Του Ν. Λυγερού
Η έλλειψη δεδομένων σε στρατηγικό επίπεδο, προκαλεί προβλήματα ερμηνείας για τις συμπεριφορές σε πλαίσιο διαπραγμάτευσης. Έτσι είναι καλύτερο να μελετούμε νοητικά σχήματα που εφοδιάζουν κινήσεις που γίνονται πράξεις. Αλλιώς η αλλαγή φάσης που δημιουργούν μερικά δεδομένα δεν γίνονται κατανοητά. Το υπόβαθρο μιας απόφασης του Προέδρου της Αμερικής μπορεί να είναι μια ψηφοφορία σε επίπεδο Γερουσίας. Αυτό σημαίνει ότι κάτι που ερμηνεύεται ως μια ατομική και παράλογη απόφαση όταν δεν αναλύουμε το παρελθόν, μετατρέπεται σε υλοποίηση συλλογικής μνήμης. Κατά συνέπεια όταν ανήκουμε σε μία κατηγορία που έχει παρουσία σε μία πόλη, πρέπει να αντιληφθούμε ποιες είναι οι επιπτώσεις των επιλογών των άλλων. Αλλιώς έχουμε την εντύπωση ότι πρόκειται για μια επιλογή όπου έχουμε εμείς οι ίδιοι, ενώ έχουμε μόνο τη δυνατότητα της αξιοποίησης μιας θέσης που άλλαξε ένα κύκλο γεγονότων. Η ανάλυση του πλαισίου επιτρέπει τη μελέτη του πεδίου, οδηγεί στο πεδίο δράσης και γνωρίζουμε ποιες είναι οι συνθήκες του πεδίου μάχης. Στην συνέχεια είναι εφικτή η σύνθεση ενός στρατηγικού μείγματος που ενισχύει τις θέσεις μας σε γεωπολιτικό επίπεδο ενώ αυτό σχετίζεται με το θρησκευτικό για να έχει βάθος χρόνου. Τότε οι πράξεις που επιλέγουμε γίνονται πάνω στη σκακιέρα κι όχι εκτός με αποτέλεσμα να διαμορφώνουμε ένα κομμάτι της πραγματικότητας που αγγίζει την Ανθρωπότητα και έχει σχέση και με τα Δικαιώματά της για όσους σκέφτονται από πριν το μετά για να είναι έτοιμοι την κατάλληλη ώρα.
Από τη Γενοκτονία στα Δικαιώματα της Ανθρωπότητας
Του Ν. Λυγερού
Χάρη στην έννοια της γενοκτονίας που επινόησε ο Raphael Lemkin, αποκτήσαμε ένα εργαλείο για την αντιμετώπιση των θεμάτων που αφορούν ακραία εγκλήματα κατά της Ανθρωπότητας. Με άλλα λόγια έγινε κατανοητό μετά τη Χάρτα των Ηνωμένων Εθνών, ότι μια γενοκτονία δεν αφορούσε αποκλειστικά ένα λαό αλλά την ίδια την Ανθρωπότητα. Και μέσω της αναγνώρισης και γενικότερα της διαδικασίας διόρθωσης, αντιληφθήκαμε ότι έπρεπε να εξελιχθούμε και οι διεκδικήσεις μας να μην είναι μόνο τοπικές αλλά να αφορούν όλους τους λαούς που έχουν υποστεί μια γενοκτονία. Με αυτόν τον τρόπο, οι άλλοι λαοί κατανόησαν ότι έπρεπε να πάρουν θέση και να μην παραμείνουν ουδέτεροι ανάμεσα στα θύματα και τους θύτες, δηλαδή να μην αποδέχονται τις πράξεις της βαρβαρότητας ως δεδομένα στα οποία δεν μπορούν ν’ αντισταθούν. Όταν εμφανίστηκαν τα Δικαιώματα των Αυτοχθόνων Λαών κι έγιναν αποδεκτά σε επίπεδο Ηνωμένων Εθνών, τότε η ανάγκη για το επόμενο βήμα έγινε πραγματικότητα. Έτσι γεννήθηκε και η διατύπωση των Δικαιωμάτων της Ανθρωπότητας. Τώρα στο πλαίσιο της εκατονταετίας της γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου, θα μπορούσε ο Ελληνισμός να ζητήσει την αναγνώρισή τους στα Ηνωμένα Έθνη. Ο Ελληνισμός είναι γνωστός σε όλους ως σύμβολο της Δημοκρατίας και της Ελευθερίας, αποτελεί δώρο του Χρόνου στην Ανθρωπότητα και είναι ικανός να υποστηρίξει έμπρακτα μια πρόταση για τα Δικαιώματα της Ανθρωπότητας. Ας κινηθούμε λοιπόν στρατηγικά σε αυτό το επίπεδο για να βοηθήσουμε στην εξέλιξη της Ανθρωπότητας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου