Ελληνική ΑΟΖ ενάντια στην εξουσία μιζέριας

Η πλάγια αντεπίθεση της Ανθρωπότητας
Του Ν. Λυγερού

Η πλάγια αντεπίθεση της Ανθρωπότητας ενεργοποιείται με τον ίδιο τρόπο που λειτουργούσε στην αρχαία Αθήνα ο οστρακισμός μόνο που την εφαρμόζει αποκλειστικά στις ακραίες και καταστροφικές καταστάσεις που έχουν την ικανότητα να προκαλούν πληγές τεραστίων διαστάσεων. Ένα χειροπιαστό παράδειγμα είναι αυτό που έγινε στο πλαίσιο του προγράμματος Μανχάταν ενάντια στο ναζιστικό καθεστώς όταν στάλθηκε η επιστολή που έγραψαν ο Leó Szilárd και ο Eugene Wigner και που υπέγραψε ο Albert Einstein για να παραδοθεί στον Πρόεδρο της Αμερικής τον Franklin Roosevelt. Αυτό είναι μια πραγματικότητα που ανήκει στην ιστορία της Ανθρωπότητας. Το θέμα είναι λοιπόν απλό. Με τα δεδομένα που έχουμε τώρα με την κατεχόμενη Κορέα που κάνει ό,τι μπορεί για ν’ αποκτήσει την ατομική βόμβα, το ερώτημα γίνεται όλο και πιο επίκαιρο. Διότι το πλήγμα δεν θα είναι μόνο τοπικό αν υλοποιηθεί. Αυτό το παράδειγμα είναι χειροπιαστό και δεν έχει κανένα στοιχείο θεωρητικό. Αφού φαίνεται η μεγάλη διαφορά με την υπόθεση του Ιράν παρόλο που μερικοί θεωρούσαν ότι υπάρχει μια αναλογία. Όμως τώρα είναι ξεκάθαρο σε όλους ότι έχουμε μπει σε μια νέα φάση. Σε κάθε περίπτωση η πλάγια αντεπίθεση της Ανθρωπότητας δεν είναι μόνο μια διπλωματική κίνηση, αλλά μια πράξη υψηλής στρατηγικής. Ας το μάθουν όσοι προωθούν τη βαρβαρότητα επειδή νομίζουν ότι δεν έχει κόστος.

Ελληνική ΑΟΖ ενάντια στην εξουσία μιζέριας
Του Ν. Λυγερού

Όσο δεν βλέπουμε την ελληνική ΑΟΖ ως εργαλείο ανάκαμψης και ανάπτυξης για την πατρίδα μας κι επιμένουμε σε ιδεολογικά κολλήματα που ανήκουν στο παρελθόν, δεν πρόκειται να υπάρξει καμιά εξέλιξη πριν τις επόμενες εκλογές. Διότι, όταν ένα σύστημα αυτοεγκλωβίζεται με τα λάθη του, δεν αλλάζει και συνεχίζει ως το τέλος τη βαρβαρότητά του, επειδή δεν έχει καμιά στρατηγική να προτείνει για κανέναν. Η ελεύθερη πτώση δεν είναι μια στρατηγική, αλλά μια απόγνωση όταν δεν έχεις τίποτα να κάνεις για ν’ αλλάξεις τα πράγματα επί της ουσίας. Αυτό είναι το πρόβλημα της πολιτικής του μηδενισμού. Όσο είναι αντιπολίτευση μπορεί να πει τα πάντα και φαίνεται να έχει νόημα ο λόγος της, όταν όμως αρπάζει την εξουσία ως κυβέρνηση δεν ξέρει να προτείνει τίποτα το εποικοδομητικό. Μέσω της ελληνικής ΑΟΖ έχουμε ένα κριτήριο όχι μόνο αξιολόγησης, αλλά ακόμα και αξιολογίας για την κυβερνητική απραξία. Τώρα περάσαμε απ’ όλα τα στάδια και δεν υπάρχει πια καμιά δικαιολογία για οποιαδήποτε καθυστέρηση. Τώρα φαίνεται ξεκάθαρα σε όλους, ακόμα και στους πιο καθυστερημένους νοητικά, ότι δεν έχουμε να περιμένουμε τίποτα μ’ αυτά τα δεδομένα κι ότι πρέπει από τώρα ν’ αρχίσουμε να ετοιμαζόμαστε για το επόμενο επίπεδο που δεν θα έχει καμιά σχέση με τα τωρινά. Η ελληνική ΑΟΖ ανήκει στο μέλλον της πατρίδας μας, αλλά όχι αυτή η εξουσία. Ήρθε ως κίνημα του παρελθόντος με παλαιωμένες αρχές και θα φύγει με τον ίδιο τρόπο δίχως να έχει προσφέρει τίποτα άλλο από μιζέρια.