Του Ν. Λυγερού
Στις εκλογές όσο και να το θέλει η κυβέρνηση δεν πρόκειται να ξεχάσουμε τη Μακεδονία και το απαράδεκτο Προσύμφωνο των Πρεσπών. Όμως δεν το θυμόμαστε μόνο ως ένα έγκλημα κατά του Ελληνισμού αλλά και ως μία αποστολή που έχουμε για την ακύρωσή του. Διότι δεν έχουμε πρόβλημα μόνο με το όνομα, με την ταυτότητα και την γλώσσα. Υπάρχουν και άλλα απαράδεκτα στοιχεία στο Προσύμφωνο όπως είναι η ιστορία, η αρχαιολογία, η παιδεία, η λογοκρισία, η πρόσβαση στην ελληνική ΑΟΖ και η παραχώρηση για τα ενεργειακά με αγωγούς φυσικού αεριού και αγωγούς πετρελαίου. Για τον ελληνικό λαό δεν πρόκειται μόνο για ένα έγκλημα, αλλά για αυτό που πρέπει να τιμωρήσουμε την κυβέρνηση που αποδέχτηκε κάτι που δεν δέχτηκαν έξι Πρωθυπουργοί της Ελλάδας. Το θέμα δεν είναι μόνο η βιασύνη αλλά η ύπουλη ιδεολογία που προώθησε με φανατισμό την υπογραφή του απαράδεκτου Προσυμφώνου. Έτσι πρέπει η επόμενη κυβέρνηση να ακυρώσει το Προσύμφωνο διότι έχει τη δυνατότητα να το κάνει και μέσω της Βουλής των Ελλήνων αλλά και μέσω δημοψηφίσματος του ελληνικού λαού, για να είναι ξεκάθαρο σε όλους ότι δεν πρόκειται μόνο για μια κομματική ή ακόμα πολιτική απόφαση, αλλά για μια λαϊκή που προέρχεται από τον ίδιο τον Ελληνισμό που σκέφτεται και τους νεκρούς και τους αγέννητους, διότι μιλάμε για την Ιστορία μας.
Από το εθνικό έγκλημα στην κομματική ήττα
Του Ν. Λυγερού
Η κυβέρνηση θέλει δεν θέλει βλέπει ότι ο νέος Μακεδονικός Αγώνας της προκαλεί μια πολιτική καταστροφή. Έτσι από το εθνικό έγκλημα της υπογραφής του Προσυμφώνου των Πρεσπών, η κυβέρνηση οδηγείται σε μια κομματική ήττα η οποία θα είναι τόσο τεράστια που από τώρα υπάρχουν εσωτερικές επαναστάσεις, άλλωστε είναι οι μόνες που ξέρουν να κάνουν τα στελέχη της, επειδή σε αυτήν την περίπτωση χάνουν την καρέκλα τους. Διότι από τώρα καταλαβαίνουν πολλοί βουλευτές του κυβερνώντος κόμματος ότι λόγω της τεράστιας ήττας δεν θα χαθούν μόνο οι 50 έδρες του bonus λόγω έλλειψης πρωτιάς, αλλά και πολλοί άλλοι που θα χάσουν την εξουσία που είχαν συνηθίσει τόσο καιρό. Γι’ αυτόν τον λόγο άλλωστε βλέπουμε την κρίση πανικού των στελεχών της κυβέρνησης. Έτσι τα κλασικά μαχαιρώματα των πολιτικών οικογενειών εμφανίστηκαν με τον πιο έντονο τρόπο γιατί ο καθένας θέλει να σώσει το τομάρι του, αφού βλέπει ότι η κυβέρνηση δεν σώζεται κι ότι το κόμμα είναι ήδη έτοιμο να θυσιάσει τους περισσότερους για να μην αγγίξει τον σκληρό πυρήνα, πράγμα που σημαίνει ότι έχει τεράστια περιθώρια. Είναι λοιπόν λογικό να πανικοβάλλονται πολλοί και κανένας ειρηνοποιός δεν πρόκειται να τους καθησυχάσει, διότι όλοι ξέρουν πώς λειτουργεί όταν πρέπει να θυσιάσει συνεργάτες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου