Σε γενικές γραμμές, η πρόθεση των Βρετανών ήταν να καταθέσουν μια “σπονδυλωτή” πρόταση, η οποία θα περιέχει σειρά επιλογών για το Πολεμικό Ναυτικό. Ενώ αρχικά η πρόθεση ήταν ο εκσυγχρονισμός του συνόλου των τεσσάρων φρεγατών τύπου MEKO 200HN και η ναυπήγηση τεσσάρων Arrowhead 140 με οπλισμό όμως κορβέτας (Type 31), δεν αποκλείεται η πρόταση να προτείνει εναλλακτικές επιλογές, όπως η αναβάθμιση λιγότερων MEKO 200HN σε συνδυασμό με τη ναυπήγηση περισσοτέρων νέων πλοίων.
Υπενθυμίζεται, ότι η λογική με την οποία κατέρχονται οι Βρετανοί στον διαγωνισμό, είναι το να διαμηνύσουν στην Ελλάδα και το Πολεμικό Ναυτικό, ότι αντιλαμβάνονται το πρόβλημα της ελληνικής άμυνας στη θάλασσα διαφορετικά. Η κατάσταση στη Μεσόγειο είναι απειλή ασφαλείας διαφορετική από αυτή του Αιγαίου, η αντιμετώπιση της οποίας απαιτεί την επιχειρησιακή αξιοποίηση μεγάλου μεγέθους πλοίων. Με αυτό τον τρόπο “πλαγιοκοπούν” τον ανταγωνισμό που διαθέτει και προτείνει σχεδιάσεις σε μέγεθος κορβέτας (περί τα 100 μέτρα).
Γι’ αυτό επιμένουν να δώσουν ζωή στις MEKO 200HN για 15-20 χρόνια ακόμα, εφόσον δομικά τα πλοία είναι αξιόπλοα. Γι’ αυτό επιμένουν ότι η Ελλάδα εκ των πραγμάτων θα χρειαστεί ταχύτατα να αντικαταστήσει τις ολλανδικές φρεγάτες τύπου “S”. Προσφέρουν λοιπόν ένα πολεμικό πλοίο μεγέθους μεγάλης φρεγάτας (140 μέτρα) με οπλισμό κορβέτας, με τέτοιον τρόπο όμως που όταν υπάρξουν τα κονδύλια, η Ελλάδα θα μπορέσει να προσθέσει όσα οπλικά συστήματα επιθυμεί, καθιστώντας το πανίσχυρη μονάδα επιφανείας ικανή να επιχειρεί σε κάθε θάλασσα. Υποστηρίζουν δε ότι το κόστος συντήρησης και ναυπήγησης είναι παραπλήσιο με αυτών των κορβετών!
Όταν καλυφθεί αυτή η ανάγκη, ουδείς αποκλείει σε επόμενη φάση ένα πρόγραμμα πολεμικών πλοίων μεγέθους κορβετών. Το οποίο πέραν των σημερινών εξαιρετικών υποψηφίων, πιθανότατα θα εμπλουτιστεί και με την “Ευρωκορβέτα” (European Patrol Corvette: EPC/PPX) που αναμένεται να έχει ωριμάσει και να μπει στην παραγωγή. Το πλεονέκτημά της είναι ότι εμπλέκει τα συμφέροντα όχι ενός, αλλά περισσοτέρων Ευρωπαίων κατασκευαστών, η συνεργασία των οποίων έχει επιτευχθεί στο πλαίσιο της Μόνιμης Διαρθρωμένης Συνεργασίας (PESCO) της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Η λογική έχει ξεκάθαρα ενδιαφέρον, αν και διευκρινίζεται πως πέραν κάθε γεωπολιτικών προβληματισμών, θετικών ή αρνητικών, τον τελευταίο λόγο για το τι απαιτεί η θαλάσσια ισχύς της Ελλάδας, τον έχει το Πολεμικό Ναυτικό. Αυτός είναι ο κριτής των επιχειρημάτων όλων έχοντας την πλήρη εικόνα. Όλα τα επιχειρήματα μπορεί να μοιάζουν εύλογα, όμως ακόμα και μια μικρή λεπτομέρεια, μπορεί να επηρεάζει καθοριστικά την επιλογή.
Πολιτικά η συγκυρία μοιάζει ιδανική, διότι θα πρέπει να θεωρείται δεδομένο το προσωπικό ενδιαφέρον του πρωθυπουργού για τον επαναπατρισμό των Γλυπτών του Παρθενώνα από το βρετανικό μουσείο. Το Λονδίνο καταλαβαίνει εξαιρετικά τη γλώσσα του οικονομικού συμφέροντος, κάτι το οποίο, σε συνδυασμό με τη στάση και τη στρατηγική της ελληνικής πλευράς, θα μπορούσε να κάμψει κρίσιμες αντιστάσεις.
Και κάτι ακόμα που πιθανότατα αποτελεί σύμπτωση αλλά κρίνεται πως θα πρέπει να αναφερθεί. Η Babcock κατάφερε να επικρατήσει τελευταία στην Πολωνία με τις Arrowhead 140, όμως νωρίτερα είχαν σημειώσει άλλη μια μεγάλη επιτυχία επικρατώντας και στην Ινδονησία. Όλως τυχαίως, την ημέρα που οι Βρετανοί κατέθεταν την πρότασή τους στην Ελλάδα, ο Ινδονήσιος υπουργός Άμυνας βρισκόταν στην Αθήνα στο πλαίσιο επίσημης επίσκεψης και συναντιόταν με τον ομόλογό του, Νίκο Παναγιωτόπουλο και το σύνολο της πολιτικής και στρατιωτικής ηγεσίας του ΥΠΕΘΑ.
Θα μπορούσε να έχει αυτό κάποια σχέση; Εάν κανείς έχει συναίσθηση της παγκόσμιας οπτικής της Βρετανίας σχεδόν σε όλα τα προβλήματα εξαιτίας του αυτοκρατορικού της παρελθόντος, εμείς τουλάχιστον στο DP δεν θα το αποκλείαμε ελαφρά τη καρδία. Επί παραδείγματι, πόσο παράλογο θα ήταν να σκεφτούν ότι εάν ενοποιούνταν οι παραγγελίες ενός προγράμματος για επιπλέον τέσσερα ή πέντε Arrowhead 140 (Type 31) οι τιμές που θα μπορούσαν να εξασφαλιστούν από υποκατασκευαστές θα ήταν πολύ πιο ανταγωνιστικές, συμπιέζοντας το κόστος και για τις δυο πλευρές;
Το ίδιο ισχύει και για μια σειρά οπλικών συστημάτων που θα μπορούσαν να είναι κοινά στις διαμορφώσεις Ελλάδας και Ινδονησίας. Εάν δε στην κάθοδο των Βρετανών στον διαγωνισμό έχει συμπεριληφθεί το σχεδόν ψεύτικο για να είναι αληθινό επιτόκιο δανεισμού 0,5% που είχε προταθεί στο πρόγραμμα φρεγατών, συν τις σχέσεις αμοιβαίας εκτίμησης και τουλάχιστον ειλικρινούς συζήτησης διερευνώντας όλες τις πιθανές ευκαιρίες συνεργασίας, τότε η εικόνα αλλάζει δραματικά.
Η πρόταση των Βρετανών έχει πολλές διαστάσεις. Στη “χειρότερη” περίπτωση, η συμμετοχή τους θα δημιουργήσει ευχάριστους πονοκεφάλους στην ελληνική πλευρά, υπό την έννοια της διευκόλυνσης της διαπραγματευτικής της στρατηγικής και συνθήκες ασφυκτικής πίεσης στους ανταγωνιστές. Όταν μάλιστα αποφασίσουν να μας ενημερώσουν με κάποιον τρόπο για το περιεχόμενό της, θα μπορέσουμε να γίνουμε πιο συγκεκριμένοι…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου