Γειά σας! Πήρα την απόφαση να σας μιλήσω για το τι πραγματικά συνέβη με μένα. Την προτομή του Θεόδωρου Τριάντη, στο κάτω μέρος της Τριών Ναυάρχων.
«Δεν εκλάπη» όπως γράφτηκε λανθασμένα, μόνος μου έφυγα.
Δεν έχω καμιά θέση μαζί σας. Αλλάξανε τα πράγματα σε αυτή τη χώρα, δε νομίζω να ανήκω εδώ. Έχω κάνει και πράγματα για την πόλη σας δεν αξίζω να με έχετε γραμμένο. Έχω παρασκουριάσει άλλωστε και το μόνο πια που μου καταθέτετε είναι οι ακαθαρσίες των ζώων που περνάτε μαζί τους από την πλατεία. Αχ, τι φιλόζωοι που είσαστε!
Κοίταζα την αλλαγή σας, σιγά-σιγά. Δεν φτάσατε έτσι στις αυτοκτονίες και την κατάθλιψη. Πρώτα σκοτώσατε ότι σας περιτριγύριζε. Χλευάσατε την παράδοση σας, ξεχάσατε την ιστορία σας, εγκαταλείψατε τη γη σας. Νομίζατε πως είστε προορισμένοι να ζείτε σε εξοχικά και διώροφα. Έχετε πια πολλούς φίλους ,ελάχιστους πραγματικούς. Μυριάδες πληροφορίες αλλά από γνώση μηδέν. Είστε κουρασμένοι χωρίς να σκάβετε, μπερδεμένοι με τα απλά. Ούτε καν στέκεστε να δείτε ποιος είμαι αν και δεν φαίνομαι από τις κουτσουλιές.
Γελάω που παριστάνετε τους άλλους, τους εκσυγχρονισμένους μωρέ, τους μοντέρνους.
Που κάνατε την τσανάκα με το γιαούρτι yoghurt, τη χασαποταβέρνα καλαίσθητο σουβλατζίδικο και το γαλακτοπωλείο μπιστρό. Είστε τόσο μοντέρνοι που θα πληρώνετε τα βιβλία από ότι άκουσα. Φαίνεται θα έκανα λάθος που έφτιαξα την τεχνική σχολή στην Ιωνίας. Θα είναι καινούργιο σύστημα αυτό με τα βιβλία και το δικό μου σχολείο πολύ παρωχημένο.
Το καταλαβαίνω είναι κουραστικό να παριστάνεις συνέχεια κάποιον άλλο. Μεγάλο το θεατρικό έργο και εγώ βαρέθηκα να το παρακολουθώ ξανά και ξανά. Δεν μπορώ ούτε καν να μαυρογελάσω με την διάβρωσή σας. Ξέρετε η γενιά μου προσέφερε πράγματα στην πόλη σας και τον πονάω τον τόπο.
Αλλά αφού λοιπόν δεν ξέρετε ποιοι είσαστε εσείς, πώς θα ξέρετε για μένα;
Έφυγα λοιπόν! Μπορείτε να βάλετε άλλον στη θέση μου. Θα πρότεινα τον Άκη. Αυτό άλλωστε είναι το πρότυπό σας.
Δεν θέλατε να τιμωρηθεί από ότι φάνηκε, να υπάρξει η δικαιοσύνη. Κατά βάθος τον ζηλεύατε. Στη θέση του θέλατε να ήσασταν.
Αλλά ό,τι και να κάνετε «η πόλις θα σας ακολουθεί». Θα επιστρέφετε σε αυτή.
Τι και αν ντύνεστε από το Σάββατο το βράδυ με το γαμπριάτικο υποκάμισο. Όσο και να βρίσκεστε σε αφασία κάτι αναζητείτε. Άλλωστε και το ξημέρωμα πάλι σας βρίσκει με τα καλά σας όπως τότε. Μπορεί λίγο μεθυσμένους και τσαλακωμένους αλλά έτοιμους να γευτείτε την Κυριακή. Αυτή την Κυριακή αναζητείτε έστω και ενδόμυχα. Κάντε λοιπόν μια βόλτα στην πλατεία.
Μπορεί να μην βρείτε εμένα αλλά θα βρείτε άλλα πράγματα. Την Κυριακή που χάσαμε. Την χαρά της διαφορετικής μέρας, την απόλαυση της συνάθροισης που άλλοτε γέμιζε η πλατεία από ζωή. Την Κυριακή που βάζαμε τα καλά μας και παίρναμε την μέρα από τα κέρατα. Την Κυριακή που χάσατε. Όπως με χάσατε και μένα.
Μην πτοείστε λοιπόν με την είδηση.
«Δεν εκλάπη η προτομή». Μόνος μου (ξ)έφυγα. Συνεχίστε να διαβάζετε ποιά χώρισε ο Κολοκυθόπουλος και τί φόρεσε η Μογγολοπούλου. Έχετε δουλειές άλλωστε, με μικροκλοπές θα ασχολείστε;
Προσέξτε καμία μέρα όμως μη σας κλέψουν τη ζωή…και αυτό δεν θα ‘ναι ούτε καν είδηση..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου