Η τουρκική βαρβαρότητα δεν εμφανίστηκε μόνο στη φάση των γενοκτονιών των Αρμενίων, των Ασσυρίων και των Ελλήνων, όπως νομίζουν οι περισσότεροι. Ούτε είναι πρόσφατη, κατά των Κούρδων. Και το 1974, στην εισβολή της Κύπρου, η ίδια η βαρβαρότητα έθαβε τους Ελληνοκύπριους αιχμαλώτους ζωντανούς για να μην ξοδέψουν ούτε μία σφαίρα για την εκτέλεσή τους. Έτσι βλέπουμε με ξεκάθαρο τρόπο χωρίς προκαταλήψεις, ότι αυτή η υποτίθεται ειρηνευτική επιχείρηση με το όνομα Αττίλα που είναι βέβαια χαρακτηριστικό, δεν ήταν παρά μια βαρβαρότητα. Δεν επαρκούσε στην τουρκική εισβολή η κατοχή της Κύπρου, ήθελε επιπρόσθετα να διαπράξει εγκλήματα κατά της ανθρωπιάς και να σβήσει κάθε ίχνος με έναν απάνθρωπο τρόπο. Το αποτρόπαιο δεν είναι ο θάνατος, αλλά το θάψιμο του ζωντανού. Είναι η πρακτική εκδοχή της βαρβαρότητας που θέλει να σε ξεχάσουν ζωντανό πριν ακόμα πεθάνεις. Αυτή η βαρβαρότητα πρέπει να καταδικαστεί από τα ίδια τα Ηνωμένα Έθνη για να φανεί σε όλους ότι δεν πρόκειται για μια εξαίρεση. Και να ξέρουν όλοι ότι δεν υπάρχει πλαίσιο για πολιτισμό. Επίσης σε πρακτικό επίπεδο γίνεται κατανοητή η δυσκολία της εύρεσης μερικών αγνοούμενων, αφού θα ήταν μια πρακτική αποκάλυψης της τουρκικής βαρβαρότητας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου