Με τις δυο τριμερείς: Αίγυπτος – Ελλάδα – Κύπρος και Ελλάδα – Ισραήλ – Κύπρος, ακολουθούμε μια στρατηγική. Είναι αυτή της ΑΟΖ. Μπορούμε να κάνουμε τρεις οριοθετήσεις για να ενισχύσουμε το κοινό μας πεδίο. Με αυτόν τον τρόπο υλοποιούμε τις ενεργειακές μας συμμαχίες και τη διασύνδεση με την Ευρωπαϊκή Ένωση, αφού και το ηλεκτρικό καλώδιο και ο αγωγός ανήκουν πια στα Projects of Common Interest της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Αυτές τις τριμερείς πρέπει να προετοιμάσουμε καλά για να λειτουργήσουν ενεργά από τον Σεπτέμβριο δίχως άλλη καθυστέρηση. Εδώ δεν υπάρχει θέμα εντυπώσεων, όλοι ξέρουν περί τίνος πρόκειται, αφού μιλούμε για διαχρονική οριζόντια στρατηγική πάνω στον άξονα της Μεσογείου. Είναι σημαντικό λοιπόν να υποστηρίζουμε έμπρακτα τις θέσεις μας, για να δουν και οι σύμμαχοί μας ότι θα παίξουμε ένα ρόλο σημαντικό. Κι ότι οι δυσκολίες που διανύουμε τώρα δεν είναι εμπόδιο για μας, αλλά ευκαιρία ανασυγκρότησης των δυνάμεών μας, έτσι ώστε να αναδιπλωθούμε στο πεδίο δράσης της ενέργειας. Δεν πρέπει να επικεντρωνόμαστε στις λεπτομέρειες και να χάνουμε την ουσία. Η οικονομία δεν αλλάζει χωρίς στρατηγική. Η οικονομία είναι μέτρο, όχι λύση. Εδώ έχουμε στρατηγικές συμμαχίες που απελευθερώνουν ισχυρές δυνάμεις ανθεκτικότητας για το Έθνος μας.
Από την ανακάλυψη στην αποκάλυψη
Του Ν.Λυγερού
Σιγά σιγά ανακαλύπτουμε στοιχεία που αποδεικνύουν έμπρακτα ότι υπήρχαν λανθασμένες κινήσεις και εκτιμήσεις την ώρα των διαπραγματεύσεων κι ότι την ώρα που ο ελληνικός λαός θεωρούσε ότι δίναμε σκληρή μάχη, στην πραγματικότητα παράλληλα γινόντουσαν κι άλλου τύπου πράξεις και προετοιμασίες εδάφους, που δεν είχαν καμιά σχέση με τον αρχικό σκοπό. Μιλούμε για σχέδια όταν τα σενάρια είναι εναλλακτικά κι όχι όταν το δεύτερο θάβει εξ ολοκλήρου τις προσπάθειες του πρώτου. Στην συνέχεια πρέπει ν’ αντιληφθούμε το εξής πολύ απλό νοητικό σχήμα. Όταν σε μια διακλάδωση η μία από τις δύο επιλογές είναι αδιέξοδος, τότε όχι μόνο δεν είναι ουσιαστικά διακλάδωση, αλλά ουσιαστικά είναι μονόδρομος με εμπόδια όταν επιλέγεις την αδιέξοδο. Επίσης, η αποκάλυψη του όλου θέματος δείχνει ότι δεν έχει υπολογιστεί το ιστορικό κόστος της όλης διαδικασίας, ενώ δεν υπήρχε προοπτική με τη tabula rasa, διότι υπήρχε ουρά. Δεν ήταν λοιπόν μια απλή έρευνα χωρίς επιπτώσεις πάνω σ’ ένα δέντρο αποφάσεων, αλλά μια κοστοβόρα διαδικασία με συνέχεια, αφού ταυτόχρονα έπαιζαν και άλλοι. Κι ενώ αυτές οι στρατηγικές συμπεριφορές προβλέπονται πάντα από τη θεωρία παιγνίων, δεν έχουν νόημα στη θεωρία αποφάσεων που επιλέχτηκε ως πεδίο δράσης.
Ελληνικός ζεόλιθος και κρατικές υπηρεσίες
Του Ν.Λυγερού
Η ανάπτυξη που είναι ικανός να φέρει ο ελληνικός ζεόλιθος στη Θράκη, αλλά και ευρύτερα στην Ελλάδα, είναι σημαντική και πρέπει να είναι γνωστή στις κρατικές υπηρεσίες που εξετάζουν την ορθότητα όλης της διαδικασίας. Δεν μιλάμε βέβαια μόνο και μόνο για το 8% που αποτελούν τις απολαβές του ελληνικού δημοσίου για κάθε λατομείο, αφού ο ζεόλιθος ως πέτρωμα ανήκει σε αυτήν την κατηγορία. Αλλά γενικότερα στην ενδοχώρα και το εξωτερικό. Διότι προς το παρόν ο ζεόλιθος είναι εισαγωγής. Έτσι η εξόρυξη του ελληνικού ζεόλιθου θα δημιουργήσει μια εξοικονόμηση αρχικά και στη συνέχεια μια εξωστρέφεια με οφέλη για την πατρίδα μας. Επίσης, το εργατικό δυναμικό στη Θράκη και στη Μακεδονία θα είναι ελληνικές οικογένειες που το έχουν ανάγκη, ειδικά αυτήν την περίοδο. Οι εφαρμογές του ζεόλιθου στη γεωργία και στην κτηνοτροφία θα αλλάξουν και τα δεδομένα της αγροτικής ανάπτυξης, αλλά και του περιβάλλοντος. Έτσι και τα δύο αρμόδια υπουργεία πρέπει να ενισχύσουν τις προσπάθειες του ελληνικού ζεόλιθου, για να αξιοποιήσουμε αυτά τα στρατηγικά αποθέματα της Θράκης και ν’ αρχίσουν βέβαια έρευνες και σε άλλες περιοχές του Βόρειου Έβρου για να δημιουργήσουμε ένα στρατηγικό μείγμα για την πατρίδα μας.
Ουσιαστική εθνική ομάδα διαπραγμάτευσης
Του Ν.Λυγερού
Έτσι όπως έχουν εξελιχθεί τα πράγματα, τόσο εντός Βουλής κι εκτός, πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι είναι απαραίτητο να έχουμε μια ουσιαστική εθνική ομάδα διαπραγμάτευσης. Δεν μας ενδιαφέρει καθόλου από ποια κόμματα θα αποτελείται, απλώς να είναι αξιόλογοι και αποτελεσματικοί. Δηλαδή να επικεντρωθούν στα σημεία που θα αποτελέσουν τη ραχοκοκκαλιά. Να μην εξετάσουν μόνο και μόνο μέτρα εξοικονόμησης αλλά και ανάπτυξης. Να μιλήσει με ξεκάθαρο τρόπο για ενέργεια και στρατηγική, αφού με αυτές έχουμε πραγματικές προοπτικές. Η ομάδα πρέπει να είναι διακλαδική, για να είναι πιο ανθεκτική στις πιέσεις. Επιπλέον καθώς οι αποφάσεις της ομάδας θα πρέπει να επικυρωθούν από τη Βουλή όπου δύσκολα πια μπορούν να διαχειριστούν οι έννοιες της κυβέρνησης και της αντιπολίτευσης, είναι πιο αποτελεσματικό να έχουμε ένα στρατηγικό μείγμα που θα είναι πιο αντιπροσωπευτικό της πραγματικής και τωρινής κατάστασης. Επίσης με αυτόν το τρόπο ενισχύουμε και την εθνική μας αξιοπιστία, αφού δεν λειτουργούμε μόνο κομματικά, αλλά κυβερνητικά για να βοηθήσουμε όλοι μαζί την πατρίδα μας.
Παίγνια μηδενικού αθροίσματος και καταστροφές
Του Ν.Λυγερού
Αν θεωρήσουμε ότι το πρώτο στάδιο της θεωρίας Παιγνίων των von Neumann και Morgenstern, είναι τα παίγνια μηδενικού αθροίσματος, τότε μπορούμε να ερμηνεύσουμε τη θεωρία καταστροφών του Thom, ως μια επέκταση. Το βασικό στοιχείο της αναφοράς είναι η έννοια του πραγματικού σημείου που επιτρέπει στον πρώτο παίκτη να μεγιστοποιήσει τα κέρδη του και στον δεύτερο να ελαχιστοποιήσει τα κόστη του. Σε αυτή την περίπτωση έχουμε τοπολογικά μια μοναδική απάντηση στις επιλογές των δυο παικτών. Τώρα αν θεωρήσουμε ότι μπορούμε να έχουμε τουλάχιστον δύο διαφορετικά αποτελέσματα ανάλογα με τις προηγούμενες επιλογές του, θα έχουμε το πεδίο δράσης της θεωρίας καταστροφών. Αυτό σημαίνει πρακτικά ότι μπορούμε με αυτή τη θεωρία που υπάγεται στη θεωρία διακλαδώσεων να κατασκευάσουμε ένα συνεχές μοντέλο που διαχειρίζεται ένα σύνολο ασυνεχών φαινομένων. Με αυτή τη θεωρία μπορούμε να συνυπολογίσουμε και συναρτήσεις που έχουν ιδιομορφίες, τις οποίες αποφεύγουν οι κλασσικές προσεγγίσεις των διαφορικών εξισώσεων. Έτσι έχουμε μια μεθοδολογία που μπορεί να μελετήσει απότομες διαφοροποιήσεις πράγμα το οποίο έχει επιπτώσεις στη στρατηγική.
Επίτευξη του στόχου μέσω Hex
Του Ν.Λυγερού
Το παίγνιο Hex, πιο απλό από το Go, επειδή επιλέγουμε την αλυσίδα κι όχι την περιοχή, είναι ένα καλό παράδειγμα της ανθεκτικής έννοιας της τοπολογικής συνεκτικότητας, όπου ο στόχος δεν εξηγεί τη μεθοδολογία και μάλιστα επιτρέπει και την πλάγια σκέψη μέσω της στρατηγικής. Ακόμα και ως παίγνιο μηδενικού αθροίσματος, δίνει τη δυνατότητα να δούμε επί του πρακτέου τη δύναμη των στρατηγικών θέσεων σε σχέση με τις τακτικές επαφές. Στη συνέχεια αναδεικνύει τα κυρίαρχα και τα κρίσιμα σημεία των θέσεων για να περάσει η αλυσίδα. Με αυτόν τον τρόπο μπορούμε να δούμε ότι μια γραμμική σκέψη δεν πετυχαίνει τον στόχο γιατί είναι τοπική κατά συνέπεια σε αυτό το πλαίσιο, προβλέψιμη. Αυτό γίνεται βέβαια σε μια διαπραγμάτευση χωρίς θεμέλια. Ενώ μια στρατηγική διαπραγμάτευση θα βασιστεί στα θεμέλια και θα χτίσει ανάλογα με τις δυσκολίες που θα ξεπεράσει πολυτοπικά, την αλυσίδα της συνεκτικότητας, αφού γνωρίζει ότι υπάρχει το θεώρημα του Brouwer και η απόδειξη του τερματισμού του Nash. Έτσι η πρωτοβουλία έχει τεράστια σημασία απλώς δεν πρέπει να αφορά μόνο μερικά γραμμικά μέτρα, για να επιτευχθεί ο ποθούμενος στόχος στη διαπραγμάτευση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου