Αλωνίζουν οι Τούρκοι από το Αιγαίο ώς την Κύπρο

Η άσκηση «Θαλασσόλυκος» απειλεί και οι Γάλλοι στέλνουν μηνύματα με το «Ντε Γκολ»

Γιάννος Χαραλαμπίδης
Δρ των Διεθνών Σχέσεων

Ο «Θαλασσόλυκος» απειλεί και οι Γάλλοι στέλνουν μηνύματα με το «Ντε Γκολ» – Τα τουρκικά πλοία και αεροσκάφη επικεντρώνονται στην περιοχή Ρόδου, Καστελορίζου, Κύπρου, δημιουργώντας τουρκική λίμνη και αποκόπτοντάς μας από την Ελλάδα

Τελικά, οι Τούρκοι, για άλλη μια φορά, απέδειξαν ότι είναι συνεπείς με την πολιτική τους και στο ραντεβού με την Ιστορία. Έβγαλαν τον στόλο έξω, όπως γράψαμε την περασμένη Κυριακή, από το Αιγαίο μέχρι την Κύπρο, στο πλαίσιο της άσκησης «Θαλασσόλυκος».

• Πώς οι Τούρκοι μετατρέπουν τη διαδικασία bottom up από επιβίωση σε διάλυση της ΚΔ
• 
  
• Τα μηνύματα των γαλλικών Ραφάλ και η ευκαιριακή αποτροπή
• 
  
• Τα μηνύματα του «Θαλασσόλυκου»

Τελικώς η Πενταμερής δεν μαλάκωσε την Άγκυρα. Είναι πιο επιθετική και με την άσκηση «Θαλασσόλυκος» στέλνει τα εξής μηνύματα:

Η δύναμη που θα κυριαρχήσει και στη θάλασσα και στον αέρα είναι αυτή της Τουρκίας, για να ελέγξει τις θαλάσσιες και εναέριες οδούς ως αναγκαία στρατηγικά βήματα στην Οθωμανική της πολιτική στην πρακτική εφαρμογή μιας περιφερειακής δύναμης παγκόσμιας εμβέλειας.
Η Άγκυρα αμφισβητεί τα κυριαρχικά δικαιώματα τής Κύπρου και της Ελλάδος και δη τα ειδικά κυριαρχικά τους δικαιώματα όπως αυτά καθορίζονται από το Δίκαιο της Θαλάσσης στα 6, 12 και 200 ναυτικά μίλια.
Ο «Θαλασσόλυκος» επικεντρώνεται κυρίως ανατολικά της Ρόδου, νότια του Καστελορίζου και προς τα βόρεια της Κύπρου με απώτερο στόχο να αποδείξει η Τουρκία ότι μπορεί να υπερασπιστεί διά πυρός και σιδήρου το μνημόνιο με τη Λιβύη, να αποκόψει τον στρατηγικό χώρο Κύπρου και Ελλάδος, τον άξονα Ελλάδας, Κύπρου, Ισραήλ και τον EastMed. Ταυτοχρόνως, διατηρεί υπό τον δικό της έλεγχο την τουρκική λίμνη που δημιούργησε από τη Μαρμαρίδα μέχρι την Αλεξανδρέττα, ως βασικό πυλώνα της «Γαλάζιας Πατρίδας».
Στην άσκηση «Θαλασσόλυκος», οι τουρκικές Ένοπλες Δυνάμεις χρησιμοποιούν τον στόλο τους, καθώς και αυξημένη αεροπορική δραστηριότητα με τη χρήση μαχητικών και αναγνωριστικών αεροσκαφών καθώς και drones.

Συγκυριακή αποτροπή

Όσοι πίστευαν ότι μετά την Πενταμερή η Τουρκία θα άλλαζε πολιτική και ότι θα τερμάτιζε τους εκβιασμούς και τις προκλήσεις, διαψεύστηκαν. Και πολιτικά και στρατηγικά απέτυχαν. Δεν είναι, άλλωστε, η πρώτη φορά. Πρόκειται για επαναλαμβανόμενο φαινόμενο, που τροφοδοτεί την τουρκική επιθετικότητα. Αληθές είναι ότι, από τις χώρες της Ευρώπης, η Γαλλία είναι αυτή η οποία έχει αντιληφθεί την πολιτική τής Άγκυρας, ενδεχομένως διότι το Παρίσι έχει ισχυρά γεωπολιτικά και ενεργειακά συμφέροντα στην περιοχή μας. Κατανοεί ότι, εάν πέσει η Κύπρος, πέφτει το Αιγαίο, πέφτει η Θράκη, αλλά και κάτι άλλο: η Ευρώπη πλέον θα είναι εγκλωβισμένη στον νεο-οθωμανισμό είτε αυτός ελέγχεται από τον Ερντογάν είτε αυτός θα ελέγχεται μελλοντικά από τους Κεμαλιστές. Η Γαλλία την ίδια ακριβώς περίοδο που οι Τούρκοι προχώρησαν στην αεροναυτική άσκηση «Θαλασσόλυκος» στέλλει στην περιοχή μας το αεροπλανοφόρο «Charles de Gaulle». Στην πραγματικότητα δημιουργεί μιαν ασπίδα για την εξυπηρέτηση των γαλλικών συμφερόντων, και δη των ενεργειακών, προς τα νότια της Κύπρου. Από την πολιτική αυτή, εκ των πραγμάτων, επωφελούμαστε και εμείς. Οι πτήσεις των «Ραφάλ», που εκτελούνται επί ημερησίας βάσεως σε άμεση συνεργασία με τις Ένοπλες Δυνάμεις της Κυπριακής Δημοκρατίας, δημιουργούν συγκυριακά και μόνο συνθήκη περιορισμένης αποτροπής έναντι της τουρκικής Πολεμική Αεροπορίας και Στόλου, τουλάχιστον επί του παρόντος.

Η διαδικασία bottom up και top down

Οι εξελίξεις αυτές αποδεικνύουν ότι, ακόμη και αν πάμε σε Πενταμερή, η Τουρκία δεν πρόκειται να αλλάξει στάση. Αντίθετα, θα επιμείνει στη λογική των δύο κρατών. Μάλιστα, είναι πρόδηλον ότι μας κοροϊδεύει, διότι: Πρώτον, ισχυρίζεται ότι η μοναδική πλέον υποχώρηση στην οποία μπορεί να προβεί είναι η εξής: Από τα δύο κράτη στη συνομοσπονδία! Δηλαδή, άλλαξε ο Μανωλιός και έβαλε τα ρούχα του αλλιώς. Συνομοσπονδία σημαίνει σύνθετο και όχι ενιαίο πολιτειακό σύστημα, αποτελούμενο από δύο χωριστά κυρίαρχα κράτη. Και εδώ είναι το τραγικό. Επειδή η δική μας πλευρά επί σειράν ετών υιοθετούσε την προηγούμενη τουρκική θέση, με τελευταία τη χαλαρή – αποκεντρωμένη ομοσπονδία, οι Τούρκοι προχωρούσαν στην επόμενη δική τους ακραία αξίωση. Αυτήν των δύο κυρίαρχων κρατών. Και η δική μας ηγεσία, εφόσον η Άγκυρα προχώρησε στα δύο κράτη, υιοθέτησε την προηγούμενη τουρκική θέση. Δηλαδή τη διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία, η οποία συνιστά θέση της Άγκυρας και των Βρετανών από το 1956, όπως την είχε περιγράψει ο Νιχάτ Ερίμ ως στρατηγικό στόχο. Όταν οι Τούρκοι θα ζητούν ένα κράτος στην Κύπρο, και αυτό να είναι τουρκικό, ενδεχομένως η ηγεσία μας, μέσα από τις αποτυχίες της εξευμενιστικής της πολιτικής, να ισχυριστεί ότι είναι καλύτερα τα δύο κυρίαρχα κράτη από ένα τουρκικό. Χωρίς, βεβαίως, να αναλάβει καμία των ευθυνών της. Δεύτερο, οι Τούρκοι μιλούν τώρα για αλλαγή της διαδικασίας και της μεθοδολογίας της επίλυσης του προβλήματος. Δηλαδή από «top down» να πάμε στο «bottom up». Και το πράττουν αυτό διότι εμείς επί σειράν ετών δεν θέσαμε επί τάπητος τη διαδικασία του «bottom up» για να αποτρέψουμε τη διχοτόμηση. Δηλαδή να οικοδομήσουμε τη λύση από κάτω προς τα πάνω επί τη βάσει των δημοκρατικών αρχών της ΕΕ και όχι από πάνω προς τα κάτω, που σημαίνει την κατακρεούργηση των δημοκρατικών αρχών και αξιών για να χωρέσουν στην ομοσπονδία. Μάλιστα, μας κατηγορούσαν και οι Τούρκοι και οι Βρετανοί μετά το δημοψήφισμα του 2004 ότι θέλαμε να αλλάξουμε τη διαδικασία και να ξεκινήσουμε να οικοδομούμε τη λύση από κάτω προς τα πάνω για να μην υπάρξει ακρωτηριασμός των θεμελιωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων και των αρχών και αξιών της ΕΕ, όπως θα ήταν δυνατό να συμβεί μέσω της διχοτομικής διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας, η οποία στηριζόταν στη διαδικασία του «top down». Το κάνουμε πιο ξεκάθαρο: Τι προνοούσε η τουρκική και βρετανική διαδικασία του «top down»; Καθόριζε ότι η λύση θα στηρίζεται στη διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία και ότι τα ανθρώπινα δικαιώματα και οι αρχές και οι αξίες της ΕΕ θα έπρεπε να προσαρμοστούν και να τεμαχιστούν και να περιοριστούν. Διότι αλλιώς πώς θα εφαρμοστεί ένα τέτοιο πολιτειακό σύστημα χωρίς ακρωτηριασμό ανθρωπίνων δικαιωμάτων και χωρίς τη διάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας, η οποία θα αντικατασταθεί με δύο ισότιμα συνιστώντα κράτη; Τώρα, εφόσον δώσαμε στους Τούρκους τη χαλαρή ομοσπονδία και εφόσον έχουμε περιορίσει και τεμαχίσει τα ανθρώπινα δικαιώματα, καθώς και τις αρχές και αξίες της ΕΕ στο πλαίσιο της διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας -αποδεχόμενοι, μάλιστα, έστω και σιωπηρώς τη διάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας και την αντικατάστασή της από δύο συνιστώντα κράτη- η Άγκυρα προχωρεί άλλο ένα βήμα. Σε αυτό των δύο κρατών. Και για να το πετύχει, χρησιμοποιεί το δικό μας μεθοδολογικό πλεονέκτημα ως αχίλλειο πτέρνα. Προτάσσει τη μεθοδολογία του «bottom up», για να οικοδομήσει τη λύση εκ του μηδενός στη βάση των δύο κυρίαρχων κρατών. Διότι δεν αποδέχεται την Κυπριακή Δημοκρατία. Και ενεργεί έτσι γιατί Αθήνα και Λευκωσία δεν επέμεναν στη διαδικασία «bottom up», ώστε να στηρίξουν την πραγματική μετεξέλιξη της Κυπριακής Δημοκρατίας στη λογική της εξής βάσης: Η διευθέτηση του προβλήματος θα πρέπει να ξεκινήσει από κάτω προς τα πάνω, που σημαίνει το εξής: Δεν θα καθορίσει η ομοσπονδία κατά πόσον θα τερματιστούν ή θα τεμαχιστούν και σε ποιο βαθμό οι αρχές και οι αξίες της ΕΕ, αλλά οι αρχές και οι αξίες της ΕΕ θα καθορίσουν τον δημοκρατικό χαρακτήρα της λύσης στο πλαίσιο της Κυπριακής Δημοκρατίας, η οποία εντάχθηκε ως ενιαίο κράτος εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης επί τη βάσει του Πρωτοκόλλου 10.

Τουρκική ένταξη μέσω Κύπρου…

Οι Τούρκοι συνδυάζουν τη στρατιωτική ισχύ με νομικά επιχειρήματα και κλασικές μεθοδολογίες επίλυσης των συγκρούσεων, για να επιτύχουν την αναθεωρητική τους πολιτική. Δηλαδή, να αλλάξουν το νομικό πλαίσιο που διέπει τις σχέσεις τους με την Κύπρο και την Ελλάδα, ξεκινώντας από τη διάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας είτε με συνομοσπονδία είτε μέσω μιας διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας, εντός της οποίας, όπως οι Βρετανοί ισχυρίζονται, μπορούν να χωρέσουν τα δύο κράτη. Και με τον τρόπο αυτό βγάζουν την Κυπριακή Δημοκρατία από την ΕΕ και εντάσσουν το ψευδοκράτος ως συνιστών κράτος στο πλαίσιο μιας ομοσπονδίας ή συνομοσπονδίας, αναθεωρώντας το Πρωτόκολλο 10. Θέλουν δηλαδή να δημιουργήσουν ένα νέο θεσμικό πλαίσιο κατά τρόπον ώστε με το σημερινό ψευδοκράτος θα νομιμοποιηθεί η Τουρκία να ενταχθεί στην ΕΕ μέσω Κύπρου.

Νομικές και διπλωματικές προτάσεις

Επειδή εμείς δεν ανήκαμε ποτέ στο απορριπτικό στρατόπεδο, προχωρούμε στις εξής προτάσεις προς την Κυβέρνηση, η οποία ασκεί την εκτελεστική εξουσία:

Ο μεγαλύτερος ρεαλισμός είναι η ύπαρξη της Κυπριακής Δημοκρατίας και όλα τα συναφή δικαιώματα που πηγάζουν από αυτήν, όπως η υφιστάμενη ΑΟΖ εντός της οποίας βρίσκεται ο εθνικός μας πλούτος.
Θα πρέπει εμείς να αξιώσουμε τη διαδικασία «bottom up», ανατρέποντας την τουρκική λογική των δύο κρατών είτε στο πλαίσιο της συνομοσπονδίας είτε της διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας. Και αυτό μπορεί να συμβεί εάν προβάλουμε εντός της ΕΕ τη θέση ότι δεν καθορίζει το πολιτειακό σύστημα πώς θα εφαρμοστούν οι δημοκρατικές αρχές και αξίες, αλλά οι δημοκρατικές αρχές και αξίες θα καθορίσουν τη λύση και τη μορφή του πολιτειακού συστήματος, που δεν μπορεί να είναι άλλο από αυτό του ενιαίου κράτους της Κυπριακής Δημοκρατίας όπως εντάχθηκε εντός της ΕΕ επί τη βάσει του Πρωτοκόλλου 10.
Στο πλαίσιο της διαδικασίας «bottom up» -εφόσον αυτό θέλει η Τουρκία- θα πρέπει εμείς να αξιώσουμε όπως, προτού προχωρήσουμε στην οποιαδήποτε Πενταμερή με την Τουρκία, η τελευταία, ως υποψήφια που είναι για ένταξη χώρα, να σεβαστεί το κοινοτικό κεκτημένο και να εναρμονιστεί: Α. Με ό,τι επιτάσσει η υφιστάμενη Τελωνειακή Ένωση, που σημαίνει σύναψη σχέσεων με την Κυπριακή Δημοκρατίας ως κράτος-μέλος που είναι της ΕΕ. Β. Με ό,τι προτάσσει η αντιδήλωση 21ης Σεπτεμβρίου του 2005, που καθορίζει ότι για να προχωρήσει η ενταξιακή διαδικασία της Τουρκίας, η Άγκυρα οφείλει να αναγνωρίσει την Κυπριακή Δημοκρατία πριν από τη λύση του Κυπριακού. Έτσι εξουδετερώνεται η τουρκική θέση περί της ύπαρξης δύο κρατών. Και, ταυτοχρόνως, η διαδικασία του «bottom up» δεν θα επιβεβαιώνει τα χωριστά κράτη, εκ των οποίων το ένα θα είναι το υφιστάμενο ψευδοκράτος που στηρίζεται στην παραβίαση του άρθρου 2, παράγραφος 4 του Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών. Συνεπώς, η διαδικασία του «bottom up» δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί για τη διάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας, αλλά για τον καθορισμό των αρχών της ΕΕ ως εργαλείων λύσης.

Η τύχη των λαών

Αυτά ως προς το νομικό και διπλωματικό σκέλος. Υπάρχει βεβαίως και εκείνο της στρατηγικής, διότι ούτε το διεθνές δίκαιο ούτε το κοινοτικό μπορούν να εφαρμοστούν εάν δεν συνοδεύονται από στρατιωτική ισχύ αποτρεπτικού χαρακτήρα. Διότι αν δεν έχει εξευρεθεί μέχρι σήμερα λύση και αν υπάρχει κατρακύλα και όχι απλή διολίσθηση του Κυπριακού και τουρκική θρασύτητα, οφείλεται στο γεγονός ότι υιοθετήθηκε μία εξευμενιστική πολιτική, που οδήγησε στα δύο κράτη. Η παρουσία της Γαλλίας στην περιοχή και η ενίσχυση των σχέσεών μας με το Παρίσι και το Ισραήλ είναι επιτακτική ανάγκη, την οποία μας επιβάλλει η τουρκική απειλή και επιθετικότητα. Και αυτό είναι συνταγή για να υπερασπιστούμε το κράτος της Κυπριακής Δημοκρατίας και όσα δικαιώματα απορρέουν από αυτό. Και για να μπορέσουμε να αποτρέψουμε μελλοντικές απειλές και κρίσεις, τις οποίες η Τουρκία θα δημιουργήσει για να μας αναγκάσει να υποχωρήσουμε και μπροστά στην απειλή της στρατιωτικής της ισχύος να υπογράψουμε την πολιτειακή και βιολογική μας καταδίκη μέσω μιας τουρκικών προδιαγραφών ομοσπονδίας ή συνομοσπονδίας. Που, σύμφωνα με τους Βρετανούς, θα κατοχυρώνει τα δύο κράτη. Και αυτό θα ισχύσει μέχρις ότου οι Τούρκοι αποφασίσουν ότι θα επιβάλουν στην Κύπρο ένα και μόνο κράτος, το οποίο θα είναι τουρκικό. Η τύχη κάθε λαού δεν είναι μόνο στα χέρια του εχθρού του και των ξένων και δη των συμμάχων του, αλλά και του ιδίου…




Με το κόκκινο χρώμα είναι οι χώροι δράσης του «Θαλασσόλυκου» και με πράσινο εκεί όπου δρα το γαλλικό αεροπλανοφόρο «Σαρλ Ντε Γκολ». Είναι εμφανής η λογική της τουρκικής λίμνης και η αποκοπή Κύπρου – Ελλάδος και ο άξονας Ελλάδας – Κύπρου και Ισραήλ είτε κατασκευαστεί είτε όχι ο EastMed.



Δορυφορική φωτογραφία του «Σαρλ Ντε Γκολ» και των συνοδευτικών του σκαφών στην περιοχή μας, που με τις πτήσεις των «Ραφάλ» δημιουργούν συγκυριακή αποτροπή στα νότια της Κύπρου.

*Δρ των Διεθνών Σχέσεων 

ΠΗΓΗ infognomonpolitics