Στα χρόνια της τουρκοκρατίας στην Ελλάδα, δεν υπήρχε κάποια τακτική ταχυδρομική υπηρεσία. Η πρώτη εγκαθίδρυση ταχυδρομικού συστήματος ξεκινά με το διάταγμα «περί συστάσεως τακτικής ταχυδρομικής συγκοινωνίας» ιδρύοντας το «Γενικόν Ταχυδρομείον »,που υπεγράφη στις 24 του Σεπτέμβρη του 1828 στον Πόρο από τον Κυβερνήτη Ιωάννη Καποδίστρια.
Στην Αθήνα ο ταχυδρόμος ερχόμενος από το Ναύπλιο, την τότε πρωτεύουσα, «ανήρχετο επί βαρελίου, αναγιγνώσκων εις επήκοον των συγκεντρωμένων κατοίκων τας επί των επιστολών διευθύνσεις.
Εν περιπτώσει καθ ην δεν εμφανίζοντο οι αποδέκται, αι επιστολαί εκαίοντο επιτόπου.» Η γεωγραφική ιδιομορφία και ποικιλία της χώρας, και η παντελής έλλειψη συγκοινωνιακής υποδομής κάνει το ταχυδρομικό έργο ιδιαίτερα δύσκολο.
Το 1834 σε συμφωνία με τον Γάλλο τραπεζίτη Φεράλδη εξασφαλίζεται η εξυπηρέτηση του ταχυδρομείου προς και από τα νησιά, ενώ το 1836 τοποθετούνται οι πρώτες άμαξες για τη μεταφορά αλληλογραφίας Αθήνας και Πειραιά.
Το 1860 τίθεται σε ισχύ ο νόμος περί γραμματοσήμων και το 1861 τυπώνεται στο Νομισματοκοπείο του Παρισιού το πρώτο ελληνικό γραμματόσημο που έχει σαν παράσταση - συμβολικά- την κεφαλή του Ερμή.
Η οργάνωση μιας τέτοιας υπηρεσίας αυτής σε μια χώρα, όπου οι επικοινωνίες ήταν ακόμα πολύ δύσκολες, συνάντησε μεγάλα εμπόδια, όμως σημείωσε σημαντική πρόοδο λόγω της ενέργειας και της ευφυΐας της ελληνικής διοίκησης. Ο Γενικός Διευθυντής των Ταχυδρομείων, πρώην αγωνιστής της επαναστάσεων, Θεόδωρος Λεονάρδος, παρουσίασε την ιστορία των ελληνικών ταχυδρομείων, που δημοσιεύθηκε το 1862, υπό τον τίτλο Γενικός Λογαριασμός του Οργανισμού Ταχυδρομείων στην Ελλάδα.
Τα ταχυδρομικά τέλη για τις επιστολές καθορίζονται ανάλογα με το βάρος και την απόσταση με το διάταγμα της 29ης Νοεμβρίου, 1836, ενώ γίνονται ενιαία για όλη την επικράτεια αρκετά αργότερα, με νόμο του 1860. Το βάρος της απλής επιστολής που είχε οριστεί σε 7,5 γραμμάρια το 1855, ορίζεται εκ νέου στα 15 γραμμάρια το 1860.
Η πληρωμή των ταχυδρομικών τελών ήταν υποχρεωτική για τις επιστολές και τα έντυπα που αποστέλλονταν στην Ελλάδα. Το 1861, υπήρχαν 92 ταχυδρομικά γραφεία στην κυρίως χώρα και 11 στο εξωτερικό: 7 στην Τουρκία, 3 στις Παραδουνάβιες Ηγεμονίες και 1 στην Αίγυπτο. Τα ταχυδρομικά έσοδα ήταν 182.339 δραχμές το 1850 και 322.741 δραχμές το 1860. Τα έξοδα ήταν 212.339 δρχ. το 1850 και 343.800 δρχ. το 1860.
Ο αριθμός των ιδιωτικών επιστολών που εκδόθηκαν από τα Ελληνικά Ταχυδρομεία ήταν:
323.300 το 1840,
438.121 το 1850,
550.220 το 1855,
735.708 το 1860 και
1.015.017 το 1863.
Το 1855 θεσπίζεται νόμος για το σύστημα γραμματοσήμανσης μέσω των γραμματοσήμων, ο οποίος τροποποιήθηκε από το Κοινοβούλιο στις αρχές του 1860 και μπήκε σε λειτουργία την 1η Οκτωβρίου 1861. Το ελληνικό γραμματόσημο είναι ένα από τα πιο όμορφα γραμματόσημα, σε ορθογώνιο σχήμα 23 Χ 18,5 χιλιοστά. Σχεδιάστηκε και χαράχτηκε από τον Albert Barre, γενικό χαράκτη του νομισματοκοπείου (1861).
Τυπώθηκε με χρώμα σε έγχρωμο χαρτί. Δεν ήταν διάτρητο και το σχέδιό του ήταν απλό και κομψό. Η κεφαλή του Ερμή, σε δεξί προφίλ, μέσα σε ένα στρογγυλό πλαίσιο. Το ορθογώνιο πλαίσιο φέρει μαιάνδρους στα πλάγια, τις λέξεις ΕΛΛ. Και ΓΡΑΜΜ. (Ελληνικόν Γραμματόσημο) στην κορυφή και την αξία στο κάτω μέρος.
Η πρώτη σειρά γραμματοσήμων περιελάμβανε μια πρώτη εκτύπωση 1.300.000 γραμματόσημων, τα οποία είχαν τυπώθηκαν στο Παρίσι υπό την επίβλεψη του Α. Barre και εξυπηρέτησαν στην εγκαινίαση της ταχυδρομικής υπηρεσίας στην Ελλάδα την 1η Οκτωβρίου 1861. Μια σειρά αξιοσημείωτη για την άριστη εικόνα, που αναγνωρίζεται από μία ιδιομορφία: το γραμματόσημο των 10 ΛΕΠΤΩΝ αυτής της σειράς, έχει στο πίσω μέρος τυπωμένη την αξία του με χρώμα. Ο Barre ήταν υπεύθυνος για την ιδέα και την πρώτη χρήση της πρόσθετης αυτής ένδειξης, η οποία εγκρίθηκε από την ελληνική κυβέρνηση.
Η δεύτερη σειρά περιλαμβάνει γραμματόσημα που τυπώθηκαν στην Αθήνα. Η τυπωμένη αξία στο πίσω μέρος των γραμματοσήμων, επαναλαμβάνεται και εδώ, εκτός από τα γραμματόσημα του 1 και 2 ΛΕΠΤΩΝ.
Τα γραμματόσημα των 10 ΛΕΠΤΩΝ είναι τρία διαφορετικά: 1) χωρίς την αξία στο πίσω, 2) με αξία στο πίσω μέρος, μεγάλα στοιχεία, πρώτη σειρά, 3) με αξία στο πίσω μέρος, μικρά στοιχεία, δεύτερη σειρά.
Υπάρχει ένα μόνο γραμματόσημο ως δοκίμιο, αυτό των 40 ΛΕΠΤΩΝ που τυπώθηκε σε λιλά ή μωβ σε λευκό χαρτί. Αυτό το γραμματόσημο είναι σπάνιο. Υπάρχουν και άλλα ελληνικά γραμματόσημα, ακόμα πιο σπάνια, τα οποία δεν ανήκουν στην επίσημη σειρά.
ΠΗΓΗ www.e-wikipedia.org ΚΑΙ dak-elta.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου