Του Ν. Λυγερού
Η γεωστρατηγική γενοκτονίας της Τουρκίας που άρχισε από το 1896 έως το 1923 δεν ήταν βασισμένη μόνο και μόνο σε φυλετικές διακρίσεις. Ένιωθε ότι κινδύνευε στην αρχή για διαμελισμό, στη συνέχεια λόγω έλλειψης συνοχής και τελικά αποφάσισε να πράξει συστηματικά την καταστροφική της δράση. Ενίσχυσε την προσπάθειά της μέσω του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου για να αφανίσει περισσότερο πληθυσμό με προσχήματα για να μην υποστεί άμεσο κόστος. Τεμάχισε τις περιοχές ανάλογα με τη θέση τους πάνω στον χάρτη. Άφησε την Ανατολική Αρμενία που ήταν κοντά στον Καύκασο, διότι ήταν πολύ μακριά από τη ζώνη επαφής μεταξύ Τουρκίας και Ασίας. Έκοψε το πίσω μέρος της για να μην υπάρχει διέξοδος για τα θύματα μέσω θάλασσας, για να είναι σίγουρη ότι θα τα εγκλωβίσει γρήγορα σ΄ ένα τεχνητό νησί. Διότι με το διαχωρισμό της γεωπολιτικής περιοχής κατάφερε να εγκλωβίσει τους αθώους μέσα σε αυτή. Η γενοκτονία πήγε προς τη δύση με σκοπό να παρασύρει τα πλήθη αλλά όχι λόγω ιδεολογίας. Έτσι απέκοψε η ίδια τον εαυτό της για να μην μπορεί κανείς να της ξεφύγει αφού αρχίσει η διαδικασία. Έτσι βλέπουμε πόσο στημένο ήταν το παιχνίδι από την αρχή και ξαφνιάζεται ο λαός. Η Τουρκία έγινε νησί φυλακής για το δόγμα και εξορίας για όσους ήθελαν άλλα. Γι΄αυτόν το λόγο η καταστροφή της Σμύρνης έγινε το 1922, δηλαδή στο τέλος της όλης διαδικασίας για τον αφανισμό του ανθρώπου.
1948-2018: 70 χρόνια Χάρτας Ηνωμένων Εθνών
Του Ν. Λυγερού
Στις 9 Δεκεμβρίου 1948 γεννήθηκε η Χάρτα των Ηνωμένων Εθνών όπου καταγράφηκε επίσημα ο ορισμός και τα πρώτα χαρακτηριστικά της γενοκτονίας. Ποιος συνειδητοποιεί ότι πρόκειται για μια διάρκεια που ξεπέρασε εκείνη της Σοβιετικής Ένωσης, ενώ αρχικά κανείς δεν πίστευε ότι θα καταφέρει ο Raphael Lemkin να καθιερώσει την επινόησή του και να ξεπεράσει τα εμπόδια που του έβαζαν κράτη; Κι όμως είναι μια πραγματικότητα που δεν υπήρχε πριν. Κι είναι μια πραγματικότητα που θέλει συμπληρωματικές κινήσεις για να γίνει πράξη η σκέψη του αφού δεν κατάφερε να συμπεριλάβει τα γκουλάγκ στις κατηγορίες των γενοκτονιών λόγω της άρνησης της Σοβιετικής Ένωσης. Διότι υπήρχε η ανάλογη άρνηση και για τα στρατόπεδα συγκέντρωσης της Κίνας. Η Χάρτα των Ηνωμένων Εθνών αποτελεί πια ένα θεμελιακό εργαλείο για τα ανθρώπινα δικαιώματα κι είναι χάρη σε αυτή που καθιερώθηκε η 7 Απριλίου ως ημερομηνία μνήμης της γενοκτονίας της Ρουάντας. Αυτή η επέτειος λοιπόν για τα 70 χρόνια της Χάρτας είναι μια πολύ καλή ευκαιρία για να μιλήσουμε για την ίδια την Ανθρωπότητα και για τα Δικαιώματά της δηλαδή για να συνεχίσουμε το έργο του Lemkin πέρα από τους περιορισμούς, πέρα από τα Δικαιώματα των Αυτόχθονων Λαών του 2007 για να αγγίξουμε επιτέλους το όλο πλαίσιο. Η 9 Δεκεμβρίου χάρη στην αρμενική πρωτοβουλία είναι πια η επίσημη ημέρα των θυμάτων των γενοκτονιών. Με τα 70 χρόνια της επετείου ας πάμε και πιο πέρα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου