Του Νίκου Λυγερού
Το ερώτημα που γεννιέται αυτές τις ημέρες στην Ελλάδα είναι αν ένα κόμμα μπορεί να διορίσει ένα κράτος. Βέβαια με αυτόν τον ακραίο τρόπο θέλαμε απλώς να επισημάνουμε ότι υπάρχει μια ενεργή προσπάθεια, τώρα ειδικά που μπήκαμε στο τέλος της θητείας της κυβέρνησης, αλλά και στην αρχή της προεκλογικής περιόδου, σε όλα τα επίπεδα για να αλλοιωθεί η έννοια του διορισμού. Δεν εννοούμε βέβαια ότι αυτό δεν είχε γίνει ποτέ στο παρελθόν, αλλά ποτέ σε τέτοιο βαθμό. Φανταζόμαστε ότι μέσα στη διαδικασία να σωθεί ό,τι μπορεί να σωθεί, τώρα που φτάσαμε σε αυτήν την κατάσταση, υπάρχει και η ελπίδα της τελευταίας ευκαιρίας, για άτομα που θεωρούν ότι είναι η τελευταία φορά που θα έχουν πρόσβαση σε τέτοιες θέσεις και σίγουρα πιέζουν πολιτικούς, οι οποίοι είναι και αυτοί σε απόγνωση και είναι κατά συνέπεια έτοιμοι να δώσουν οποιαδήποτε θέση σε αντάλλαγμα μιας ψήφου, διότι τώρα η κάθε μια είναι πολύτιμη. Το πρόβλημα είναι πως αυτό μπορεί να γίνει με τον πιο επίσημο και φανερό τρόπο όταν οι εφημερίδες δημοσιεύουν τα πάντα και έχουμε πρόσβαση στα στοιχεία των δικαιούχων. Σε κάθε περίπτωση βλέπουμε ότι φτάσαμε σε έναν πολιτικό κορεσμό όπου δεν έχει πια σημασία για την εξουσία να εκτεθεί αφού το μόνο που έχει σημασία είναι να κρατήσει το κόμμα και τίποτα άλλο.
Πρέπει να τελειώσουν τα πειράματα της κόκκινης βαρβαρότητας
Του Νίκου Λυγερού
Όσο και να θέλουν μερικοί να μας πείσουν για τα καλά της κόκκινης βαρβαρότητας, επειδή ποντάρουν πάνω στο γεγονός ότι ξεχάσαμε τα εγκλήματα που έχει διαπράξει η Σοβιετική Ένωση, υπάρχει η Βόρεια Κορέα που μας υπενθυμίζει συνεχώς τι σημαίνει πειραματισμός για την κόκκινη βαρβαρότητα, και πόσο είναι απάνθρωπη με τους αθώους. Βέβαια δεν έχουμε σε καμιά περίπτωση ξεχάσει πόσες γενοκτονίες έχει κάνει σε όλο τον πλανήτη κάθε φορά που προσπάθησε να επιβάλλει το σύστημά της. Έτσι όσοι επιχειρούν να το εφαρμόσουν στην Ελλάδα θεωρώντας ότι όλοι έχουμε ξεχάσει τα πάντα, κάνουν ένα τεράστιο λάθος, γιατί όλο και κάπου στον κόσμο υπάρχει μία επικαιρότητα που τους κατηγορεί. Γι' αυτό τον λόγο προσπαθούν να μας πείσουν ότι αποτελούν μία άλλη εκδοχή και ότι το δόγμα τους είναι πολύ πιο ανθρώπινο αλλά μάταια. Διότι η κόκκινη βαρβαρότητα παραμένει ένα διορισμένο κράτος, που δεν δίνει μεγάλη σημασία στην έννοια της δημοκρατίας και στην αξία ενός έθνους. Με αυτά τα δεδομένα, ειδικά αν τα εξετάζουμε μέσω της βαθιάς ιστορίας, που αποτελεί το υπόβαθρο της έξυπνης ιστορίας, συνειδητοποιούμε ποιος είναι ο ρόλος και ποιo είναι το καθήκον μας στο πλαίσιο του Ελληνισμού. Πρέπει να δώσουμε ένα τέλος στο πείραμα της κόκκινης βαρβαρότητας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου