Του Ν. Λυγερού
Ο νέος Μακεδονικός Αγώνας δεν είναι της αριστεράς ούτε της δεξιάς. Είναι ένα θέμα που αφορά όλο τον Ελληνισμό, όπου κι αν βρίσκεται πάνω στον πλανήτη. Δεν πρόκειται λοιπόν να ξεχάσουμε τη Μακεδονία, επειδή άλλαξε η κυβέρνηση. Αυτό που μας ενδιαφέρει είναι να βρεθεί κυβέρνηση που να συμφωνεί με τον ελληνικό λαό. Αν είναι αυτή καλώς, αλλιώς θα πέσει και αυτή και θα πάμε στην επόμενη. Το θέμα της Μακεδονίας δεν μπορεί να είναι κομματικό. Σίγουρα μερικοί το χρησιμοποίησαν για να γίνουν βουλευτές στη νέα Βουλή των Ελλήνων και καλά έκαναν. Αλλά τώρα θα είναι καλό και για αυτούς να μην ξεχάσουν για ποιο λόγο τους επέλεξε ο ελληνικός λαός για να τον εκπροσωπούν, αλλιώς γρήγορα θα υπάρξει και άλλη αλλαγή, γιατί κανένας δεν πρόκειται να μας πείσει ότι το Προσύμφωνο των Πρεσπών είναι καλό για τη Μακεδονία, για την Ελλάδα και τον Ελληνισμό. Οι ενημερώσεις για τα απαράδεκτα στοιχεία που έχει το Προσύμφωνο συνεχίζονται. Κι αν υπάρξει ανάγκη για Συλλαλητήρια και βέβαια πάλι θα γίνουν γιατί αυτό είναι το πρέπον για τον Ελληνισμό ό,τι και να λένε τα κόμματα της αριστεράς ή της δεξιάς. Το μόνο που μας απασχολεί είναι η ιστορική αλήθεια κι όχι να είμαστε πολιτικά ορθοί για λόγους διπλωματίας. Άλλωστε ασχολούμαστε με αναγνωρίσεις γενοκτονιών και ξέρουμε τι σημαίνει αγώνας.
Δεν ξεχνάμε τις αιωνόβιες γενοκτονίες
Του Ν. Λυγερού
Δεν ξεχνάμε τις αιωνόβιες γενοκτονίες και δεν φοβόμαστε να κατηγορήσουμε όχι μόνο αυτούς που τις διέπραξαν αλλά και αυτούς που διαπράττουν γενοκτονία μνήμης με την άρνηση της αναγνώρισης της γενοκτονίας. Διότι ο αγώνας συνεχίζεται ακόμα μετά το έγκλημα. Νόμιζαν οι γενοκτόνοι και οι συνεργάτες τους ότι οι Δίκαιοι και οι Αθώοι θα ξεχνούσαν όμως έκαναν λάθος γιατί χάρη στον Lemkin και στον όρο γενοκτονία που ανήκει στην Χάρτα των Ηνωμένων Εθνών από το 1948, αυτό το έγκλημα κατά της Ανθρωπότητας δεν διαγράφεται, δεν παραγράφεται και κατά συνέπεια ο ένοχος συνεχίζει να διώκεται ακόμα και τώρα. Οι αιωνόβιες γενοκτονίες είναι η απόδειξη ότι η συλλογική μνήμη ξεπερνά τον αιώνα κι ότι ο γενοκτόνος έχει ενάντιά του τον Χρόνο που πάντα βοηθάει τα θύματα και τη μνήμη τους σε αυτά τα βάρβαρα θέματα. Σιγά σιγά καταλαβαίνουν ότι διαπράττουν μια γενοκτονία, ότι έχουν κόστος, νομικό, πολιτικό, κοινωνικό, οικονομικό. Και βέβαια το τελευταίο είναι το χειρότερο για αυτόν τουλάχιστον προς το παρόν γιατί στη συνέχεια υπάρχει και η επιστροφή των εδαφών που κατασχέθηκαν στη φάση της γενοκτονίας και μετά. Με άλλα λόγια το Δίκαιο που επινόησε ο Lemkin επιτρέπει την αποκατάσταση ακόμα και μιας μη αναστρέψιμης πράξης που πληγώνει την Ανθρωπότητα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου