Του Ν. Λυγερού
Έχει ενδιαφέρον που βρίσκονται ακόμα άτομα να πιστεύουν ότι το προσύμφωνο είναι κατασκευή των Αμερικανών, ενώ βλέπουμε από το αρχειακό υλικό ότι εμπεριέχει όλα όσα ήθελαν οι Σκοπιανοί αλλά χωρίς κανένα αντάλλαγμα από την ελληνική πλευρά, πράγμα που σημαίνει ότι η κυβέρνηση τα παρέδωσε όλα και είναι αυτό που παρουσίασε ως πετυχημένη διαπραγμάτευση και παράδειγμα προς μίμηση έντεχνης διπλωματίας. Οι Ηνωμένες Πολιτείες αδιαφορούν για το όνομα όπως και το ΝΑΤΟ και η Ευρωπαϊκή Ένωση, το μόνο που θέλουν είναι την επίλυση του θέματος για να μην αποτελούν τα Σκόπια ένα ευάλωτο σημείο ως προς την επιρροή της Ρωσίας στην περιοχή. Άρα το πρόβλημα της θέσης της κυβέρνησης είναι το θέμα μας. Γιατί να παραδώσει τα πάντα. Και η απάντηση είναι απλή, η κυβέρνηση δεν παρέδωσε τίποτα κατά την άποψή της διότι πολύ απλά ακολούθησε την ιδεολογία της και τίποτα παραπάνω. Όταν δεν πιστεύεις στον Ελληνισμό και έχεις σταλινικές τάσεις αυτές οι διαφορές περί ονόματος είναι ανούσιες αλλά αν μπορούν να πλήξουν την ιστορία του Ελληνισμού τότε αποκτούν μέγιστο ενδιαφέρον ειδικά αν ταυτόχρονα μπορεί να συμπληρώσει ένα κενό από το 1949. Έτσι καταλαβαίνουμε ότι όλες αυτές οι δικαιολογίες και τα προσχήματα περί πιέσεων, είναι τεχνητές και ότι έκαναν μόνο και μόνο αυτό που ήθελαν ιδεολογικά.
Η πολυπραγμοσύνη
Του Ν. Λυγερού
Η πρώτη και κλασική προσέγγιση της πολυπραγμοσύνης, είναι η κατηγορία του ανύπαρκτου. Οι περισσότεροι θεωρούν ότι μόνο οι ειδικοί δηλαδή οι εμπειρογνώμονες μπορούν να έχουν μία σοβαρότητα και αξία. Ακούν βέβαια για τη διακλαδικότητα αλλά στο βάθος πιστεύουν στη μοναδικότητα του τομέα απασχόλησης. Αυτό το απλοϊκό μοντέλο έχει καταρρεύσει στις επιστήμες αλλά εξακολουθεί να υπάρχει στην κοινωνία. Αλλά και στις επιστήμες θεωρούν ότι οι διαφορετικοί τομείς παραγωγής έργου πρέπει να έχουν κάποια συνάφεια. Έτσι θα λέγαμε ότι μπορούν ν’ αντέξουν μια τοπική μορφή της πολυπραγμοσύνης αλλά δύσκολα μια γενική. Με άλλα λόγια ο άνθρωπος της Αναγέννησης ενώ είναι υπαρκτός, αποτελεί ένα αδιανόητο μοντέλο για τη σύγχρονη εποχή. Μπορούν να καταλάβουν τον Gauss και τον Tesla αλλά ο Αρχιμήδης και ο Leonardo da Vinci παραμένουν υπερβατικές προκλήσεις. Μπορεί η πιο εύκολη προσέγγιση της πολυπραγμοσύνης να προέρχεται τελικά από την πληροφορική, αφού όλοι θεωρούμε ότι είναι φυσιολογικό ότι ένας υπολογιστής μπορεί να είναι εργαλείο έρευνας για έναν μαθηματικό, ένα φυσικό, ένα φιλόσοφο, έναν αναλυτή, έναν ποιητή, ένα ζωγράφο, ένα μουσικό, ένα συνθέτη κ.λπ. Ο Άνθρωπος της Αναγέννησης μοιάζει με αυτό το μοντέλο ή μάλλον με μια φυσική εκδοχή του. Είναι μια μορφή φυσικής τεχνητής νοημοσύνης και όχι μόνο φυσικής νοημοσύνης. Με αυτόν τον τρόπο είναι αποδεκτός δηλαδή με την έννοια της εξαίρεσης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου