Του Ν. Λυγερού
Αντί να προσέχουμε κάθε κίνηση της διπλωματίας και κάθε λέξη της πολιτικής, θα ήταν καλό να επικεντρωθούμε στις πράξεις της στρατηγικής. Η διπλωματία θέλει να διαχειριστεί την πραγματικότητα αλλά φτάνει γρήγορα στα όριά της και συχνά αποτυγχάνει απλώς έχει πάντα μια δικαιολογία για όσα δεν κατάφερε. Η πολιτική έχει πολλούς τρόπους να μας πείσει ότι η απραξία της έχει νόημα. Βέβαια και οι δύο έχουν δίκιο, αφού αυτοί που τις επιλέγουν δεν έχουν ούτε μνήμη ούτε στρατηγική αντίληψη και κατά συνέπεια δεν μπορούν να τις αξιολογήσουν στρατηγικά και ορθολογικά. Όμως ο Ελληνισμός λειτουργεί διαφορετικά σε φάση κρίσης και δεν δέχεται αυτήν την ανικανότητα που όχι μόνο δεν έχει προοπτικές αλλά συχνά οδηγεί σε καταστροφές. Αυτή την περίοδο βλέπουμε ότι οι επίσημοι θεσμοί δεν ξέρουν να διαχειριστούν ούτε το Σκοπιανό, ούτε το Κυπριακό, ούτε την προβληματική Τουρκία. Έτσι είναι ο ίδιος ο Ελληνισμός που παίρνει θέση γι’ αυτά τα θέματα, επειδή αντιλαμβάνεται την κρισιμότητα της όλης κατάστασης. Σε αυτό το πλαίσιο κανείς δεν μπορεί να τον πείσει ότι δεν έχει κυρίαρχη στρατηγική για την επίλυση του Σκοπιανού, ότι το ενεργειακό δεν μπορεί να είναι εργαλείο απελευθέρωσης για την Κύπρο κι ότι μόνο η στρατηγική δεν μπορεί από μόνη της να διαχειριστεί την επιθετικότητα της Τουρκίας. Με αυτόν τον τρόπο η στρατηγική του Ελληνισμού μελετάει τα δεδομένα μέσω της Τοποστρατηγικής και της Χρονοστρατηγικής για να μην είναι εξαρτημένη μόνο από τοπικά στοιχεία τόσο χωρικά όσο χρονικά. Ο Ελληνισμός της στρατηγικής είναι πιο ανθεκτικός, διότι είναι της ελευθερίας και της δημοκρατίας κι όχι του κομματισμού και της ιδεολογίας.
Οι εξαρτήσεις του Nord Stream 2
Του Ν. Λυγερού
Ο αγωγός φυσικού αερίου Nord Stream που ξεκίνησε το 2005 και ενεργοποιήθηκε το 2012, είχε ήδη προκαλέσει προβλήματα λόγω Σουηδίας, Φινλανδίας, Πολωνίας και Βαλτικών χωρών επειδή η διαδρομή του αφορούσε άμεσα τις θαλάσσιες ζώνες τους. Βέβαια υπήρχε επίσης η κριτική ότι η Γερμανία λειτουργούσε μόνο και μόνο προς όφελός της, αφού η τροφοδότηση ήταν αποκλειστικά για την ίδια. Παράλληλα έθεσε σε κίνδυνο τον ανταγωνισμό της περιοχής δίνοντας ένα σοβαρό προβάδισμα στη ρωσική εταιρεία, πράγμα το οποίο της επέτρεψε να κυριαρχήσει στην περιοχή. Τώρα με το Nord Stream 2 που είναι στην ουσία ο διπλασιασμός του προηγούμενου αγωγού, τα ίδια προβλήματα και οι ίδιες παρατηρήσεις γίνονται και πιο μεγάλες και πιο σκληρές. Η Πολωνία ειδικά βλέπει ότι θα είναι εκτός της μεγάλης μεταφοράς κι έχει σίγουρα στο μυαλό της το παράδειγμα της Ουκρανίας, βλέπει ότι οικονομικά όχι μόνο δεν θα έχει κανένα όφελος, αλλά σίγουρα ότι θα υποστεί κόστος και σε πολιτικό επίπεδο, βλέπει μία συμμαχία μεταξύ Γερμανίας και Ρωσίας που της θυμίζει μιά παλαιότερη που ήθελε να ξεχάσει. Ανάλογα θέματα έχουν και οι Βαλτικές χώρες. Τώρα το θέμα είναι ότι ο αγωγός Nord Stream 2 πρέπει να γίνει αποδεκτός και από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, ενώ αυτή βλέπει ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει διαφωνίες, αφού θα ήθελε γενικά να απεξαρτηθεί από τη Ρωσία, ενώ αυτό το έργο την ξαναβάζει στο προηγούμενο πλαίσιο. Αυτό είναι το υπόβαθρο πάνω στο οποίο παίζει και ο Πρόεδρος των ΗΠΑ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου