Η ανάπτυξη της Θράκης μπορεί να φαίνεται αδιανόητη για πολλούς από τους Έλληνες. Για άλλους είναι ακόμα μία ουτοπία, η οποία δεν έχει νόημα. Όμως η πραγματικότητα είναι άλλη. Και η ανάπτυξη της Θράκης αποτελεί ένα όραμα για μας, το οποίο δεν πρόκειται να εγκαταλείψουμε λόγω του ραγιαδισμού. Αυτή η ανάπτυξη πρέπει να είναι αειφόρος, δηλαδή να είναι βιώσιμη για τους ανθρώπους μας. Δεν συζητούμε λοιπόν για ένα μοντέλο που καταστρέφει οριστικά το περιβάλλον, αλλά για ένα όραμα που θα προστατέψει τη Θράκη από τη βαρβαρότητα. Αυτό σημαίνει πρακτικά ότι θα πρέπει να ακολουθήσει την στρατηγική που έχουμε αναλύσει για την ελληνική Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη έτσι ώστε αυτή ανάπτυξη να είναι συμβατή με την ανάκαμψη. Κατά συνέπεια, πρέπει να υπάρξει και ο συνδετικός κρίκος του λιμανιού της Αλεξανδρούπολης για να μπορέσουμε να αξιοποιήσουμε την ναυτιλία μας.
Διότι ο Ελληνισμός δίχως καράβια εκφυλίζεται και μετατρέπεται σε έναν Ελλαδισμό που δεν έχει πια τα χαρακτηριστικά στοιχεία του. Το λιμάνι θα επιτρέπει και την μεταφορά του φυσικού ζεολίθου του Έβρου, ο οποίος είναι ικανός με την αφθονία του και την αξία του να ενεργοποιήσει όλη την περιοχή και ταυτόχρονα θα βοηθήσει με τις ιδιότητες του κι άλλες περιοχές της Ελλάδας. Σε επίπεδο τοπικό θα δώσει βάση και στη γεωργία για να υπάρχει πρωτογενής τομέας. Δεν είναι δυνατόν στην πατρίδα του Δημόκριτου και του Καραθεοδωρή να μην είμαστε ικανοί να βρούμε έξυπνες λύσεις σε πρακτικά προβλήματα. Μάλιστα επειδή υπάρχει ήδη το Μουσείο Καραθεοδωρή χάρη στο Σάκη Λιπορδέζη, το οποίο αποτελεί έναν πόλο έλξης, θα πρέπει να το αξιοποιήσουμε, καθώς και τη Μαρώνεια αλλά και τα Άβδηρα ως πόλο ανάπτυξης. Σε αυτό το πλαίσιο θα πρέπει να αξιοποιηθούν και οι αρχαιολογικοί χώροι, διότι αποτελούν χρονικές αναφορές που μπορούν να προσελκύσουν έναν ποιοτικό τουρισμό ο οποίος σέβεται το περιβάλλον και τους ανθρώπους. Αυτή η προσέγγιση μπορεί να συνοδεύεται και από οργάνωση θερινών σχολείων από τη Μαθηματική Εταιρεία και τη Φυσική Εταιρεία για να μπορέσουν και οι μαθητές να ανακαλύψουν αυτήν την περιοχή, πράγμα που σημαίνει ότι θα πρέπει να ενισχυθεί το δίκτυο μεταφορών μεταξύ αυτών των αξιοθέατων και στρατηγικών σημείων. Επίσης θα πρέπει να γίνει και μια συστηματική προσπάθεια πιστοποίησης τοπικών προϊόντων που έχουν μια εθνική και διεθνή αναγνώριση με την έννοια της προστατευμένης ονομασίας προέλευσης. Και αυτό θα πρέπει να γίνει από τις ποικιλίες έως τα πετρώματα όπως είναι ο ζεόλιθος. Έτσι ο καθένας που θέλει να προωθήσει αυτό το όραμα μπορεί να συμμετέχει έμπρακτα και σε ατομικό επίπεδο σε αυτήν την εθνική προσπάθεια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου