Από το defence-point
Ο Καποδίστριας μας έχει νουθετήσει κάτι σχετικά με διαπραγματεύσεις με Τούρκους που εμείς των χαμηλών δυνατοτήτων (underachievers) δεν τολμούμε να εφαρμόσουμε. Είπε πως μπαίνοντας σε διαπραγματεύσεις με τους Τούρκους απλά περιφρονούμε εμπειρίες αιώνων γιατί δεν μπορούμε να κάνουμε τους Τούρκους να συμπεριφέρονται ανθρώπινα και λογικά.
Ακούμε για ‘διερευνητικές’ και ‘άτυπες’ πενταμερείς με τους Τούρκους και τρομάζουμε γιατί εκεί αυτοί θα καταθέτουν διεκδικήσεις, από Θράκη μέχρι Κύπρο, και εμείς θα παρακαλούμε τον Θεό να εξορκίσει το κακό.
Διερευνητικές. Σε ό,τι αφορά τις ‘διερευνητικές’ ξεχωρίζω τις ακόλουθες εκφρασθείσες ελληνικές ψευδαισθήσεις: Πρώτη. «Θα πάμε με την ελπίδα πως θα βρεθούν σημεία σύγκλησης». Εφόσον όμως πρόκειται για την 61η επανεκκίνηση ‘διερευνητικών’, που διαφαίνεται ‘ελπίδα’ που δεν είχαμε δει στις 60 προηγούμενες προσπάθειες;
Δεύτερη. «Θα γίνει διερεύνηση σημείων σύγκλισης αναφορικά με την οριοθέτηση βάσει του Διεθνούς Δικαίου.» Θα ήταν πειστική η πιο πάνω θέση εφόσον η συνάντηση θα ασχοληθεί με ΕΝΑ ΚΑΙ ΜΟΝΟ πράγμα: την αναγνώριση από την Τουρκία του Δικαίου της Θάλασσας (UNCLOS)–υπογραμμένο από 167 κράτη και την ΕΕ.
Χωρίς UNCLOS δεν υπάρχει Διεθνές Δίκαιο ως βάση. Εφόσον η Τουρκία αποδεχθεί το UNCLOS τότε ένα ΜΟΝΟ πράγμα απομένει: η ΕΦΑΡΜΟΓΗ του σε ό,τι αφορά χωρικά ύδατα και ΑΟΖ. Εφόσον η Τουρκία αρνείται το UNCLOS οι ‘διερευνητικές’ μετατρέπονται σε άσκηση τούρκικων διεκδικήσεων ελληνικών δικαιωμάτων για μετουσίωση της ‘Γαλάζιας Πατρίδας’ της.
Τρίτη. «Η Ελλάδα διατηρεί το δικαίωμα επέκτασης των χωρικών της υδάτων στα 12 ναυτικά μίλια.» Γιατί όμως δεν έχει εξασκήσει το δικαίωμα τόσα χρόνια; Απλά διότι, η Αμερική στηρίζει τη γραμμή της Τουρκίας και κυρίως επειδή η πολιτική ελίτ της Ελλάδος φοβάται την Τουρκία. Δικαίωμα που δεν εξασκείται παύει να υφίσταται.
Τέταρτη. «Η Ελλάδα προσέρχεται με μηδενική αφέλεια». Όμως, υπάρχει μεγαλύτερη αφέλεια από του να πιστεύουμε πως η Τουρκία θα εφαρμόσει το UNCLOS ενόσω η Ελλάδα είναι αδύνατη; Απλά, η Τουρκία θα ‘συνομιλεί’ για τα μάτια των ΕΕ/ΗΠΑ που υποκριτικά θα χαιρετίζουν την ‘πρόοδο’ και τέρμα σε πιθανές κυρώσεις κατά Τουρκίας.
«Άτυπη» πενταμερή. Εδώ και εάν απαιτείται ικεσία προς τον Καποδίστρια να μας σώσει από την αυτοχειρία και την καταστροφή ενός σχεδόν εκατομμυρίου Ελλήνων της Κύπρου. Οι ‘άτυπες’ διαπραγματεύσεις θα βρίσκονται υπό την αιγίδα της Βρετανίας (αντιπροσωπεύοντας την Αμερική) αλλά σαν δημόσιο πρόσωπο θα παρουσιάζεται ο ΟΗΕ για χάρη των αδαών.
Εδώ έχουμε τα εξής ευτράπελα. Πρώτο. Στην ‘άτυπη’ πενταμερή η Κυπριακή Δημοκρατία, δηλαδή το κατ’ εξοχή ενδιαφερόμενο μέρος η τύχη του οποίου θα συζητείται, δεν πήρε πρόσκληση από τους Βρετανούς μέσω ΟΗΕ για να παραβρεθεί!
Δεύτερο. Οι διερευνητικές πέρασαν μέσα από 60 συναντήσεις ενώ το Κυπριακό μέσα από ρεκόρ συζητήσεων 45 ετών (ναι, 45 ετών!) χωρίς να αποχωρήσει ούτε ένας Τούρκος στρατιώτης η έποικος — με το εθνικό θέμα να βρίσκεται στον κρημνό λόγω ερασιτεχνισμού και επιπολαιότητας στις προηγούμενες διαπραγματεύσεις.
Τρίτο. Κανόνας της στρατηγικής σκέψης αναφέρει πως οι στρατηγικά αδαείς βλέπουν μόνο άσπρο και μαύρο και σκέφτονται δυαδικά: δύο χρώματα—δύο αριθμοί: ‘0’ και ‘1’. Ή έχουμε συνομιλίες (άσπρο) Ή καταστρεφόμαστε (μαύρο). «Συνομιλίες Ή πόλεμο.»
Καμία αντίληψη του ρόλου του κατοχικού στρατού των 40.000 η των εκατοντάδων χιλιάδων εποίκων. Ούτε αντίληψη περί των οικονομικών συμφερόντων ΕΕ/ΗΠΑ ή των στρατηγικών συμφερόντων στην περιοχή Ρωσίας-Κίνας-Γαλλίας. Ούτε αντίληψη περί των συμφερόντων τοπικών παικτών όπως Ισραήλ-Αίγυπτος. Κυρίως, μηδαμινή αντίληψη του πονηρού ρόλου της Βρετανίας και κατ’ επέκταση της Αμερικής που έφεραν το Σχέδιο Ανάν.
Ως έχουν τα πράγματα η ‘λύση’ μόνο τούρκικη μπορεί να είναι. Αυτός που θα φέρει ‘λύση’ είναι αυτός που θα παραδώσει την Κύπρο στους Τούρκους. Τέταρτο. Πάμε σε πενταμερή ενώ οι Βρετανοί, δια στόματος ΟΗΕ, μας απειλούν, «οι επιτόπιες αλλαγές μπορεί να καταστούν μη αναστρέψιμες.» Οι ‘επιτόπιες αλλαγές’ που θα καταστούν μη αναστρέψιμες αφορούν την παρουσία, λόγω δικής μας αδυναμίας, τούρκικων πολεμικών και ερευνητικών σκαφών μέσα στις κυπριακές θάλασσες.
Με διερευνητικές/πενταμερείς δίνουμε στους Τούρκους δύο πολύτιμα δώρα. Πρώτο. Προσφέρουμε στην Τουρκία character laundering παρουσιάζοντας την ως διαλλακτική και συνεργάσιμη στα μάτια ΗΠΑ-ΕΕ που βλέπουν τον στρατηγικό τους σύμμαχο να βρίσκεται στην 150η θέση στον κατάλογο “The Most Peaceful Countries In The World 2020” δίπλα στην Σομαλία και το Αφγανιστάν. Επιθυμούν διακαώς να βελτιωθεί η θέση της Τουρκίας για να μην έχουν κανένα κώλυμα να την υποστηρίζουν. Οι Έλληνες θα ενεργούν σαν το αξιολύπητο όχημα.
Δεύτερο. Λέμε στους Τούρκους πως «για την πολιτική νομενκλατούρα μας υπάρχει μόνο το δίλημμα, ‘συζητάμε vs. πολεμάμε’ και μην αγωνιάτε για πόλεμο που μόνο εσείς έχετε δυνατότητα να κάνετε.»
Και μια ταπεινή νουθεσία προς την πολιτική ελίτ: Τον δε φόβον υμών ου μη φοβηθώμεν, ουδ’ ου μη ταραχθώμεν γιατί τα πράγματα δεν είναι δυαδικά. Η σωστή στρατηγική και η τολμηρή ηγεσία μπορούν να μας καταστήσουν [κάπως!] αντάξιους του Καποδίστρια. Δεν πειράζει που το κάνουμε μετά από διακόσια χρόνια!
ΠΗΓΗ defence-point
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου