Του Ν. Λυγερού
Από τα αρχεία του Lemkin βλέπουμε ότι διαχειρίστηκε το πρόβλημα της Γενοκτονίας των Ουκρανών τα έτη 1932-1933, μάλιστα είχε κάνει μια προσπάθεια να περάσει σε διεθνές επίπεδο στη Μαδρίτη το 1933 αλλά μάταια. Επισημαίνει ο ίδιος ότι εκείνη την εποχή ο Χίτλερ πήρε την εξουσία στη Γερμανία και όλο το θέμα πήγε πίσω έως το 1949 όπου σιγά σιγά άρχισε και πάλι να κάνει αναφορές σε αυτό και μέσω της αποδοχής του όρου γενοκτονία το 1948. Το πρόβλημα που αντιμετώπισε με τη σοβιετική εμμονή ήταν ότι ήθελαν οι Σοβιετικοί να περιορίσουν το έγκλημα της γενοκτονίας σε περίοδο πολέμου. Δηλαδή με το πρόσχημα ότι υπάρχουν εγκλήματα που συνδυάζονται με τον πόλεμο, να έχει νόημα μόνο σε πολεμική περίοδο. Ήταν ένας τρόπος να αποφύγουν οποιαδήποτε κριτική εναντίον τους για το Γολοντομόρ που είχε γίνει σε περίοδο ειρήνης. Σε αυτό το πλαίσιο δέχτηκαν και την υποστήριξη των Άγγλων αλλά για δικούς τους λόγους. Η Σοβιετική Εμμονή είχε σοβαρές επιπτώσεις αφού για να περάσει η χάρτα των Ηνωμένων Εθνών, έπρεπε να αποφευχθεί το βέτο της Σοβιετικής Ένωσης. Για αυτό τον λόγο ο Lemkin δεν κατάφερε να περάσει τα γκουλάγκ ως πράξη γενοκτονίας ενώ έχουν βέβαια όλα τα χαρακτηριστικά. Αλλά με το έργο και με τα αρχεία που μας έχει αφήσει μπορούμε να συνεχίσουμε αυτό τον αγώνα του Δικαίου της Ανθρωπότητας.
Υπέρ της Ανθρωπότητας
Του Ν. Λυγερού
Αν υπολογίσουμε ότι ο Χίτλερ γίνεται καγκελάριος τον Ιανουάριο του 1933 κι ότι ο Lemkin προσπαθεί να προωθήσει το θέμα της γενοκτονίας ως έγκλημα βαρβαρότητας στη Μαδρίτη τον Νοέμβριο του 1933, μπορούμε να καταλάβουμε πως το πλαίσιο ήταν αρνητικό. Αλλά το χειρότερο είναι ότι το Γολοντομόρ συνέχισε έως το καλοκαίρι του 1933. Δηλαδή την ίδια χρονιά. Αυτό σημαίνει ότι ο αγώνας του Lemkin ήταν πολύ πρόωρος εκείνη την εποχή για να γίνει αποδεκτός και τελικά κατάφερε να υλοποιήσει ένα μέρος του οράματός του μόνο το 1948 και βέβαια μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Είναι σημαντικό να καταλάβουμε ότι ο Lemkin πολεμούσε ενάντια στην κόκκινη και τη μαύρη βαρβαρότητα, την ώρα που κανείς δεν τολμούσε να σκεφτεί να τις αντιμετωπίσει λόγω δέους. Έτσι αντιλαμβανόμαστε πιο εύκολα τι σημαίνει αγώνας για να μην πιστεύουμε ότι όλα έγιναν με τη βοήθεια όλων των κρατών μελών του ΟΗΕ. Κάθε προσπάθειά του έγινε με μόχθο, με πόνο και αλτρουϊσμό αυτό πρέπει να έχουμε στο μυαλό μας αν θέλουμε ν' αξιολογήσουμε το έργο του στη σωστή του βάση. Ο Lemkin δεν περίμενε τίποτα από κανένα για ν’ αρχίσει αυτόν τον αγώνα. Τον άρχισε και τον τελείωσε με τις δυνάμεις που είχε. Σ' εμάς ανήκει η συνέχεια του έργου του αλλά και η επέκτασή του για να ολοκληρωθεί όπως ήθελε και το πνεύμα του που βλέπουμε αρχικά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου