Του Ν. Λυγερού
Όταν βλέπουμε τις προτάσεις που κάνει το ΥΠΕΞ για το θέμα του Σκοπιανού, είναι εύκολο ακόμα και για μη ειδικούς να δουν ότι συνεχίζεται μια πορεία καθαρά ιδεολογική που δεν έχει καμία σχέση με την πραγματικότητα. Η ιδεολογική προσέγγιση του ΥΠΕΞ προσπαθεί να δείξει ότι δεν επηρεάζεται από τίποτα δηλαδή ούτε τα πιστεύω του ελληνικού λαού, ούτε του σκοπιανού. Η χρήση μιας ξύλινης γλώσσας που δεν ασχολείται εθνικά με το ζήτημα έχει τα όρια της και για τις δύο πλευρές.
Οι προτάσεις για την ονομασία είναι ακριβώς στη λογική της υποχώρησης, πράγμα το οποίο είναι απαράδεκτο για τον ελληνικό λαό. Και οι προτάσεις για την αλλαγή συντάγματος των Σκοπίων είναι απαράδεκτες για την σκοπιανή κυβέρνηση. Έτσι η όλη φιλοσοφία είναι εκτός πλαισίου. Το ΥΠΕΞ δεν υπολογίζει τίποτα το στρατηγικό διότι δεν έχει το υπόβαθρο και τα εξετάζει όλα ιδεολογικά ακόμα κι αν έχει καταρρεύσει η φιλοσοφία του. Στο ίδιο το κόμμα υπάρχουν ριζικές διαφωνίες, στην ίδια τη συμμαχία το ίδιο. Το ΥΠΕΞ δεν μελετά ούτε τις διαφοροποιήσεις που υπάρχουν στα Σκόπια και τον διχασμό που προκαλεί το θέμα του αλβανικού στοιχείου ενώ είδαμε τα προβλήματα που προκαλεί το γλωσσικό ζήτημα αφού η αλβανική γλώσσα έγινε η δεύτερη επίσημη γλώσσα. Με άλλα λόγια δεν υπάρχει συνοχή στην σκοπιανή πολιτική. Αυτή η τυφλή πορεία του ΥΠΕΞ θα έχει κόστος και μάλιστα πολιτικό διότι δεν μπορεί να συνεχιστεί χωρίς επιπτώσεις. Το ΥΠΕΞ προσπαθεί απεγνωσμένα να επιταχύνει τις διαπραγματεύσεις και να προτρέξει στην επίλυση ενός προβλήματος που δεν ξέρει να διαχειριστεί στρατηγικά. Έχει ήδη εκτεθεί διότι τώρα φαίνεται μπροστά σε όλους ότι λειτουργεί σε χαμηλό επίπεδο και κάνει λάθη και τακτικής. Έτσι αυτές οι διαπραγματεύσεις είναι καταδικασμένες και αποτελούν ήδη σπατάλη χρόνου για την Ελλάδα. Όμως θα πρέπει να προσέξει και η κυβέρνηση το κόστος που θα της προκαλέσει αν ακολουθήσει τις ενέργειες του ΥΠΕΞ. Διότι και το Συλλαλητήριο της Νέας Υόρκης δείχνει ότι ο Ελληνισμός δεν σταματά τον αγώνα και θα τον συνεχίσει μέχρι να δικαιωθεί.
Το Συλλαλητήριο της Νέας Υόρκης
Του Ν. Λυγερού
Το μήνυμα του Συλλαλητηρίου της Νέας Υόρκης είναι απλό και ξεκάθαρο: ο αγώνας του Ελληνισμού για την Μακεδονία συνεχίζεται ακόμα και μπροστά στον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών. Αυτό σημαίνει ότι δεν περιορίζεται στον ελλαδικό χώρο. Η Νέα Υόρκη συνεχίζει την πορεία της Μελβούρνης, της Στουτγκάρδης, του Ντίσελντορφ, της Στοκχόλμης μετά από τα ιστορικά Συλλαλητήρια της Θεσσαλονίκης και της Αθήνας. Τίποτα και καμία προπαγάνδα του ΥΠΕΞ και των κυβερνητικών κύκλων δεν έχει σταματήσει αυτή τη στρατηγική. Ο ελληνικός λαός δεν φοβάται κανένα πολιτικό πλαίσιο και δεν επηρεάζεται από ιδεολογικά σχήματα του παρελθόντος που δεν έχουν καταφέρει να περάσουν δογματικά στον ελλαδικό χώρο. Κατά συνέπεια ο αγώνας που συνεχίζεται και στο εξωτερικό διεθνοποιεί τις θέσεις του ελληνικού λαού και δείχνει με ξεκάθαρο τρόπο σε όλους τους θεσμούς αλλά και ειδικά στον ΟΗΕ ότι οι θέσεις του ΥΠΕΞ δεν τον αντιπροσωπεύουν. Έτσι η προπαγάνδα του ΥΠΕΞ βρίσκεται σε όλο και δυσκολότερη θέση αφού αποδεικνύεται ότι ακολουθεί ένα μονοπάτι που δεν έχει σχέση με την Ελλάδα. Διότι οι ξένες χώρες βλέπουν ότι ο ελληνικός λαός εκφράζεται παντού μέσω συλλαλητηρίων και αγγίζει στρατηγικούς στόχους που δεν μπορεί να προσεγγίσει επί της ουσίας το ΥΠΕΞ αφού φαίνεται η αναξιοπιστία του. Το γεγονός ότι ενεργοποιήθηκαν τόσο δυναμικά και οι ελληνοαμερικανοί σε αυτόν τον αγώνα που έχουν υποστηρίξει άμεσα ή έμμεσα από την αρχή χωρίς ποτέ να γονατίσουν δείχνει μια δυναμική που αλλάζει συνεχώς τα δεδομένα ενώ μας έλεγαν αρχικά οι κυβερνητικοί κύκλοι ότι αυτά είναι προκαθορισμένα. Ενώ τώρα και στο εξωτερικό όλο και περισσότερες χώρες αναγνωρίζουν τη θέση της Ελλάδας μόνο μέσω του ελληνικού λαού και προετοιμάζουν τη συνέχεια μετά τις διαπραγματεύσεις που οδηγούν εξ αρχής σε αδιέξοδο. Η Νέα Υόρκη δείχνει το μέλλον που δεν μπορεί να συλλάβει το ΥΠΕΞ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου