Μήπως αυτοί που έσκαψαν τον λάκκο της Συρίας, πέσουν οι ίδιοι μέσα; Ομαδική παράκρουση της Τουρκικής ηγεσίας αυτή την στιγμή που καλούν για στρατιωτική επέμβαση, μονομερή κατά της Συρίας....Συναγερμός στις μυστικές υπηρεσίες της Δύσης.
Αυτή την στιγμή, δεκάδες χιλιάδες μισθοφόροι σουνίτες βρίσκονται υπό καθεστώς τρόμου στην Συρία, βλέποντας ότι η προβοκάτσια με τα χημικά όχι μόνον δεν έχει τα αναμενόμενα αποτελέσματα, αλλά η Δύση φαίνεται να παγώνει ακόμα και την “ενίσχυση” των ισλαμοφασιστών.
Ο όγκος αυτός ανήκει βεβαίως στον σχεδιασμό για το σουλτανάτο του Ερντογάν, ο οποίος φαίνεται πως έχει καταφέρει να δαμάσει το βαθύ στρατιωτικό κράτος της Τουρκίας με τις φυλακίσεις και την μαζική αποστρατεία. Ο Ερντογάν πανικοβλήθηκε από τα γεγονότα της Αιγύπτου, γνωρίζει όμως ότι εκεί ο στρατός ακολούθησε την λαϊκή ετυμηγορία. Ο ίδιος δεν αντιμετώπιζε μέχρι πρόσφατα λαϊκή δυσαρέσκεια, έως ότου έφτασαν τα γεγονότα με το πάρκο Γκεζί.
Κατάφερε να χαλιναγωγήσει τα πλήθη, αφού ούτως ή άλλως η πλειοψηφία των Τούρκων τον στηρίζει, ενώ αρκετές μειονότητες δεν ξεχνούν όσα υπέφεραν από το “βαθύ κεμαλοναζιστικό κράτος”.
Όμως τώρα η φωτιά της Συρίας έχει ανάψει ένα επικίνδυνο φιτίλι, που θα μπορούσε να εμπνεύσει “σταγονίδια” στο στράτευμα για μία κίνηση από αυτές για τις οποίες “φημίζεται” η Τουρκική “δημοκρατία” με πρόσφατο το παράδειγμα του Ερμπακάν που το έζησε στο πετσί του ο ίδιος ο Ερντογάν.
Κάπου εκεί μπαίνει στο σκηνικό και η Ελλάδα, με ενδεχόμενο “θερμό επεισόδιο” που για πρώτη φορά τις τελευταίες δεκαετίες μπορεί να προέλθει και από τις δύο πλευρές.
1. Από το βαθύ κράτος που θα μπορούσε να σκηνοθετήσει μία ήττα στο Αιγαίο για να γκρεμίσει τον Ερντογάν καταλογίζοντας του αποδυνάμωση του Τουρκικού στρατού που οδήγησε σε ήττα από τους “γκιαούρηδες”. Με συνέπεια την καθαίρεση του και την διάλυση του καθεστώτος υπό το πρίσμα της “εθνικής” ατίμωσης.
2. Από τον ίδιον τον Ερντογάν, σε περίπτωση που αντιληφθεί την οποιαδήποτε κίνηση, ουτως ώστε να συσπειρώσει λαό και στρατό απέναντι στον “Ελληνικό κίνδυνο”, ακυρώνοντας τα σχέδια πραξικοπήματος εις βάρος του.
Στην πρώτη περίπτωση λοιπόν, η Τουρκία θα κινδυνεύσει άμεσα με διαμελισμό. Η κίνηση του στρατού, μπορεί να συσπειρώσει μέρος του λαού δίπλα στους κεμαλοναζί, ο αστάθμητος παράγοντας όμως των οπλισμένων σουνιτών που θα αποχωρήσουν από την Συρία, θα μπορούσε να ενεργοποιηθεί για να στηρίξει τον Ερντογάν απέναντι στον στρατό, σε συνθήκες πραγματικού πολέμου εντός της Τουρκίας. Η “Ευρωπαϊκή” Τουρκία μπορεί να μην έπεφτε στις φλόγες του πολέμου, θα υπήρχε απλώς χάος επιπέδου failed state, αλλά στα νότια και ανατολικά σύνορα θα γινόταν πραγματικό ολοκαύτωμα.
Στρατός εναντίον ανταρτών (σουνιτών) που θα επέστρεφαν από την Συρία για να υπερασπίσουν τον Σουλτάνο και βέβαια να διαφύγουν από την οργή των Σύριων.
Οι Κούρδοι με προμετωπίδα τους μαχητές του PKK και του YPG θα συγκρούονταν με τους δύο για την ασφάλεια του Κουρδικού πληθυσμού, βρίσκοντας μοναδική ευκαιρία για την αυτονομία τους, στο αλληλοσπαραγμό του Τούρκου δυνάστη. Από κοντά και οι Κούρδοι του Ιράκ, που όλο αυτό το διάστημα ενισχύουν αφανώς τον πόλεμο της Ιρακινής κυβέρνησης κατά των Σουνιτών που δρουν στην Συρία.
Οι Σιίτες του Ιράν και του Ιράκ, σε συνεργασία με την Χεζμπολά, θα είχαν συμφέρον να χώσουν το μαχαίρι στα σωθικά του σουλτανάτου ώστε να σπρώξουν την επέκταση του Κουρδιστάν αποσυμφορώντας τα εδάφη τους.
Η Τουρκία θα έχει “ασφαλή ζώνη” μόνον τα σύνορα με την Ελλάδα, αφού η Ρωσία έχει ισχυρά συμφέροντα στο Σιιτικό στοιχείο και την Συρία, στηρίζοντας τις όποιες επιδιώξεις τους. Η Αρμενία από την άλλη, δεν ξεχνά και θα εκμεταλλευθεί την κατάσταση όπως μπορεί.
Το Ισραήλ, όπως είναι λογικό θα ήθελε την ένταση να μεταφερθεί στα βόρεια, δεν θα δώσει στήριξη όμως στον τουρκικό στρατό λόγω των “υποχρεώσεων” που έχει απέναντι στην Σαουδική Αραβία, η οποία θα στηρίξει τον Ερντογάν με όποιον τρόπο μπορεί.
Η Τουρκία είναι ένα βήμα πριν από την κόλαση που η ίδια ετοίμαζε για την Συρία. Η Ελλάδα παραμένει απλός παρατηρητής, που πιθανότατα θα χρησιμοποιηθεί ως σάκος του μποξ από ενδεχόμενη προβοκάτσια του Ερντογάν. Η μοναδική περίπτωση που θα μπορούσε να γλιτώσει το σουλτανάτο, γι’ αυτό και είναι εξαιρετικά επίφοβη. Η Ελλάδα λόγω της φιλοτουρκικής πολιτικής της απέναντι σε παραδοσιακούς συμμάχους, δεν έχει πλέον “φίλους” στην περιοχή, πέραν μόνο της “φίλης και συμμάχου” Τουρκίας.
Αυτά τα σενάρια βέβαια προϋποθέτουν την δύναμη του Τουρκικού στρατού να σηκώσει κεφάλι, γεγονός που αμφισβητείται από την μεγαλύτερη μερίδα των αναλυτών.
JHP
ΠΗΓΗ e-rodios
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου