Από την τρομοκρατία στον ουαχαμπισμό

Του Ν. Λυγερού
Μετάφραση από τα γαλλικά Βίκυ Τσατσαμπά

Ενώ ακόμα θρηνούμε τους νεκρούς μας από αυτή τη βάρβαρη επίθεση, είναι σημαντικό να συνειδητοποιήσουμε ότι το πρόβλημα της τρομοκρατίας ανήκει στην ίδια προβληματική, η οποία είναι αυτή του ουαχαμπισμού που κακώς συγχέεται με τον σαλαφισμό.

 Πράγματι, αν μελετήσουμε τις επιθέσεις τοπικά χωρίς να κοιτάμε όλη τη σκακιέρα έχουμε την εντύπωση ότι πρόκειται μόνο για μεμονωμένα γεγονότα, ενώ από συνολική άποψη, πρόκειται για σύνολο γεγονότων που έχουν την ίδια πηγή.
Διότι ακόμη και αν δίνουμε σημασία στην εκτέλεση, διότι προκαλεί άμεσες επιπτώσεις, η θεμελιώδης άποψη είναι αλλού, εφόσον, βρίσκεται σε νομοθετικό επίπεδο , αν ο όρος αυτός μπορεί να καλύψει μία κυριολεκτική ερμηνεία που αλλοτριώνει μια θρησκεία, για να την μεταμορφώσει σε θρησκεία θανάτου. Διότι εάν η τρομοκρατία μπορεί να είναι τυφλή στον τρόπο λειτουργίας της, οι εντολοδόχοι δεν είναι. Γιατί ο ουαχαμπισμός προσπαθεί να επιβληθεί δια της βίας, εφόσον θεωρεί όλα τα άλλα δόγματα ως αιρετικά ακόμα και εντός των σουνιτών. Πράγματι, απέρριψε τις τέσσερις μεγάλες τάσεις, δηλαδή του χαναφισμού, του μαλεκισμού, του σαφεϊσμού και του χαμπαλισμού. Όσο για τους σιίτες και τους σουφίτες, ο ουαχαμπισμός τους εκλαμβάνει ως άπιστους. Αυτός ο σεκταρισμός έχει εξελιχθεί έχοντας ως στόχο τη διαφορά, η οποία εύκολα θεωρείται ως ειδωλολατρία, που προκύπτει από τη γέννηση αυτού του κινήματος για την καταστροφή της ιστορικής και αρχαιολογικής κληρονομιάς. Αυτό συνέβη στη Μέκκα και την Μεδίνα, και, γενικότερα στη Σαουδική Αραβία. Δεν υπάρχει τίποτα νέο σχετικά με αυτό ακόμα κι αν κάποιοι ακόμα το ανακαλύπτουν. Επομένως, είναι απαραίτητο να γίνει ένα στρατηγικό zoom out, για να καταλάβουμε τι πραγματικά συμβαίνει σε μεγάλη κλίμακα, προκειμένου να προετοιμαστούμε για το μέλλον.

Ο ουαχαμπισμός, ο εχθρός της κληρονομιάς

Του Ν. Λυγερού
Μετάφραση από τα γαλλικά Βίκυ Τσατσαμπά

Η καταστροφή των ναών και των αρχαιολογικών χώρων, συχνά συνδέεται με πράξεις τυφλής βαρβαρότητας, όμως δεν είναι. Δεν υπάρχει τίποτα το τυφλό σε αυτήν την καταστροφή. Αντιθέτως, είναι δογματική και βρίσκεται στις αρχές ακόμα και του ουαχαμπισμού. Πράγματι, θεωρεί την ιστορική, αρχαιολογική και θρησκευτική κληρονομιά ως ειδωλολατρία. Επίσης απαγορεύει ρητά την επίσκεψή τους και ενθαρρύνει την καταστροφή από αυτά τα ίχνη της Ανθρωπότητας. Έτσι από τις αρχές του, ο ουαχαμπισμός κατεδάφισε τοποθεσίες στη Σαουδική Αραβία το 1806. Το 1925, αυτοί οι φανατικοί κατέστρεψαν τους τάφους της οικογένειας του Προφήτη Μωάμεθ. Στη συνέχεια, από τη στιγμή που ο ηγέτης του ουαχαμπισμού είπε ότι έπρεπε να εξαλειφθούν όλα τα ίχνη αυτού του είδους, στη Σαουδική Αραβία, τα αποτελέσματα έγιναν σαφή. Περισσότερα από 500 τεμένη και άλλα μέρη του αρχικού Ισλάμ κατεδαφίστηκαν επειδή οδηγούσαν εκτός από τον ουαχαμπισμό στον πολυθεϊσμό εφόσον είχαν γίνει ιστορικά αξιοθέατα. Έτσι στη Σαουδική Αραβία, εκτιμάται ότι το 95% των κτιρίων πάνω από χίλια χρόνια, έχουν καταστραφεί ολοσχερώς τις τελευταίες δύο δεκαετίες. Ωστόσο, αυτό ήταν μόνο η αρχή, διότι αυτές οι βάρβαρες ενέργειες που γίνονται στο Αφγανιστάν από τους ουαχαμπιστές έχουν πείσει τους ταλιμπάν να καταστρέψουν τους Βούδες του Μπαμιγιάν, στο Μάλι, η ιστορική κληρονομιά του Τιμπουκτού υπέστη βαριές καταστροφές, στη Λιβύη oυαχαμπίτες οργανωμένοι σε παραστρατιωτικές ομάδες κατέστρεψαν μνημεία των Σούφι. Έτσι, μέσα από αυτό το ιστορικό zoom out είναι δυνατόν να δούμε ότι οι πρόσφατες καταστροφές δεν είναι μεμονωμένες, αλλά η συνέχιση της συστηματικής βαρβαρότητας που προσπαθεί να τραυματίσει την Ανθρωπότητα.

Κρατική τρομοκρατία
Του Ν. Λυγερού
Μετάφραση από τα γαλλικά Βίκυ Τσατσαμπά

Δεν πρέπει να μας εξαπατούν οι εμφανίσεις, όταν μιλάμε για τρομοκρατία, και ειδικά όταν διεκδικεί το καθεστώς κράτους, ιδίως αν το τελευταίο είναι ήδη σε θέση να κάνει εθνοκάθαρση, εγκλήματα πολέμου, εγκλήματα κατά της Ανθρωπότητας και γενοκτονία. Είναι προτιμότερο να μην σκεφτούμε ότι το Daesh ως δομή προέρχεται από μια σειρά τυχαίων γεγονότων, διότι η πραγματικότητα είναι σαφώς διαφορετική. Αντιστοιχεί σε ένα σχήμα το οποίο χωρίς να είναι πραγματικά υψηλών προδιαγραφών παραμένει ένα πρόγραμμα. Έτσι, η απουσία στρατηγικής στην ανάπτυξή του δεν είναι παρά επιφανειακή και αυτό οφείλεται στον παρατηρητή, όχι στον παρατηρούμενο. Βασικά, το προγραμματικό όραμα έχει τρία στάδια, δηλαδή την παρενόχληση του εχθρού μέσω επιθέσεων, την διοίκηση της αγριότητας και, τέλος, την ανακήρυξη του χαλιφάτου. Ωστόσο, υπάρχει η στρατηγική της διεθνοποίησης της σύγκρουσης, ώστε να μην εξαρτώνται από τοπικές δομές. Έτσι από το τοπικό περνάμε αρχικά σε μια μετεγκατάσταση που αντιστοιχεί στη διεύρυνση της δομής στα γειτονικά, αλλά στη συνέχεια στη δημιουργία τοπολογικών συνδέσμων σε μεγάλο βεληνεκές με σκοπό να δημιουργηθεί ένα πιο ισχυρό δίκτυο αποφεύγοντας να είναι μοναδικός στόχος, κατά συνέπεια αυτή η θέση επιτρέπει τη δημιουργία αντιπερισπασμού που απασχολεί τους εχθρούς. Με αυτόν τον τρόπο, η κρατική δόμηση εξοικονομεί χρόνο για να καθιερώσει τον αμείλικτο νόμο της και την προπαγάνδα της. Μέσω της θρησκευτικότητας των μαζών, της θρησκείας ως μια κοινωνική και πολιτική τάξη και μιας στρατιωτικοποιημένης κοινωνίας, η κρατική τρομοκρατία επιδιώκει να αναπτυχθεί για να εδραιώσει την εξουσία της με σταθερό τρόπο. Από την ανάλυση αυτή, είναι σαφές ότι οποιαδήποτε καθυστέρηση όσο αναφορά στην απάντηση δεν μπορεί παρά να διευκολύνει αυτή την κλιμάκωση. Έτσι ξέρουμε τι περιμένει η Ανθρωπότητα από εμάς.

Η αντεπίθεση στο προπύργιο της Daesh
Του Ν. Λυγερού
Μετάφραση από τα γαλλικά Βίκυ Τσατσαμπά

Η γαλλική αντεπίθεση στο προπύργιο της Daesh μετά τις επιθέσεις στο Παρίσι, λόγω του επείγοντος χαρακτήρα της κατάστασης, δεν άργησε. Είχε για κύριο στόχο το κέντρο αποφάσεων, έτσι ώστε να γίνει μια αλλαγή φάσης στις επιχειρήσεις. Πράγματι, γνωρίζοντας πού είναι οι εντελοδόχοι, δεν είναι πλέον απαραίτητο να στοχεύουν μόνο στα στρατόπεδα εκπαίδευσης και αποθήκες πυρομαχικών. Είναι μέσα σε αυτό το συντεταγμένο πλαίσιο εντός της συμμαχίας που πραγματοποιήθηκε η αποστολή αυτή που δεν θα πρέπει να θεωρηθεί ως το τρίτο βήμα σε μια σειρά ενεργειών, αλλά περισσότερο ως η αρχή μιας ευρύτερης επίθεσης που δεν θα είναι απλώς ένας τοπικός αεροπορικός βομβαρδισμός μέσω Rafales, αλλά αναμφίβολα θα υποστηριχθεί αργότερα από τη δύναμη πυρός του αεροπλανοφόρου Charles de Gaulle. Καθώς πρόκειται για ένα πολεμικό σκάφος επιφάνειας που κινείται με πυρηνική ενέργεια, η παρουσία του στην περιοχή θα αλλάξει την κατάσταση, τουλάχιστον όσον αφορά τη γαλλική δύναμη κρούσης. Πράγματι, η δυνατότητα προβολής αυτού του αεροπλανοφόρου σε εξωτερική λειτουργία υπερβαίνει τη δύναμη πυρός της πολεμικής αεροπορίας. Η αεροπορική του ομάδα αποτελείται από μαχητικά-βομβαρδιστικά Rafale Marine και Super Étendard. Αυτό βοηθά να κατανοήσουμε συγκεκριμένα ότι η αντεπίθεση που έγινε αντιπροσωπεύει το σημείο εκκίνησης μιας στρατηγικής αλλαγής που έχει επιπτώσεις στον τακτικό σχεδιασμό. Είναι λοιπόν προφανές ότι οι επιθέσεις στο Παρίσι σε αντίθεση με τις προσδοκίες, δεν είναι το τέλος μιας διαδικασίας εμπλοκής. Έτσι, η γαλλική πολιτική είναι έτοιμη να αλλάξει την ουδετερότητά της στον τομέα επειδή συνειδητοποιεί ότι δεν έχει κανένα νόημα υπό τις παρούσες συνθήκες και ότι είναι αναγκαίο να πάρει θέση το συντομότερο δυνατόν.

Περί του απαρχαιωμένου χαρακτήρα του Ψηφίσματος 1514
Του Ν. Λυγερού
Μετάφραση από τα γαλλικά Βίκυ Τσατσαμπά

Η Ανακήρυξη της χορήγησης ανεξαρτησίας στα αποικιακά κράτη και πληθυσμούς, η οποία βρίσκεται στο Ψήφισμα 1514 της Γενικής Συνέλευσης των Ηνωμένων Εθνών από το 1960 και είναι απαραίτητο να κατανοήσουμε ότι η σημασία του δένεται με το πλαίσιο της εποχής . Ακριβώς το γεγονός ότι η πρόταση αυτή υιοθετήθηκε μετά την αρχική πρωτοβουλία του N. Khrouchtchev εξηγεί γιατί δεν αφορά τις χώρες της πρώην Σοβιετικής Ένωσης ή της πρώην Γιουγκοσλαβίας, για παράδειγμα. Πράγματι, αυτό το Ψήφισμα 1514 αφορά κυρίως τις δυτικές αποικίες κι αυτό είχε άμεσο αντίκτυπο στον κατάλογο των χωρών και των λαών αυτών. Το πρόβλημα είναι ότι αυτό το ψήφισμα δεν επικαιροποιήθηκε και ότι σε πραγματικό πλαίσιο είναι ριζικά διαφορετικό από αυτό της εποχής. Έτσι βρισκόμαστε σε καταστάσεις σύγκρουσης που δεν έχουν νόημα, επειδή δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα του παρελθόντος. Έτσι τριάντα χώρες μέλη των Ηνωμένων Εθνών τώρα πια, δεν συμπεριλήφθηκαν ποτέ στον κατάλογο των μη-αυτόνομων εδαφών. Ενώ άλλα συνεχίζουν να συμπεριλαμβάνονται, χωρίς επί του παρόντος να πληρούν τα κριτήρια ένταξης. Ο κατάλογος αυτός θεωρεί μη αποαποικιοκρατημένους τους πληθυσμούς που δεν διοικούνται πλήρως εφ’εαυτού. Όμως τι γίνεται με το Tokelau, που δύο φορές αρνήθηκε την ανεξαρτησία με δημοψήφισμα, με τα Νησιά Falkland που με δημοψήφισμα αποφάσισαν να διατηρήσουν το καθεστώς του βρετανικού υπερπόντιου εδάφους. Επιπλέον, ενώ ο στόχος είναι πάντα η ανεξαρτησία, η πραγματικότητα των γεγονότων είναι άλλη και η διαγραφή από τον κατάλογο δεν προέρχεται κατ 'ανάγκη από έννοια αυτή. Έτσι, το βρετανικό Cameroun αποσύρθηκε το 1961 επειδή χωρίστηκε μεταξύ της Nigeria και του Cameroun, το Ifni - θύλακας της ισπανικής Σαχάρας - προσαρτήθηκε στο Μαρόκο το 1969, η πορτογαλική Ινδία ενσωματώθηκε στην Ινδία 1961, το Hong-Kong επέστρεψε στην Κίνα το 1997 και το Macao το 1999, αλλά και τα δύο δεν ήταν στον κατάλογο από το 1972 και η ολλανδική Νέα Γουινέα προσαρτήθηκε στην Ινδονησία με δημοψήφισμα το 1973.

Résolution 1514

Ν. Λυγερός - Πριν δεν ήξερες Ν. Λυγερός - Όλοι μαζί N. Lygeros - Blind terrorism Ν. Λυγερός - Ετοιμάσου μαχητή Ν. Λυγερός - Φαντάσου