Καθώς αναπάντητη παραμένει η ακριβής αφορμή για τη αξιοπρόσεκτη και αξιοπερίεργη σύμπτωση της επίσκεψης Μέρκελ και Νταβούτογλου αλλά ακόμη και της δοκιμής του ελληνικού συστήματος αντιαεροπορικής προειδοποίησης τις ίδιες ημέρες, παρατηρείται και αναφέρεται ασυνήθιστα μεγάλη κινητικότητα στρατιωτικών δυνάμεων της Τουρκίας στα σύνορά της με τη Συρία. Εικάζεται από πολλές πλευρές πως επίκειται τουρκική εισβολή στη Συρία.
Βέβαια, πρώτιστη αιτία για ένα τέτοιο ενδεχόμενο αποτελεί η ανάσχεση των κουρδικών στρατιωτικών επιχειρήσεων που τελευταία έχουν ενταθεί στο τουρκικό έδαφος, με ορμητήρια από τη Συρία.
Οι Κούρδοι, πανάρχαιος λαός χωρίς κρατική υπόσταση και κατεχόμενοι κυρίως από την Τουρκία αλλά και από το Ιράν και τη Συρία και μέχρι πρότινος από το Ιράκ ( όπου όμως απέκτησαν αυτονομία ), τώρα εντείνουν τον αγώνα τους για την αυτοδιάθεση και εθνική χειραφέτηση. Η Τουρκία με κανένα τρόπο δεν θέλει να επιτρέψει την κουρδική αυτονομία στην επικράτειά της καθώς φοβάται έντρομη αλυσιδωτές αποσχιστικές τάσεις και εσωτερικό διαλυτικό χάος.Βέβαια, πρώτιστη αιτία για ένα τέτοιο ενδεχόμενο αποτελεί η ανάσχεση των κουρδικών στρατιωτικών επιχειρήσεων που τελευταία έχουν ενταθεί στο τουρκικό έδαφος, με ορμητήρια από τη Συρία.
Εμείς γνωρίζοντας πως ιστορικά και στρατηγικά η Γερμανία ( από την εποχή της Ιεράς Συμμαχίας ) τρέφει διαρκή προτίμηση παντοειδή και προπάντων επιχειρηματική-οικονομική στην Τουρκία, πόσο απίθανο μας φαίνεται να συνέπεσαν τις επισκέψεις ( και τις απειλές και τις απαιτήσεις και τις πιέσεις και τους εκβιασμούς τους … ) ώστε να εξασφαλίσουν την ελληνική κυβερνητική υποταγή στη νέα ( γενοκτονική ) επίθεση κατά των Κούρδων ( και των Σύρων ) που ίσως εξαπολύσει η Τουρκία;
Οι ραγιάδες μας όμως έχουν σωστά εκτιμήσει τις αντιστάσεις των απειλούμενων εθνών και των στρατιωτικών δυνάμεών τους;
Έχουν συνυπολογίσει την ισραηλινή αντίδραση στον τουρκικό ηγεμονικό επεκτατισμό και την υδάτινη απειλή που αυτός εμπεριέχει;
Και, έχουν άραγε συνεκτιμήσει τον ρωσικό στρατηγικό παράγοντα;
Για τους δοκιμαζόμενους Έλληνες και Ελληνίδες, τελικά μπορεί ο “διεθνής παράγοντας” να προκαλέσει τη σωτηρία από την ασφυξία της τροϊκανής θηλειάς, εφόσον μια καταιγιστική αστάθεια επιβάλλει κατεπειγόντως την ανόρθωση και αναβάθμιση της Ελλάδας σε σταθεροποιό παράγοντα της ανατολικής Μεσογείου.
Ν.Κ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου