Γράφει ο Περικλής Νεάρχου, πρέσβυς ε.τ.
Η Αμερικανική πρόταση, που ήρθε, τελευταία, να συμπληρώσει τις προσφορές, δεν περιείχε, τελικά, καμιά εκπληξη, οπως ειχε αφήσει να διαφανει ο Αμερικανός πρέσβυς, ο οποιος είχε δηλώσει ότι θα ήταν ακαταμάχητη. Με αντικειμενικά κριτήρια, κατατάσσεται τελευταία. Θα ήταν, επομένως, αδιανόητο να αντιμετωπισθεί ως επιλογή. Πολύ περισσότερο, όταν διαψεύδεται επίσης η φημολογούμενη Αμερικανική παρέμβαση, με επενδύσεις στα ναυπηγεια Σκαραμαγκά και Ελευσίνος.
Τι συνέβη; Αλλαξε κάτι ή υπήρξε υπερβολή αβάσιμων ελπίδων; Οδηγός της σκέψεως μας πρέπει να είναι το γεγονός ότι οι ΗΠΑ , ενώ είναι καταφανές ότι η Ελλάδα έχει ανάγκη από πλοία ανοικτής θάλασσας, τα οποία να είναι ικανά να αντιμετωπίσουν όλες τις σύγχρονες, πολύμορφες απειλές και να προστατεύσουν τα δικαιώματα θαλάσσιου δικαίου και την εθνική ναυτική ασφάλεια της χώρας, έρχονται και μας προτείνουν παράκτια, ουσιαστικά, σκάφη, σε ρόλο φρεγάτας. Η αρχική αυτή πρόταση κατεκρίθη. Δεν υπήρξε, όμως, στη συνέχεια, διόρθωση και αλλαγή.
Πώς εξηγείται η Αμερικανική αυτή εμμονή; Προφανώς, από το γεγονός οτι για τις ΗΠΑ προεχουν άλλες προτεραιότητες. Συγκεκριμένα , οι Ελληνο – Τουρκικές σχέσεις και η πολιτική ισορροπίας που ασκουν οι ΗΠΑ σε σχέση μ’ αυτές. Με απλά λόγια , οι ΗΠΑ εντάσσουν και την πώληση των φρεγατών στο παιχνίδι αυτό, διαψεύδοντας οσους πίστευαν ότι με τη σημερινή ένταση που υπάρχει στις Τουρκο – Αμερικανικές σχέσεις και με τη θεαματική, αντιθέτως, αναβάθμιση των Ελληνο – Αμερικανικων σχέσεων, ηταν πολύ πιθανόν οι ΗΠΑ να έκαναν την υπέρβαση και να έδιναν στην Ελλάδα όπλα στρατηγικής σημασίας , που θα έκαναν τη διαφορά. Θα βοηθούσαν δηλαδή τη χώρα να κατοχυρώσει τα δικαιώματά της στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο, έναντι των Τουρκικών αμφισβητήσεων και διεκδικήσεων.
Εαν λάβει κανείς υπόψιν οτι η Ελλάδα αναφέρεται αυστηρά στα δικαιώματά της , οπως αυτά απορρέουν απο το διεθνές θαλάσσιο δίκαιο, τι σημαίνει η Αμερικανική επιφυλακτικότητα και το παιχνίδι διπλωματικης και στρατηγικης ισορροπίας με την Τουρκία;
Ειναι παιχνίδι τακτικής ή συνιστά μια έμμεση πίεση προς την Ελλάδα “να συμβιβασθει” με την Τουρκία , “να τα βρει” μ’ αυτήν;
Πιο επικίνδυνο θα ηταν ακόμη αν η Αμερικανική πλευρά πίστευε οτι “για να τα βρει” η Ελλάδα με την Τουρκία, δεν πρέπει να ειναι ισχυρή, να μην έχει το στρατηγικό πλεονέκτημα που θα της ενέπνεε αυτοπεποίθηση και θα την καθιστούσε “αδιάλλακτη”. Αντιθέτως, θα πρέπει να ειναι σε αδύνατη θεση, για να ειναι ευάλωτη σε πιέσεις και να κάνει υποχωρήσεις.
Την πολιτική αυτή την είδαμε στην Κύπρο, επι δεκαετίες, με τα γνωστά αποτελέσματα. Σύμφωνα με την πολιτική αυτή, η Κύπρος δεν επρεπε να προωθήσει την αμυντική της θωράκιση. Θα επρεπε να παραμείνει ευάλωτη στον Αττίλα, για να ειναι “διαλλακτική” και να κάνει τις αναγκαίες υποχωρήσεις για να εξευρεθει “λύση” στο Κυπριακό.
Η Αμερικανική πολιτική, οπως εκδηλώνεται, με αφορμή το θέμα των φρεγατών, δεν εχει εγκαταλείψει τις προσπάθειες να επαναφέρει την Τουρκία σε φιλο – Δυτική τροχιά, όσο και αν επιδιώκει, ταυτόχρονα, το στόχο να απαλλαγεί απο τον Ισλαμιστή Πρόεδρό της, Ερντογάν. Στο παιχνίδι αυτό, υπάρχει πάντα ο κίνδυνος η Αγκυρα να διεκδικήσει “δώρα” και “ανταλλάγματα” σε βάρος της Κύπρου και της Ελλάδος.
Ο Ιούνιος ειναι ενας μήνας κατά τον οποιον θα κριθοών πολλά. Πρώτο ορόσημο σ’ αυτόν είναι η Σύνοδος του ΝΑΤΟ στις Βρυξέλλες, κατά την οποίαν, εκτός απροόπτου, θα γίνει συνάντηση Μπάϊντεν – Ερντογάν, αλλά και συνάντηση Μητσοτάκη – Ερντογάν. Η τελευταία συμφωνήθηκε, κατά τη συνάντηση Δένδια – Τσαβούσογλου στην Αθήνα.
Απο τη συνάντηση Ερντογάν με τον Αμερικανό Πρόεδρο θα υπάρξουν ενδείξεις για την προοπτική των Τουρκο – Αμερικανικών σχέσεων. Γι’ αυτό το αν, μεταξύ άλλων, η Αμερικανική πλευρά είναι διατεθειμένη να δώσει μήνυμα ότι, υπό ορισμένες προϋποθέσεις, είναι έτοιμη να εξομαλύνει τις σχέσεις της με την Αγκυρα, ακόμη και με τον Ισλαμιστή Πρόεδρο Ερντογάν.
Η προοπτική αυτή δεν είναι καθόλου εύκολη, ιδίως μετά τη θορυβώδη και προκλητική ανάμειξη του Ερντογάν στη Γάζα, πέρα απ’ ολα τα αλλα.Η κατάπαυση του πυρός, με διαμεσολάβηση του Προέδρου της Αιγύπτου Στρατάρχη Αλ Σίσσι, ειναι , προφανως , μια ηττα του Ερντογάν, οπως και το γεγονός οτι τα Αραβικά κράτη του Κόλπου αντιμετώπισαν με επιφυλακτικότητα και εχθρότητα την ανάμειξη Ερντογαν στη Γάζα και τον εναγκαλισμό απ΄αυτόν της Χαμάς .Διέβλεψαν σαφώς ποιοί ηταν οι στόχοι του και δεν προσφέρθηκαν για να καταστήσουν την Αγκυρα παράγοντα του Μεσανατολικου και να της επιτρέψουν να διεμβολίσει τις συμφωνίες , που υπέγραψαν με το Ισραήλ.
Τι επιδιώκει η Τουρκική πλευρά με τη συνάντηση Μητσοτάκη – Ερντογάν; Προφανως, πέρα απο τις εντυπώσεις, η Αγκυρα εχει ως στόχο να εγκλωβίσει την Ελληνική πλευρά , με πρόσχημα τον διάλογο και το καλό κλίμα , σε συναινετική στάση για τη θετική ατζέντα της Ευρωπαϊκης Ενώσεως υπέρ της Αγκυρας , με πρωταγωνιστή τη Γερμανία.Η Ελλάδα δηλαδή ναπει ναι στη λεγόμενη ” θετικη ατζέντα ” για την Τουρκία. Δηλαδή σε δισ. ευρώ για τον “ελεγχο” δηθεν της παράνομης μεταναστεύσεως, αναβάθμιση της τελωνειακής ενώσεως, άρση της βίζας για όλους τους Τούρκους υπηκόους.
Κοντά σ’ αυτά τα αιτήματα η Αγκυρα προσέθεσε τώρα, με γερμανική πάλι υποστήριξη, και ενα τέταρτο αιτημα. Τη συμμετοχή στην Ευρωπαϊκή πολιτική άμυνας και ασφάλειας (PESCO). Ειναι αδιανόητο η Ελλάδα να δώσει τη συγκατάθεσή της, ως κίνηση δήθεν καλής θελήσεως, ενώ η Αγκυρα διατηρεί στο ακέραιο τις παράνομες διεκδικήσεις και συνεχίζει τις προκλήσεις της.
Τα θέματα αυτά ειναι πολύ σοβαρά για την Ελλάδα και την Κύπρο και δεν μπορουν να παραχωρηθουν μονομερως , με την επίφαση ενος ψευδοδιαλόγου.
Σε ό,τι αφορα την Αμερικανική πολιτική ισορροπίας, που εκδηλώνεται στο θέμα των φρεγατών, πρέπει, με αφορμή αυτό, να εξαχθούν τα δέοντα συμπεράσματα και να παρθούν οι επιβεβλημένες αποφάσεις.
1. Η προμήθεια των φρεγατών πρέπει να γίνει με αυστηρά επιχειρησιακά κριτήρια και με γνώμονα την υπεράσπιση των Ελληνικων δικαιωμάτων και της εθνικης ασφάλειας, απο το Αιγαιο μέχρι την Ανατολική Μεσόγειο και απο το Καστελλόριζο μέχρι την Κύπρο.
2.βΣτην περίπτωση που η προμήθεια των τεσσάρων φρεγατών, πέρα απο την επιχειρησιακή επάρκεια, προσφέρει, επιπλέον, και ρήτρα αμυντικής συνδρομής, δεν είναι δυνατόν ο παράγων αυτός να μη συμμετρηθεί θετικά στην αξιολόγηση της προτάσεως.
3. Ειναι κατεπείγουσα η ανάγκη να γίνει επέκταση των χωρικών υδάτων, ανακήρυξη ΑΟΖ και καθορισμός συνορεύουσας ζώνης. Η παράταση της εκκρεμότητας παρέχει στην Αγκυρα τη δυνατότητα να επιδιώκει, με κάθε τρόπο, την παρουσία της σ’ όλο το Αιγαίο, ισχυριζόμενη οτι έχει δήθεν “ίσα” δικαιώματα και να στέλνει , π. χ. , αλιευτικά μέχρι τη Γαύδο, όπως εκανε προσφάτως, και να απειλεί με έρευνες και γεωτρήσεις στην Ελληνική υφαλοκρηπίδα και ΑΟΖ.
Η παράταση της εκκρεμότητας ενέχει επίσης εναν αλλο κίνδυνο. Να αφήνει σε διαθεσιμότητα τα Ελληνικά δικαιώματα στο Αιγαίο, στην Ανατολική Μεσόγειο και στην Κύπρο για ανίερα παρασκηνιακά παζαρέματα, με τη μορφή “δώρων” και “ανταλλαγματων” προς την Αγκυρα, για να ευθυγραμμισθει πάλι με τη Δυτική πολιτική.
Περικλής Νεάρχου,
Πρέσβυς ε. τ.
ΠΗΓΗ infognomonpolitics
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου