Του Ν. Λυγερού
Αν υπάρχει ένας σοβαρός λόγος για να μην αποδεχτούμε τη Συμφωνία του Υπουργού Εξωτερικών, είναι οι ουρές της που προκαλούν επακόλουθα και σε άλλες περιπτώσεις όπως είναι η Αλβανία, η Βουλγαρία ή ακόμα και η Τουρκία. Διότι η διπλωματική αναξιοπιστία δεν είναι μόνο μια βλαβερή για μία και μόνο υπόθεση, έχει επιπτώσεις και σε άλλες.Έτσι αν τα πράγματα είναι δύσκολα για το Σκοπιανό, ενώ μιλούμε για ένα κράτος που δεν έχει καμιά εμβέλεια ούτε απήχηση, τι πρόκειται να πετύχουμε με άλλα που έχουν και διεκδικούν ακόμα περισσότερα από εμάς. Η διαχείριση του όλου θέματος και τα αποτελέσματα των διαπραγματεύσεων δείχνουν ότι υπάρχει όχι μόνο μια δομική ανικανότητα αλλά και μια εσκεμμένη βούληση απαξίωσης των εθνικών αξιών μας. Η κυριαρχία της ιδεολογίας επί των εθνικών ζητημάτων είναι άκρως επικίνδυνη και η όλη προσέγγιση μοιάζει με σοβιετική σκέψη που δεν θέλει καμιά αμφισβήτηση από τον ελληνικό λαό. Η γεωπολιτική σκακιέρα στην περιοχή είναι πολύ πιο μεγάλη από μια διμερή σχέση που αφορά μια ασύμμετρη ισορροπία μεταξύ κρατών. Αν πρέπει ν’ αντισταθούμε για το όνομα της Μακεδονίας, πρέπει ν’ αντισταθούμε και για τις άλλες επιπτώσεις με άλλα κράτη. Τα Βαλκάνια μάλιστα δεν παίζουν μόνα τους, αφού υπάρχει και το ευρωπαϊκό πλαίσιο. Στην Ευρωπαϊκή Ένωση εντάχθηκαν η Σλοβενία το 2004, η Βουλγαρία και η Ρουμανία το 2007 και η Κροατία το 2013. Δεν είναι λοιπόν δύο ανεξάρτητες σκακιέρες. Και το ίδιο ισχύει και για το NATO στο οποίο παράδειγμα πρέπει να προσθέσουμε την Αλβανία το 2009 και το Μαυροβούνιο το 2017. Είναι λοιπόν απαραίτητο να εξετάσουμε αυτή τη Συμφωνία από το τριπλό πρίσμα Βαλκάνια, Ευρωπαϊκή Ένωση και NATO για να έχουμε μια ορθολογική άποψη της κατάστασης σε στρατηγικό επίπεδο, το οποίο ξεπερνά βέβαια το βεληνεκές ενός υπουργικού προσύμφωνου.
Το Ναύπλιο ως Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς
Του Ν. Λυγερού
Σήμερα είμαστε στο Ρολόι πάνω από την παλιά πόλη του Ναυπλίου, βλέπουμε την είσοδο του λιμανιού, βλέπουμε και το Μπούρτζι και αυτό μας επιτρέπει να έχουμε έναν άξονα και μία οπτική όπως θα το έβλεπε η Ανθρωπότητα, για μερικούς μέσω της Ουνέσκο για άλλους εντελώς θεμελιακά, το τι μπορεί να είναι αυτή η πόλη μέσα στην ιστορία και πώς να έχει δημιουργήσει αυτό το διαχρονικό της στοιχείο χάρη στην τοποθεσία. Άρα έχουμε στοιχεία γεωστρατηγικής, τοποστρατηγικής τα οποία τελικά έγιναν στοιχεία Χρονοστρατηγικής και τώρα εμείς, μετά από τόσους αιώνες ιστορίας, μπορούμε να έχουμε ένα βλέμμα πάνω σ’ αυτή την πόλη το οποίο μας λέει ότι θα ήταν καλό να ανήκει στα Μνημεία Παγκόσμιας Κληρονομιάς.
Ναύπλιο, 22/06/2018
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου