Νέο ελληνικό δίπλωμα ευρεσιτεχνίας(Βίντεο)

Του Ν. Λυγερού

Όσο κι αν φαίνεται παράξενο με τα νέα δεδομένα που υπάρχουν στην Ελλάδα, η έρευνα συνεχίζεται διότι πιστεύουμε ότι η καινοτομία είναι απαραίτητη για την εξέλιξη της συνέχειας. Και από την πλευρά μας δίνεται έμφαση σε αυτή όσον αφορά στις εφαρμογές για το μέλλον της Ελλάδας, την ΑΟΖ, τον ζεόλιθο και την καινοτομία. Σε αυτό το πλαίσιο εντάσσεται και το νέο ελληνικό δίπλωμα ευρεσιτεχνίας της μαθήτριάς μας Βασιλικής Αργυριάδου, η οποία κατάφερε να ξεπεράσει τα γραφειοκρατικά εμπόδια για να καταθέσει την ιδέα της που συνδυάζει τον ελληνικό ζεόλιθο με την καινοτομία σ’ ένα τομέα, όπου ο ζεόλιθος λόγω των ιδιοτήτων του μπορεί να κάνει θραύση.
Η αίτηση κατατέθηκε στις 13 Μαΐου 2014 με αριθμό 20140100275 και έγινε επίσημα αποδεκτή στις 4 Σεπτεμβρίου 2015. Πρόκειται για ένα στερεό παρασκεύασμα με ζεόλιθο καλλυντικής χρήσης για ενυδάτωση προσώπου. Και γι’ αυτό το λόγο το όνομα του προϊόντος είναι Υδρόλιθος. Έτσι αποδεικνύεται ότι ο Οργανισμός Βιομηχανικής Ιδιοκτησίας μπορεί να υποστηρίξει τις πρωτοβουλίες των νέων που ακολουθούν μια στρατηγική που βασίζεται στην πλατφόρμα που αποτελεί ο ελληνικός ζεόλιθος. Έτσι μπορούμε να αντιληφθούμε ότι και η εφαρμοσμένη έρευνα, μπορεί να προσφέρει προοπτικές στους νέους μας που πιστεύουν στην πατρίδα μας και δεν περιμένουν τα πάντα από τους άλλους και δεν χρησιμοποιούν το πρόσχημα και τη δικαιολογία της οικονομικής κατάστασης για να παραμείνουν στην απραξία. Εδώ έχουμε ένα χειροπιαστό παράδειγμα αντεπίθεσης της νοημοσύνης λόγω στρατηγικής επινόησης.

Les perspectives de la décision n° 2015-492 QPC du Conseil Constitutionnel
N. Lygeros

Le Conseil Constitutionnel a été saisi par la Cour de Cassation d’une question prioritaire de constitutionnalité posée par l’association Communautaire rwandaise de France relative aux droits et libertés que la Constitution garantit de dispositions du cinquième alinéa de l’article 48-2 de la Loi du 29 juillet 1881. L’association a fait valoir la méconnaissance du principe d’égalité. Finalement le 16 octobre 2015, le Conseil Constitutionnel a déclaré contraires à la Constitution les mots « des crimes de guerre, des crimes contre l’humanité ou» figurant à l’article 48-2 de la loi du 29 Juillet 1881 sur la liberté de la presse. Cette décision représente un point clef dans le domaine. L’approche de l’association Communautaire rwandaise de France est d’autant plus remarquable qu’elle ne représente pas une fin en soi mais une véritable ouverture pour les défenseurs d’autres génocides et crimes contre l’Humanité. Car cette abrogation permet de mettre en place une stratégie plus universelle à l’encontre des négationnistes de tout bord. En effet celle loi telle qu’elle était créée par son effet prioritaire, une asymétrie et par conséquent une discrimination. Cela revient à recadrer le combat de la reconnaissance et plus globalement du processus de réparation. Car ce dernier peut-être bloqué par l’espace juridique lui-même. Aussi il met en évidence un autre point à savoir la visualisation dans l’espace stratégique d’ennemis bien mieux camouflés que de simples négationnistes de mauvais aloi. Ainsi une difficulté intrinsèque vient d’être mise en exergue et ceci constitue en soi une contribution. C’est à nous à présent qu’il revient de l’exploiter pour modifier certaines approches qui sont dépourvues de sens car elles n’aboutissent à aucun résultat tangible. Il ne s’agit plus d’agir simplement pour le dire mais pour obtenir un changement de phase dans la cause des défenseurs des droits et ceci nécessite de la stratégie qui ne doit pas être confinée dans un cadre restrictif.

Analogies entre le Polisario et le TMT
N. Lygeros

Il est toujours difficile de mettre en évidence des analogies sur le plan stratégique entre les acteurs qui sont présents dans des conflits différents et distants. Seulement les schémas mentaux existent néanmoins et c’est à nous de les mettre en évidence. Ceci est le cas entre les organisations du Polisario au Maroc et du TMT à Chypre. Dans cette analogie contextuelle l’équivalent de l’Espagne est représenté par le Royaume-Uni. Nous sommes dans les deux cas dans un cadre colonial. Le Polisario initialement lutte contre la présence espagnole mais peu à peu son action se diversifie pour combattre contre le Maroc. Dans cette nouvelle situation, le Polisario est soutenu et financé par l’Algérie tout comme le TMT par la Turquie. Dans les deux cas leur action vise à déstabiliser les pays dans lequel ils se trouvent. Pour les deux, nous avons des actions militaires de guérilla dont aucun des pays de soutien, n’accepte de revendiquer quoi que ce soit. Par contre aussi bien la Turquie que l’Algérie qui se présentent comme des pays neutres et même des observateurs affirment qu’ils représentent les populations locales dont ils souhaitent défendre leurs droits car ils dénoncent que ceux-ci sont bafoués. Les deux structures agissent de manière séparatiste et les deux jouent sur le fait que l’état qui les soutient se trouve à proximité. L’organisation TMT a été fondée en 1958 et a été active jusqu’à 1874, date à laquelle elle a participé à l’invasion de Chypre par la Turquie. A partir de ce moment là son action s’est fondue dans celle de la Turquie en territoires occupés avec la séparation via la ligne verte de démarcation. Aussi elle représente une volonté de partition, dans un premier et d’union avec le pays de soutien dans un deuxième temps. Le Polisario a été crée en 1973 et à partir de 1991, il tente de contrôler une zone qui se trouve à la limite du contact avec l’Algérie. De cette manière, nous voyons que le Maroc et l’île de Chypre ont des problèmes analogues pour des raisons similaires, aussi il est important que cette situation engendre des objectifs stratégiques qui sont bien loin de processus de décolonisation puisqu’il s’agit d’une nécessité historique de libération.

Ισραήλ και Παλαιστίνη μέσω ΑΟΖ
Του Ν. Λυγερού

Ένας πλάγιος τρόπος να λυθεί το παλαιστινιακό είναι να αντιληφθούμε επί του πρακτέου ότι το Ισραήλ όσα και να λέει επίσημα με διάφορους διπλωματικούς τρόπους, δεν καταπατά ποτέ την ΑΟΖ της λωρίδας της Γάζας. Αυτό το επιχείρημα δεν αξιοποιείται ούτε καν από τους οπαδούς της ειρήνης, γιατί οι περισσότεροι δεν ξέρουν καν ότι υπάρχει. Κι όσοι νομίζουν ότι πρόκειται για μια τεχνητή λύση, πρέπει να γνωρίζουν ότι ακόμα και σε αυτή την μικρή ΑΟΖ υπάρχουν προοπτικές για κοιτάσματα φυσικού αερίου. Με άλλα λόγια, υπάρχει μια δυνατότητα de facto, η οποία μπορεί να μετατραπεί σε συμφωνία de jure. Επίσης από την άλλη πλευρά, δηλαδή την Αίγυπτο, δεν υπάρχει καταπάτηση. Έτσι το Ισραήλ και η Αίγυπτος, κράτη που τα βρίσκουν όλο και περισσότερο μέσω του φυσικού αερίου και μάλιστα και με την επιρροή της Κύπρου, αφήνουν άθικτο αυτό το τρίγωνο της ΑΟΖ. Σε αυτό το πλαίσιο μπορούν να ενταχθούν και οι επόμενες αποφάσεις. Το 2011, η UNESCO αποδέχεται να γίνει η Παλαιστίνη κράτος-μέλος της. Το 2012, η Παλαιστίνη γίνεται κράτος παρατηρητής μη μέλος των Ηνωμένων Εθνών. Και το 2015, η Παλαιστίνη γίνεται το 123ο μέλος του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου. Με άλλα λόγια, υπάρχει ήδη μία διαδικασία στην οποία μπορεί να συμπεριληφθεί και η θεματολογία της ΑΟΖ με επίσημο τρόπο. Με αυτήν την προσέγγιση βλέπουμε ότι υπάρχουν πραγματικές προοπτικές επίλυσης του προβλήματος. Αρκεί βέβαια να γίνουν πιο γνωστές από τις δύο πλευρές και να αξιοποιηθούν με αποτελεσματικό και στρατηγικό τρόπο, για να δημιουργηθεί ένα πλαίσιο σταθερότητας ικανό να προετοιμάσει μία ανθεκτική κατάσταση πάνω στην οποία να μπορούν να βασιστούν οι λαοί τη περιοχής.

Déclaration devant la 4ème Commission de la 70ème session de l’Assemblée Générale de l’ ONU Ν. Λυγερός - Πρέπει κάθε Πόντιος Ν. Λυγερός - Όρκος πάνω στο Ευαγγέλιο