Του Κώστα Χαρδαβέλλα από το newsbomb
Παλιά όταν είμαστε παιδιά παίζαμε είτε ξυλίκι στις αλάνες είτε το «πούντο, πούντο το δαχτυλίδι» είτε την «πινακωτή» όπου κάναμε όλοι τους κουφούς λέγοντας μεταξύ «πινακωτή, πινακωτή από το άλλο μου αυτί γιατί είναι η μάνα μου κουφή».Θυμήθηκα αυτό το παιδικό παιχνίδι παρακολουθώντας τις καντρίλιες, τις πιρουέτες, τις πολιτικές ακροβασίες- αλλά και τη βαθύτατη υποκρισία – κάποιων πολιτικών αρχηγών αυτές τις ημέρες που παίζεται η ύπαρξη της Ελλάδας.
Ο ένας λέει «δεν συνεργάζομαι με τους προδότες που υπόγραψαν το Μνημόνιο». Σου λέει με το κομματικό μυαλό του όσο «αντί», «απέναντι» από το Μνημόνιο, τόσο περισσότερες ψήφους παίρνει από τους αγανακτισμένους και απελπισμένους. Σωστή σαν πολιτική σκέψη για μερικά ακόμα ψηφαλάκια, αλλά δεν βλέπω πουθενά μέσα της να υπάρχει η Ελλάδα.
Ο άλλος λέει «κόψτε το κεφάλι σας, εγώ ούτε να συζητήσω θέλω με αυτούς που έκαναν στη συγκυβέρνηση Παπαδήμου». Κι αυτή είναι μια σωστή πολιτική σκέψη γιατί έτσι περιχαρακώνει το σώμα των ψηφοφόρων του από απώλειες.
Ο τρίτος λέει «δεν μπαίνω στη συγκυβέρνηση αν δεν μπει και ο ΣΥΡΙΖΑ». Σωστή κι αυτή πολιτικά σκέψη γιατί αν δεν μπει ο ΣΥΡΙΖΑ, το μοναδικό κόμμα της Αριστερά που θα μπει σε κυβέρνηση ΝΔ- ΑΣΟΚ θα ψάχνει στις επόμενες εκλογές να βρει την ψήφο του.
Ο τέταρτος λέει «ξεκινάμε με διαγραφή του Μνημονίου», θέση όμως που δεν συζητάν καν ΝΔ – ΠΑΣΟΚ.
Άρα; Παίζουν όλοι την πινακωτή με το βλέμμα στραμμένο στις επόμενες εκλογές για αύξηση των ψήφων του.
Αυτά για να γνωριζόμαστε καλύτερα μεταξύ μας, να ξέρουμε τι γίνεται γύρω μας και να πούμε αύριο στα παιδιά μας ποιοι μάδησαν την Ελλάδα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου