Η αλήθεια περί Τουρκίας

Το εθνικό κόστος του 1915
Του Ν. Λυγερού

Συχνά μιλούμε για τον διχασμό του 1915 δίχως να διευκρινίσουμε ότι καμία από τις πολιτικές που προτάθηκαν και ήταν σε αντιπαράθεση, δεν είχε κάποια αξία. Επίσης ενώ επικεντρωνόμαστε συνεχώς σε αυτό το θέμα, δεν εξετάζουμε το πραγματικό εθνικό κόστος για την τότε Ελλάδα, ενώ αυτό φαίνεται ξεκάθαρα με τις επιπτώσεις πάνω στη Συνθήκη Σεβρών του 1920.
Η απαράδεκτη θέση του Βασιλιά προς τους Συμμάχους και η ανικανότητα του Βενιζέλου να αλλάξει τα δεδομένα, δεν μας επέτρεψαν να παίξουμε ένα ρόλο σε σχέση με την Κωνσταντινούπολη. Το φιλικό βασιλικό πλαίσιο προς την Γερμανία που συμβούλευε στρατηγικά την Τουρκία, είχε καταστροφικές επιπτώσεις. Διότι φαίνεται δεν υπολογίστηκε ορθολογικά η νίκη των Μεγάλων Δυνάμεων στη συνέχεια και πόνταραν όλοι πάνω στην πανωλεθρία της αποβίβασης στην Καλλίπολη. Η αλήθεια είναι ότι το κόστος ήταν μεγάλο για την Αγγλία, την Αυστραλία, τη Γαλλία και τη Νέα Ζηλανδία και ότι η εκστρατεία της Καλλίπολης ήταν μια αποτυχία επειδή βέβαια δεν υποστηρίχτηκε. Αλλά το θέμα είναι ότι οι Μεγάλες Δυνάμεις τα κατάφεραν τελικά και συνολικά αφού κέρδισαν τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, πράγμα το οποίο ήταν προβλεπόμενο. Η έλλειψη στρατηγικής οδήγησε στο γεγονός ότι η Κωνσταντινούπολη δεν ενσωματώθηκε στις διεκδικήσεις της Ελλάδας αφού δεν έκανε το προαπαιτούμενο. Αυτό είναι το εθνικό κόστος του 1915.

Στρατηγικό Συγκριτικό Πλεονέκτημα
Του Ν. Λυγερού

Πολλές φορές ακούμε στην Ελλάδα ότι η Τουρκία έχει διαχρονική στρατηγική σε αντίθεση με μας. Αν πραγματικά η Ελλάδα είχε την ανάλογη μάλλον δεν θα υπήρχαν πια Έλληνες, διότι η Τουρκία έχει τη μάζα της για να απορροφήσει όλες τις λανθασμένες της κινήσεις και το πλήθος των θυμάτων που προκαλούν. Και η στάση της Τουρκίας είναι ενδεικτική και στους δύο παγκόσμιους πολέμους. Μάλιστα τα γεγονότα που οδήγησαν στη Συνθήκη Σεβρών, είναι χαρακτηριστικά των λανθασμένων επιλογών της Τουρκίας. Έτσι τα αποτελέσματα ακόμα και σε εδαφικό επίπεδο της Ελλάδας είναι πιο σπουδαία με την έννοια ότι η πατρίδα επέλεξε πιο στρατηγικά τους συμμάχους της κι είχε έμπρακτα αποτελέσματα λόγω των συμμαχιών της δίχως να εμπλακεί άμεσα σε συρράξεις. Αυτό δεν σημαίνει βέβαια ότι δεν έκανε και λάθη, όπως παραδείγματος χάρη για την μη εμπλοκή της στην εκστρατεία της Καλλίπολης που της κόστισε βέβαια την απελευθέρωση της Κωνσταντινούπολης. Αυτά τα λάθη όμως δεν οφείλονται στη γενική της στρατηγική ακόμα και αν αυτή δεν είναι πάντα υψηλή στρατηγική αλλά σε πρόσωπα που αποφασίζουν για όλους μ' έναν τρόπο δικτατορικό χωρίς βέβαια να υπάρχει στρατηγικό υπόβαθρο. Ενώ στην Τουρκία κι ενώ υπάρχει υποτίθεται και μάλιστα με τη σύμφωνη γνώμη όλων, τα αποτελέσματα είναι αυτά που ξέρουμε και τίποτα παραπάνω.

Η αλήθεια περί Τουρκίας
Του Ν. Λυγερού

Λόγω της ενισχυμένης τουρκικής προπαγάνδας, ακόμα και στην Ελλάδα πολλά άτομα πιστεύουν ότι η σύγχρονη Τουρκία και την εννοούν με αυτή την ονομασία, γεννήθηκε μόνο το 1923 χάρη στη Συνθήκη Λωζάννης. Η πραγματικότητα όμως είναι εντελώς διαφορετική και αυτό αποδεικνύει η έξυπνη ιστορία που εξετάζει στρατηγικά τις πηγές, δηλαδή τις Συμφωνίες και τις Συμβάσεις μέσα στο Κείμενό τους. Αν εξετάσουμε λοιπόν πώς υπέγραψε μερικά κείμενα θα έχουμε αποτελέσματα που δεν εξαρτιούνται από την προσέγγισή μας, αλλά από τα ίδια τα μέρη των συμφωνιών.
Η Ανακωχή Μούδρου υπογράφεται το 1918 από τη Βρετανική Κυβέρνηση σύμφωνα με τους Συμμάχους και την Οθωμανική Κυβέρνηση. Η Συμφωνία Σεβρών υπογράφεται το 1920 αφενός από όλους τους Συμμάχους και αφετέρου από την Τουρκία και όχι από την Οθωμανική Αυτοκρατορία. Η Τουρκία υπογράφει επίσης τη Συνθήκη Καρς στις 13 Οκτωβρίου 1921. Η Τουρκία υπογράφει τη Γαλλο-Τουρκική Συμφωνία στις 20 Οκτωβρίου 1921. Η Τουρκία υπογράφει την Ανακωχή Μουδανιών στις 11 Οκτωβρίου 1922.
Και το ερώτημα είναι απλό αφού η Τουρκία λέει ότι επίσημα υπάρχει από το 1923 ποιος υπέγραψε τις προηγούμενες Συνθήκες και Ανακωχές αφού δεν ήταν Οθωμανική η αναφορά; Κι αφού έχουμε τη χρήση της ίδιας ονομασίας και στη Συνθήκη της Λωζάννης το 1923 ποια είναι η διαφορά που μόνο η Τουρκία βλέπει λόγω παράλογης προπαγάνδας;