Ενέργεια και Ελληνοαιγυπτιακές σχέσεις
Του Ν. Λυγερού
Ο διαγωνισμός υδρογονανθράκων που συνεχίζεται στο Ιόνιο, Δυτικά Κρήτης και Νοτιοδυτικά Κρήτης δείχνει όχι μόνο τις προοπτικές της Ελλάδας μέσω της ελληνικής ΑΟΖ, ενώ οι περισσότεροι δεν το πίστευαν καν, αλλά και τον δρόμο σε σχέση με την τριπλή συμμαχία με την Αίγυπτο και την Κύπρο. Το γεγονός ότι οι τρεις θαλάσσιες περιοχές αφορούν μόνο στην Ιταλία και στην Λιβύη, δεν σημαίνει ότι δεν παρουσιάζουν ήδη στοιχεία της στρατηγικής πορείας του ελληνικού μέλλοντος. Διότι για να επεκταθούμε προς την Κύπρο και την Αίγυπτο και να τεμαχίσουμε θαλάσσια οικόπεδα θα πρέπει να ακολουθήσουν γρήγορα και οριοθετήσεις με τις γειτονικές χώρες. Το πλαίσιο με την Κύπρο είναι γνωστό και η οριοθέτηση μεταξύ των ΑΟΖ των δύο χωρών είναι μόνο 48,6 χιλιόμετρα.
Η οριοθέτηση ΑΟΖ με την Αίγυπτο είναι λοιπόν πολύ πιο σημαντική σε μέγεθος και θα αφορά περισσότερα θαλάσσια οικόπεδα ανατολικά της Κρήτης. Μετά την ανακάλυψη του υπεργιγαντιαίου κοιτάσματος Ζορ στην ΑΟΖ της Αιγύπτου, η δυναμική της τελευταίας άλλαξε ριζικά διότι δεν είναι πια παθητική αλλά ενεργητική αφού επί της ουσίας το κοίτασμα μετέτρεψε μια χώρα που ήταν καταναλώτρια σε εξαγωγέα. Για την Αίγυπτο η πρόσβαση στον ενεργειακό πελάτη που αποτελεί η Ευρωπαϊκή Ένωση, γίνεται μέσω της ελληνικής ΑΟΖ. Επίσης περιμένει και από την Ελλάδα να ανοίξει θαλάσσιες περιοχές και στη Λεκάνη Ηροδότου, οι οποίες με τα κοιτάσματά τους θα ενισχύσουν ακόμα περισσότερο τον αγωγό φυσικού αερίου EastMed. Έχει λοιπόν στρατηγική σημασία η σχέση μεταξύ των δύο χωρών λόγω κοινών συμφερόντων. Επίσης λόγω της ενεργειακής σκακιέρας που αναπτύσσεται στη Ανατολική Μεσόγειο, τα θέματα οριοθετήσεων θα είναι όλο και πιο αναγκαία για τη διαχείριση των πόρων σ’ ένα πλαίσιο νομικό που πρέπει να είναι de jure κι όχι μόνο de facto. Έτσι πρέπει να προετοιμαστούμε όχι μόνο για το κοινό μας έργο με την Λιβύη αλλά και για το μελλοντικό με την Αίγυπτο.
Η πρώην Γιουγκοσλαβία δεν είναι μόνο τα Σκόπια
Του Ν. Λυγερού
Πολλοί στην Ελλάδα έχουν μια επιφανειακή προσέγγιση της Πρώην Γιουγκοσλαβίας και κάνουν το ίδιο στρατηγικό λάθος που γίνεται με την Τουρκία. Ασχολούνται με τα Σκόπια, όπως ασχολούνται με το Αιγαίο, δίχως βάθος και εμβέλεια. Ήδη ότι η Σλοβενία έχει ενταχθεί από το 2004 και η Κροατία από το 2013 στην Ευρωπαϊκή Ένωση, είναι ενδεικτικό της αξίας και της σημασίας της πρώην Γιουγκοσλαβίας. Δεν μπορούμε να ασχολούμαστε μόνο με τα Σκόπια ενώ υπάρχουν η Σερβία, η Βοσνία - Ερζεγοβίνη και το Μαυροβούνιο που έχουν σχέση με τον πυρήνα της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η πρώην Γιουγκοσλαβία στα Κεντρικά Βαλκάνια μόνο λεπτομέρεια δεν είναι και ειδικά αν μελετήσουμε την άμεση σχέση της με το ιστορικό πλαίσιο της Αυστρο-Ουγγρικής Αυτοκρατορίας. Επίσης το γεγονός ότι η Αυστρία και η Ουγγαρία ανήκουν στην Ευρωπαϊκή Ένωση δημιουργεί γέφυρες ακόμα και θεσμικές. Είναι λοιπόν ουσιαστικό να δούμε την μεγάλη εικόνα στην περιοχή και όχι μόνο τη θέση των Σκοπίων που δεν είναι ο πιο σημαντικός παράγοντας αφού δεν έχουν καν πρόσβαση στην Αδριατική θάλασσα. Η πρώην Γιουγκοσλαβία αποτελεί προς το παρόν μια τοποστρατηγική τρύπα στις υπερδομές της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του ΝΑΤΟ. Για αυτόν τον λόγο είναι σημαντικό να κλείσει σε στρατηγικό επίπεδο και είναι αυτό που άρχισε με τη Σλοβενία και την Κροατία. Το αρχικό μέγεθος της πρώην Γιουγκοσλαβίας και η τοποστρατηγική της θέση σε αυτόν τον πυρήνα της Ευρώπης, πρέπει να εξεταστεί και χρονοστρατηγικά για να αντιληφθούμε τι σπατάλη χρόνου αποτελεί η αποκλειστική ενασχόληση με τα Σκόπια. Παραδείγματος χάρη δυσκολευόμαστε να αντιληφθούμε την προβληματική του Κοσσυφοπεδίου, πράγμα το οποίο μπορεί να οδηγήσει σε άλλα προβλήματα. Κάνουμε το ίδιο λάθος όταν ασχολούμαστε αποκλειστικά με το Αιγαίο και δεν υπολογίζουμε στρατηγικά το Κουρδιστάν και τη Δυτική Αρμενία. Όσο εξετάζουμε την πρώην Γιουγκοσλαβία μόνο μέσω των Σκοπίων βλέπουμε μόνο μια ασήμαντη πλευρά της γεωπολιτικής σκακιέρας του πυρήνα της Ευρώπης διότι η ιστορία της περιοχής δεν εξηγείται μόνο με τα σύνορα των Σκοπίων και της Ελλάδας. Ενώ για να λύσουμε το πρόβλημα των Σκοπίων πρέπει να έχουμε τη μεγάλη εικόνα για να δούμε επιτέλους πώς λειτουργεί εκεί η υψηλή στρατηγική κι όχι μόνο μια επιφανειακή διμερή σχέση.
Του Ν. Λυγερού
Ο διαγωνισμός υδρογονανθράκων που συνεχίζεται στο Ιόνιο, Δυτικά Κρήτης και Νοτιοδυτικά Κρήτης δείχνει όχι μόνο τις προοπτικές της Ελλάδας μέσω της ελληνικής ΑΟΖ, ενώ οι περισσότεροι δεν το πίστευαν καν, αλλά και τον δρόμο σε σχέση με την τριπλή συμμαχία με την Αίγυπτο και την Κύπρο. Το γεγονός ότι οι τρεις θαλάσσιες περιοχές αφορούν μόνο στην Ιταλία και στην Λιβύη, δεν σημαίνει ότι δεν παρουσιάζουν ήδη στοιχεία της στρατηγικής πορείας του ελληνικού μέλλοντος. Διότι για να επεκταθούμε προς την Κύπρο και την Αίγυπτο και να τεμαχίσουμε θαλάσσια οικόπεδα θα πρέπει να ακολουθήσουν γρήγορα και οριοθετήσεις με τις γειτονικές χώρες. Το πλαίσιο με την Κύπρο είναι γνωστό και η οριοθέτηση μεταξύ των ΑΟΖ των δύο χωρών είναι μόνο 48,6 χιλιόμετρα.
Η οριοθέτηση ΑΟΖ με την Αίγυπτο είναι λοιπόν πολύ πιο σημαντική σε μέγεθος και θα αφορά περισσότερα θαλάσσια οικόπεδα ανατολικά της Κρήτης. Μετά την ανακάλυψη του υπεργιγαντιαίου κοιτάσματος Ζορ στην ΑΟΖ της Αιγύπτου, η δυναμική της τελευταίας άλλαξε ριζικά διότι δεν είναι πια παθητική αλλά ενεργητική αφού επί της ουσίας το κοίτασμα μετέτρεψε μια χώρα που ήταν καταναλώτρια σε εξαγωγέα. Για την Αίγυπτο η πρόσβαση στον ενεργειακό πελάτη που αποτελεί η Ευρωπαϊκή Ένωση, γίνεται μέσω της ελληνικής ΑΟΖ. Επίσης περιμένει και από την Ελλάδα να ανοίξει θαλάσσιες περιοχές και στη Λεκάνη Ηροδότου, οι οποίες με τα κοιτάσματά τους θα ενισχύσουν ακόμα περισσότερο τον αγωγό φυσικού αερίου EastMed. Έχει λοιπόν στρατηγική σημασία η σχέση μεταξύ των δύο χωρών λόγω κοινών συμφερόντων. Επίσης λόγω της ενεργειακής σκακιέρας που αναπτύσσεται στη Ανατολική Μεσόγειο, τα θέματα οριοθετήσεων θα είναι όλο και πιο αναγκαία για τη διαχείριση των πόρων σ’ ένα πλαίσιο νομικό που πρέπει να είναι de jure κι όχι μόνο de facto. Έτσι πρέπει να προετοιμαστούμε όχι μόνο για το κοινό μας έργο με την Λιβύη αλλά και για το μελλοντικό με την Αίγυπτο.
Η πρώην Γιουγκοσλαβία δεν είναι μόνο τα Σκόπια
Του Ν. Λυγερού
Πολλοί στην Ελλάδα έχουν μια επιφανειακή προσέγγιση της Πρώην Γιουγκοσλαβίας και κάνουν το ίδιο στρατηγικό λάθος που γίνεται με την Τουρκία. Ασχολούνται με τα Σκόπια, όπως ασχολούνται με το Αιγαίο, δίχως βάθος και εμβέλεια. Ήδη ότι η Σλοβενία έχει ενταχθεί από το 2004 και η Κροατία από το 2013 στην Ευρωπαϊκή Ένωση, είναι ενδεικτικό της αξίας και της σημασίας της πρώην Γιουγκοσλαβίας. Δεν μπορούμε να ασχολούμαστε μόνο με τα Σκόπια ενώ υπάρχουν η Σερβία, η Βοσνία - Ερζεγοβίνη και το Μαυροβούνιο που έχουν σχέση με τον πυρήνα της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η πρώην Γιουγκοσλαβία στα Κεντρικά Βαλκάνια μόνο λεπτομέρεια δεν είναι και ειδικά αν μελετήσουμε την άμεση σχέση της με το ιστορικό πλαίσιο της Αυστρο-Ουγγρικής Αυτοκρατορίας. Επίσης το γεγονός ότι η Αυστρία και η Ουγγαρία ανήκουν στην Ευρωπαϊκή Ένωση δημιουργεί γέφυρες ακόμα και θεσμικές. Είναι λοιπόν ουσιαστικό να δούμε την μεγάλη εικόνα στην περιοχή και όχι μόνο τη θέση των Σκοπίων που δεν είναι ο πιο σημαντικός παράγοντας αφού δεν έχουν καν πρόσβαση στην Αδριατική θάλασσα. Η πρώην Γιουγκοσλαβία αποτελεί προς το παρόν μια τοποστρατηγική τρύπα στις υπερδομές της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του ΝΑΤΟ. Για αυτόν τον λόγο είναι σημαντικό να κλείσει σε στρατηγικό επίπεδο και είναι αυτό που άρχισε με τη Σλοβενία και την Κροατία. Το αρχικό μέγεθος της πρώην Γιουγκοσλαβίας και η τοποστρατηγική της θέση σε αυτόν τον πυρήνα της Ευρώπης, πρέπει να εξεταστεί και χρονοστρατηγικά για να αντιληφθούμε τι σπατάλη χρόνου αποτελεί η αποκλειστική ενασχόληση με τα Σκόπια. Παραδείγματος χάρη δυσκολευόμαστε να αντιληφθούμε την προβληματική του Κοσσυφοπεδίου, πράγμα το οποίο μπορεί να οδηγήσει σε άλλα προβλήματα. Κάνουμε το ίδιο λάθος όταν ασχολούμαστε αποκλειστικά με το Αιγαίο και δεν υπολογίζουμε στρατηγικά το Κουρδιστάν και τη Δυτική Αρμενία. Όσο εξετάζουμε την πρώην Γιουγκοσλαβία μόνο μέσω των Σκοπίων βλέπουμε μόνο μια ασήμαντη πλευρά της γεωπολιτικής σκακιέρας του πυρήνα της Ευρώπης διότι η ιστορία της περιοχής δεν εξηγείται μόνο με τα σύνορα των Σκοπίων και της Ελλάδας. Ενώ για να λύσουμε το πρόβλημα των Σκοπίων πρέπει να έχουμε τη μεγάλη εικόνα για να δούμε επιτέλους πώς λειτουργεί εκεί η υψηλή στρατηγική κι όχι μόνο μια επιφανειακή διμερή σχέση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου