Του Ν. Λυγερού
Αν η εξουσία φοβάται κάτι είναι οι πορείες και τα Συλλαλητήρια διότι μέσω τους εκφράζεται ελεύθερα ο ελληνικός λαός δίχως να υπάρχει λογοκρισία. Δεν είναι πολιτικό το θέμα του Σκοπιανού, είναι καθαρά εθνικό και αυτό σημαίνει ότι δεν είναι μια ιδεολογική υπόθεση που έχει το δικαίωμα να σβήσει την ιστορία μόνο και μόνο για να εξυπηρετήσει συμφέροντα κομματισμού. Όλοι έχουμε καταλάβει πια ότι οι λεγόμενες πιέσεις του εξωτερικού είναι ανύπαρκτες και ότι το όλο θέμα των διαπραγματεύσεων ήταν καθαρά μια ιδεολογική πρωτοβουλία της εξουσίας για να κλείσει ένα θέμα που άρχισε για την κομματική ιστορία το 1949. Όμως αυτές οι προσεγγίσεις δεν έχουν πέραση στην Ελλάδα διότι είμαστε μια χώρα της Ελευθερίας και της Δημοκρατίας και δεν θέλουμε να υποστούμε την πολιτική μιας ιδεολογίας που παράγει γενοκτονίες ανά τον κόσμο. Κατά συνέπεια οι πορείες και τα Συλλαλητήρια είναι απαραίτητα για να αλλάξουν την κατάσταση. Και αυτό γίνεται αφού υπάρχει και στρατηγική σε εθνικό επίπεδο. Κάθε πορεία πρέπει να έχει ένα συγκεκριμένο στόχο για να συμμετέχει ενεργά με το έργο της στην όλη προσπάθεια αποτροπής της Συμφωνίας. Διότι αυτές οι υπογραφές που έπεσαν δεν έχουν τίποτα το οριστικό. Πρέπει λοιπόν να αποφύγουμε να φτάσουμε σε αυτό το στάδιο με κάθε τρόπο. Πρέπει οι βουλευτές να είναι ενημερωμένοι για το τι διαδραματίζεται και να ξέρουν τα είκοσι άρθρα, διότι δεν υπάρχει καμιά δικαιολογία για την άγνοιά τους. Άλλωστε τα Συλλαλητήρια και οι πορείες θα είναι τα πρώτα πράγματα που θα απαγορεύσει η Συμφωνία μέσω της Κοινής Επιτροπής όπως το προβλέπει το άρθρο 6. Ας τα κάνουμε λοιπόν όσο δεν είναι απαγορευμένα από την εξουσία του κομματισμού.
Τα αυταρχικά συστήματα
Του Ν. Λυγερού
Τα αυταρχικά συστήματα λειτουργούν βάση νοητικών σχημάτων τα οποία έχουν αναλογίες. Κατά συνέπεια, αν μελετάμε τα ιστορικά δεδομένα πάνω σε αυτά τα αυταρχικά συστήματα, όταν βλέπουμε αναλογίες να εμφανίζονται είμαστε προετοιμασμένοι. Και βλέπουμε ότι χρησιμοποιούν τεχνικές συσσώρευσης δηλαδή σιγά σιγά βάζουν νέα στοιχεία, αλλάζουν νομοθεσία, αλλάζουν το πλαίσιο και αυτό γίνεται χωρίς να το αντιληφθεί ο λαός. Στη συνέχεια εμείς όταν το μελετάμε εκ των υστέρων λέμε πώς το αποδέχτηκε ο λαός, ενώ στην πραγματικότητα δεν αποδέχτηκε ένα συγκεκριμένο σημείο, είναι ότι δεν αντιλήφθηκε ότι σταδιακά πέρασε σε μια άλλη φάση. Αυτό τώρα που ζούμε με το Σκοπιανό είναι ότι έχουμε μήνες διαπραγμάτευσης οι οποίοι επέτρεψαν την παρουσίαση αυτής της διαπραγμάτευσης με έναν ειδικό τρόπο, καθαρά προπαγάνδας και στη συνέχεια ανακαλύψαμε ότι στις διαπραγματεύσεις υπήρχαν σημεία στα οποία δεν αναφερθήκαμε ποτέ ενώ μπορεί να ήταν ισάξια. Επειδή δεν τα ήξερε ο ελληνικός λαός δεν μπορούσε να αντισταθεί πάνω σε αυτά τα σημεία και κατά συνέπεια πολλοί ξαφνιάστηκαν, άλλοι όχι γιατί έβλεπαν ότι ήταν αναμενόμενο. Τώρα που τα διαθέτουμε και ξέρουμε ότι αυτό το Προσύμφωνο μεταξύ Υπουργών Εξωτερικών είναι καθαρά ένα κείμενο ιδεολογικό που ακολουθεί τα νοητικά σχήματα που λέγαμε των αυταρχικών συστημάτων, ξέρουμε εναντίων ποιας βαρβαρότητας πρέπει να αγωνιστούμε. Άρα από εδώ και πέρα μπαίνουμε σε μια νέα φάση και πρέπει να αντιληφθούμε ότι οι πορείες και τα Συλλαλητήρια είναι δεδομένα της ιστορίας τα οποία θα αποδείξουν στη συνέχεια ότι έτσι άρχισε αυτός ο αγώνας, η αντίσταση, η διεκδίκηση δικαιωμάτων ιστορίας ενάντια στη βαρβαρότητα γιατί δεν υπήρχε άλλος τρόπος. Δηλαδή ενώ είμαστε σε ένα πλαίσιο δημοκρατίας βλέπουμε ότι όταν η δημοκρατία βάλλεται με το πολιτικό σύστημα, το οποίο δεν μπορεί να ακολουθήσει και να αντισταθεί σε τροποποιήσεις τέτοιου τύπου, τότε πρέπει να περάσουμε στο επόμενο στάδιο και είναι η ελεύθερη έκφραση του λαού χωρίς να περιμένει τίποτα από τους άλλους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου