Όπως χαρακτηριστικά λένε καλύτερα άστεγοι παρά μπαταχτσήδες.
Oι άνθρωποι αυτοί που μέχρι χθες ήταν νοικοκυραίοι, είχαν το σπίτι τους, τα ωραία τους ρούχα και μια φυσιολογική ζωή.
Ομως η ζωή τους τα έφερε έτσι και έχασαν τη δουλειά τους και σιγά - σιγά άρχισαν να χάνου τα πάντα...εκτός από την αξιοπρέπειά τους.
Η αξιοπρέπειά τους τους οδήγησε άλλωστε στις σπηλιές του Φιλοπάππου. Από το να γίνουν μπαταχτσήδες και να χρωστάνε νοίκια και κοινόχρηστα, προτίμησαν τις χαράδρες και τις σπηλιές των δύσβατων μονοπατιών του ιστορικού λόφου.
Xαρακτηριστική είναι η περίπτωση του κυρίου Γιώργου ο οποίος ήταν μαρμαράς αλλά έμεινε άνεργος πριν 3 χρόνια. Με τις οικονομίες που είχε κατάφερε να συντηρήσει το σπίτι του μέχρι πριν 2 χρόνια, τότε ήταν που βγήκε στο δρόμο. Μια μέρα άκουσε στο συσσίτιο του Αγίου Νικολάου Φιλοπάππου από άλλους άστεγους να λένε για τις σπηλιές του λόφου και αποφάσισε πως απο εδώ και πέρα μια σπηλια θα είναι το σπίτι του η βίλλα του για την ακρίβεια.
Πήρε λοιπόν ότι έπιπλα είχε και δεν είχε και τα έφερε στο νέο του σπίτι.
Οι δυσκολίες βέβαια είναι πολλές, κυρίως το χειμώνα. Οσο και να καλύψεις μια σπηλιά με μουσαμάδες και νάϋλον, το κρύο θα τρυπώσει μας λέει ο κύριος Γιώργος ο οποίος το μόνο που ευχεται είναι να βρει μια δουλειά για να φύγει από το δρόμο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου