Του Ν. Λυγερού
Η κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης δεν ήταν μόνο η απελευθέρωση χωρών από τον σοβιετικό ζυγό και τη βαρβαρότητα. Το παράδοξο της υπόθεσης είναι ότι αυτή η κατάρρευση έγινε λόγω Ρωσίας ενώ είναι σε αυτή τη χώρα που υπήρξε το μεγαλύτερο γεωπολιτικό τραύμα διότι αυτή η χώρα κυριαρχούσε πάνω στις άλλες 14. Η Σοβιετική Ένωση είχε διαλύσει τη Ρωσία με την βαρβαρότητά της αλλά πολλοί Ρώσοι έπαθαν ένα γεωπολιτικό σοκ όταν έχασαν την επιρροή τους πάνω σε αυτές τις χώρες. Οι τρεις βαλτικές χώρες που εντάχθηκαν στην Ευρωπαϊκή Ένωση
το 2004, δεν αποτέλεσαν ένα σοβαρό πρόβλημα και λόγω διαφοράς σε θεμελιακό επίπεδο και λόγω Καλίνινγκραντ σε περίπτωση ανάγκης. Όμως με την Ουκρανία τα πράγματα ήταν διαφορετικά. Η Ρωσία αντιλήφθηκε ότι την έχασε από την σφαίρα επιρροής της κι ότι δεν μπορούσε να ανατρέψει τα δεδομένα αλλά δεν ήθελε με κανένα τρόπο να βρεθεί εντός ευρωπαϊκής σφαίρας ακόμα λιγότερο εντός αμερικανικής επιρροής. Κατά συνέπεια το θέμα της Κριμαίας είναι απλώς ένα πρόσχημα και δεν θα είναι το τελευταίο διότι επί της ουσίας αφού δεν μπορεί να αποκτήσει αυτήν την περιοχή εξ ολοκλήρου, θέλει να την μετατρέψει σε buffer zone μεταξύ της και της Ευρωπαϊκής Ένωσης όπου δεν θα μπορεί να παίζει ελεύθερα η Αμερική. Υπάρχει λοιπόν ένα πλαίσιο lose-lose με την έννοια του Nash. Αν η Ουκρανία αποδεχθεί αυτό το παίγνιο τότε θα σβήσει σιγά σιγά κι αν θέλει να ξεπεράσει τα προβλήματά της θα πρέπει να επιλέξει μια ξεκάθαρη πορεία που να είναι ταυτόχρονα ικανή να αμυνθεί αποτελεσματικά σε μορφές υβριδικού πολέμου διότι το αξίζει.
Άλλο ιστορία κι άλλο σενάριο
Του Ν. Λυγερού
Έχει ενδιαφέρον πώς μερικοί αναλυτές προσπαθούν να μας περάσουν το μήνυμα ότι η θρησκεία είναι απλώς ένα σενάριο. Φαίνεται ή τουλάχιστον θέλουν να φανεί ότι δεν υπολογίζουν ότι παράγει ιστορία. Προσπαθούν να απορρίψουν μερικά δεδομένα που είναι ιστορικά δεδομένα λες και είναι μόνοι παράμετροι ενός σεναρίου. Το πρώτο ερώτημα είναι αν μπορούν να φανταστούν την Ανθρωπότητα χωρίς πίστη και χωρίς ιστορία. Διότι μπερδεύουν την παγκοσμιοποίηση με την παγκοσμιότητα. Μόνο η δεύτερη αφορά την Ανθρωπότητα ενώ η πρώτη τις κοινωνίες. Το δεύτερο ερώτημα είναι τι μέγεθος πρέπει να έχει μια κοινωνία για να μοιάζει με το μοντέλο της Ανθρωπότητας. Κι εδώ υπάρχει πρόβλημα διότι σκέφτονται μόνο την έννοια του μεγάλου χωριού. Όμως ακόμα και το διαδίκτυο δεν λειτουργεί με αυτόν τον τρόπο και δεν έχει μια δομή του τύπου Erdős-Rényi. Στην θεωρία σχέσεων έχουμε την έννοια της ανακατασκευής υπό συνθηκών και αυτή εφαρμόζεται και στη θεωρία γραφημάτων. Όμως ποιος αναλυτής τη χρησιμοποιεί για να δει τη διαφορά που υπάρχει μεταξύ Ανθρωπότητας και κοινωνίας, παγκοσμιότητας και παγκοσμιοποίησης. Και αυτό ήταν το τρίτο ερώτημα. Το γενικότερο πρόβλημα προέρχεται από τις μονοδιάστατες αναλύσεις ολιστικών θεμάτων. Τα σενάρια μπορούν να επηρεάσουν τις κοινωνίες γιατί λόγω έλλειψης πάχους χρόνου δεν διαχειρίζονται την ιστορία. Ενώ η Ανθρωπότητα ζει με αυτή διότι πιστεύει και αυτό παράγει μια σκέψη που έχει την ιδιότητα της παγκοσμιότητας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου