Για να ξεκαθαρίσουμε το όλο πλαίσιο και να μην κρυβόμαστε πίσω από δικαιολογίες αρκεί να αναρωτηθούμε το εξής. Αν την πορεία του SU-24 την είχε ακολουθήσει όχι ένα ρωσικό αεροσκάφος, αλλά ένα αμερικάνικο F16 ή ένα γαλλικό Rafale, θα είχε γίνει η κατάρριψη. Η επίσημη εκδοχή του τουρκικού καθεστώτος θα ήταν βέβαια ότι θα είχε γίνει ακριβώς το ίδιο πράγμα λόγω των κανόνων εμπλοκής για την παραβίαση του εναέριου χώρου. Όμως η πραγματικότητα είναι διαφορετική. Ακόμα κι αν αποδειχθεί ότι έγινε παραβίαση, πράγμα το οποίο πρέπει να γίνει τουλάχιστον τυπικά, ξέρουμε ότι αυτή η κατάρριψη του SU-24 είναι απαράδεκτη, διότι επίσημα και στο υψηλότερο επίπεδο υπάρχει συνεργασία μεταξύ της Διεθνούς Συμμαχίας που ηγείται η Αμερική και της Ρωσίας για την αντιμετώπιση των τρομοκρατικών επιθέσεων και ειδικά της τρομοκρατικής οργάνωσης Daesh. Επίσης γνωρίζουμε όλοι ότι το ρώσικο αεροσκάφος δεν είχε κανένα τουρκικό στόχο πράγμα που σημαίνει ότι δεν κινδύνευε η τουρκική κυριαρχία. Κατά συνέπεια αυτή η πράξη εκ μέρους των τουρκικών αεροσκαφών που ακολουθεί ανάλογες που έγιναν στο παρελθόν, είναι απλώς η εκδήλωση των προτιμήσεων της τουρκικής ηγεσίας που παίζει επίσημα ένα ρόλο, ο οποίος στην πράξη είναι αντίθετος. Διότι επί της ουσίας οι τουρκικές δυνάμεις εκνευρίζονται με την παρουσία της Ρωσίας στην περιοχή, αφού δεν μπορούν να υλοποιήσουν το όραμα μιας περιφερειακής δύναμης στην περιοχή, πράγμα που ενοχλεί το γόητρό της. Ταυτόχρονα όμως βλέπουμε πόσο τυφλοί είναι αυτοί που θεωρούν ότι μπορεί να παίξει τον ρόλο του σταθεροποιητή. Διότι το νέο οθωμανικό δόγμα δυσκολεύεται να κρύψει την ιδεολογία του.
Ύπουλο χτύπημα
Του Ν. Λυγερού
Του Ν. Λυγερού
Αυτό το ύπουλο χτύπημα που έγινε εναντίον του ρωσικού αεροσκάφους που καταπολεμούσε τρομοκράτες είναι ενδεικτικό της οθωμανικής προσέγγισης του προβλήματος. Και πάλι έγινε από πίσω, την ώρα που η Ρωσία δεν το περίμενε. Διότι εδώ πρόκειται, αν όχι για τρομοκρατική πράξη, τουλάχιστον για πράξη συνεργού τρομοκρατίας. Είναι επιπλέον η πρακτική εκδήλωση της πραγματικής θέσης του τουρκικού καθεστώτος, που εδώ και καιρό όχι μόνο δεν είναι εχθρικό με τους τρομοκράτες, ενώ επίσημα δηλώνει ότι μάχεται, αλλά επίσης αγοράζει πετρέλαιο από αυτούς για να τους ενισχύσει οικονομικά. Έτσι και σε αυτόν τον τομέα κι όχι μόνο στον θρησκευτικό, οι τουρκικές αρχές παίζουν ένα διπλό παιχνίδι και προσπαθούν να βάλουν εμπόδια στη συνολική προσπάθεια, επιχειρώντας ταυτόχρονα να χτυπήσουν και τους Κούρδους με το πρόσχημα της επίσημης βοήθειας που παρέχουν. Έτσι κατανοούμε όλοι ότι όχι μόνο δεν μπορούμε να βασιστούμε στις τουρκικές αρχές όσον αφορά στην αντιμετώπιση των τρομοκρατών, αλλά θα ήταν καλό οι δικοί μας να κρατήσουν μια πισινή με αυτές, ακόμα και την ώρα που θεωρούν ότι είναι τουλάχιστον ουδέτερες. Το θέμα είναι απλό, η βαρβαρότητα δεν μπορεί να κρυφτεί ακόμα και πίσω από τα τυπικά. Διότι η θέληση να καταστρέψει τους Κούρδους είναι πιο μεγάλη από την υποκρισία. Η ρωσική παρουσία είναι ενοχλητική και το ίδιο θα γίνει και με τη γαλλική λόγω της ενεργοποίησης του πυρηνικού αεροπλανοφόρου. Και αυτό ισχύει για όλη τη συμμαχία με αμερικανική ηγεσία. Οι τουρκικές αρχές στριμώχνονται κι εμφανίζεται και πάλι η φύση τους, που προσπαθούν να κρύψουν τουλάχιστον σε όλους όσους έχουν γεωπολιτική υστέρηση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου