Μερικές φορές πρέπει να κρατιέσαι γερά, για να αντέξεις αυτά που ακούς. Διότι ενώ ξεπεράσαμε την εικονομαχία εδώ και αιώνες και μάλιστα από τότε θεωρείται αίρεση αυτή η τάση που είχε επηρεαστεί από τον ισλαμισμό όπου απαγορεύεται η ανθρώπινη παράσταση του θείου. Έτσι οι βυζαντινές εικόνες μας χαρακτηρίζουν συνεχόμενα και μάλιστα μας αναγνωρίζουν στο εξωτερικό και μ’ αυτόν τον τρόπο. Γιατί λοιπόν ακούμε και τώρα μερικούς να θέλουν να τις βγάλουν από τους δημόσιους χώρους και τα σχολεία; Η Ελλάδα δεν είναι ένα κράτος όπου υπάρχει διαχωρισμός. Με άλλα λόγια η πίστη μας είναι ενσωματωμένη και στη θεσμική ζωή μας. Γιατί λοιπόν να αφαιρέσουν τις εικόνες; Για να πάνε τα πράγματα κατά διαόλου; Γιατί αυτή η μανία εναντίον των χαρακτηριστικών μας; Τι να κάνουμε είμαστε έτσι εδώ και αιώνες και ζούμε αυτό το συνεχές από το Βυζάντιο. Τι έγινε τώρα και όλα αυτά θα γίνουν παράνομα; Έχει ενδιαφέρον που ζούμε σε μια εποχή, όπου θέλουμε για λόγους σεβασμού του θρησκευτικού να βάλουμε ακόμα και τζαμιά. Και ταυτόχρονα, θέλουν να φύγουν οι εικόνες. Μα αυτές οι εικόνες είναι το παρελθόν και το μέλλον. Είναι συμπυκνωμένη ιστορία του πολιτισμού μας, πώς λοιπόν θα αποδεχτούμε αυτούς τους εκφοβισμούς και τις απειλές. Είναι δυνατόν από μόνοι μας, σε μια περίοδο που ετοιμαζόμαστε για την επέτειο των 200 ετών της Εθνικής Επανάστασης κατά τη βαρβαρότητα της Τουρκοκρατίας, να βγάλουμε αυτό που δεν κατάφεραν να σπάσουν ούτε οι χειρότεροι κατακτητές μας; Δεν γίνεται, γιατί είμαστε αυτές οι εικόνες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου