Είναι και οι μέρες τέτοιες, σκοτεινές, πένθιμες, δεν μπορεί να κλείσει για λίγο το στόμα του αυτός ο Τατάρ; Είναι απίστευτα όσα λέει, αδιανόητα, παράλογα. Αλλά, είναι ο ηγέτης των Τουρκοκυπρίων, είναι ο άνθρωπος που μας καλούν ξένοι και δικοί, να κάτσουμε μαζί του να μιλήσουμε πολιτισμένα και να χτίσουμε συνεταιρισμό. Μα, πώς; Πώς μιλάς με παράφρονες;
Έδωσε προχτές μεγάλη συνέντευξη στην Τζουμχουριέτ. Μίλησε και για την Αμμόχωστο, είπε τα γνωστά περί ιδιοκτησίας του ΕΒΚΑΦ και τέτοια. «Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων λέει ότι πρέπει να ισχύει ό,τι ίσχυε το 1974», είπε. Για να συμπληρώσει αυτό που σε κάνει να διερωτάσαι αν αυτός είναι πιο παράφρονας από τον Ερντογάν: «Επειδή δηλαδή οι Ελληνοκύπριοι τα άφησαν έτσι το 1974 τα Βαρώσια να παραμείνουν έτσι; Είμαστε από το 1571 σε αυτά τα χώματα και υπάρχουν έγγραφα γι’ αυτό».
Τα άφησαν έτσι οι Ελληνοκύπριοι από το ‘74. Λες και μετανάστευσαν αλλού για μια καλύτερη ζωή κι άφησαν τις περιουσίες τους απεριποίητες. Λες και τα έγγραφα των Ελλήνων δεν έχουν αξία, κι ας υπάρχουν αιώνες πριν από το 1571, από την εποχή του Τεύκρου, του γιου του Τελαμώνα και αδελφού του Αίαντα, που ήρθε εδώ μετά τον Τρωϊκό Πόλεμο κι έχτισε τη Σαλαμίνα. Η Αμμόχωστος χτίστηκε τον 3ο αιώνα προ Χριστού, από τους Πτολεμαίους, τους απόγονους του Πτολεμαίου, στρατηγού του Μεγάλου Αλεξάνδρου, και ονομάστηκε πρώτα Αρσινόη, προς τιμή της βασίλισσας Αρσινόης, της διάσημης Ελληνίδας βασίλισσας της Αιγύπτου των Ελληνιστικών Χρόνων…
Τα λέω, ναι, κι ας ενοχλούν τους ανιστόρητους νεοκύπριους, γιατί στην παραφροσύνη πρέπει να απαντάς, δεν γίνεται να λέει συνέχεια αυτός ο περήφανος απόγονος των βαρβάρων που ήρθαν το 1571 κι έσφαξαν και ρήμαξαν, ότι έχει έγγραφα για τις ιδιοκτησίες του. Διότι, πες - πες άξιους τους έχω τους «δικούς μας» να αρχίσουν να τα λένε και οι ίδιοι, όπως κάνουν συνήθως. Και μετά τρέχα γύρευε να βρεις την αληθινή ιστορία.
Δεν είναι, όμως, μόνο στην ιστορία η παραφροσύνη. Ανακάλυψε τώρα ότι η κατάσταση στην Ουκρανία τον έπεισε πόσο δίκαιο έχουν που θέλουν τις εγγυήσεις της Τουρκίας. Διότι η Ουκρανία δεν έχει εγγυητή, λέει, και γι’ αυτό την έπαθε. Ακόμα κι αυτό να το διαστρεβλώσει για να συνεχίσει την πολιτική της τουρκοποίησης. Μα, η Ουκρανία είχε εγγυητές από το 1994, ανόητε. Όταν συμφωνήθηκε να καταστρέψει όλο το πυρηνικό της οπλοστάσιο -είχε μείνει στο έδαφος της με τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης- με αντάλλαγμα την εγγύηση της ασφάλειας της από τη Ρωσία, τη Βρετανία και τις ΗΠΑ.
«Ρωσική Ομοσπονδία, Ηνωμένο Βασίλειο Μεγάλης Βρετανίας και Βόρειας Ιρλανδίας και οι Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής επιβεβαιώνουν τη δέσμευσή τους να απέχουν από την απειλή βίας ή τη χρήση της εναντίον της εδαφικής ακεραιότητας ή της πολιτικής ανεξαρτησίας της Ουκρανίας, και πως κανένας άλλος οπλισμός δεν θα χρησιμοποιηθεί ποτέ κατά της Ουκρανίας, εκτός από σκοπούς αυτοάμυνας, ή με οποιοδήποτε άλλο τρόπο σύμφωνα με το Καταστατικό της Οργάνωσης Ηνωμένων Εθνών». Αυτό και άλλα έλεγε η συμφωνία που υπέγραψαν 5.12.1994 και είναι γνωστή ως «Το μνημόνιο της Βουδαπέστης». Κατάλαβες, Τατάρ; Είναι οι Ρώσοι εγγυητές της ανεξαρτησίας και της εδαφικής ακεραιότητας της Ουκρανίας που την μετέτρεψαν σε ερείπιο. Όπως, τους εγγυητές της Κύπρου που ήρθαν να αποκαταστήσουν την Κυπριακή Δημοκρατία και έμειναν 48 χρόνια να μάχονται με κάθε τρόπο να την μετατρέψουν σε εκλιπούσα.
Τόσος εν ο νους του, όμως. Είπε και το άλλο: «Δεν υπάρχει αυτό που λέει “η Κύπρος ανήκει στους Κύπριους”. Γιατί αυτή η φράση εξυπηρετεί ουσιαστικά τους Ελληνοκύπριους». Σε ποιον ανήκει, δηλαδή, η Κύπρος; Το λέει αυτό ένας Κύπριος! Και κάθονται και τον ακούνε οι Τουρκοκύπριοι και τον ψηφίζουν για αρχηγό τους.
Με όσα λέει και κάνει ο Τατάρ (Αμμόχωστος, πρωτόκολλα, τουρκοποίηση, αφανισμός της τ/κ κοινότητας), μας έδωσε την ευκαιρία να εκθέσουμε την τουρκική πολιτική. Θα έπρεπε να αξιοποιήσουμε και τις αντιδράσεις στην πολιτική των δύο κρατών, που υπήρξαν ανάμεσα στους Τουρκοκύπριους -για τα πρωτόκολλα, τις παρεμβάσεις της Άγκυρας στις «εκλογές», τις λίστες με απαγορευμένους- και επίσημα να δηλώσουμε στον Γκουτέρες και στους απεσταλμένους του, ότι δεν συνομιλούμε με αυτόν τον παράφρονα. Ούτως ή άλλως, δεν υπάρχει περίπτωση να συνεννοηθούμε μαζί του, αλλά έτσι θα στηρίζαμε και τους Τουρκοκύπριους. Αλλά, εμείς, ξέρουμε να λέμε μόνο: Επιστροφή στο τραπέζι των συνομιλιών… Μα, με ποιον και σε ποια βάση να διαπραγματευτούμε;
ΠΗΓΗ philenews
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου