Του Νίκου Λυγερού
Δεν υπάρχει κανένα πλαίσιο συμβιβασμού με τη βαρβαρότητα μιας ιδεολογίας που μισεί τον Ελληνισμό, διότι επί της ουσίας μισεί και την Ανθρωπότητα. Δεν πρόκειται να κάνουμε ούτε βήμα πίσω για τα θέματα της ιστορίας, διότι είναι η ανηφόρα μας για να είμαστε ελεύθεροι. Παλεύουμε για τους λαούς που έχουν υποστεί γενοκτονία, για τους αυτόχθονες λαούς και δεν είναι για να αποδεχθούμε το απαράδεκτο για τους αθώους. Όσοι πιστεύουν ότι μπορεί να εξελιχθεί μια βαρβαρότητα είναι είτε αγνοί είτε ψεύτες και λειτουργούν τότε στο πλαίσιο της προπαγάνδας. Όταν κάποιος βάζει την ιδεολογία του πάνω από την Ανθρωπότητα ξέρουμε ότι μπορεί να φτάσει ακόμα και στο επίπεδο της γενοκτονίας, για να μπορέσει να δικαιολογήσει την ύπαρξή του. Δεν είναι λοιπόν αυτός που θα αλλάξει γνώμη γιατί πολύ απλά η βαρβαρότητα δεν αναθεωρεί ποτέ τη στάση της. Όσοι λοιπόν είναι έτοιμοι να συμμαχήσουν με μια βαρβαρότητα που μας έχει καταπατήσει δεν είναι πια αθώοι αλλά συνεργοί εγκλημάτων κατά της ίδιας της Ανθρωπότητας και έτσι θα πρέπει να τους αντιμετωπίσουμε στη συνέχεια.
Η στρατηγική επιλογή
Του Νίκου Λυγερού
Δεν έχουμε να επιλέξουμε ανάμεσα σε δύο παραλλαγές ή αποχρώσεις, αλλά σε δύο διαφορετικές στρατηγικές που είναι αντίθετες. Διότι η μία αναθεωρεί την ιστορία που δεν ξέρει καλά επειδή τη θεωρεί νεκρή, ενώ η άλλη θεωρεί ότι η ιστορία είναι θεμελιακή για την έννοια του Έθνους. Όταν η βαρβαρότητα μιλά για πρόοδο και ειρήνη, ξέρουμε ότι εννοεί εκκαθάριση και γενοκτονία, διότι δεν θέλει να υπάρχει κανείς που να της αντιστέκεται. Έτσι οι δημοκρατικές δυνάμεις πρέπει να ενωθούν για να υπάρξει μια ασπίδα που θα προστατέψει τον ελληνικό λαό από τις επιθέσεις της λογοκρισίας και της καταπίεσης. Η αντίστασή μας είναι ιστορική αλλά θα πρέπει να είναι ιστορικό και το αποτέλεσμα γιατί φτάνει πια αυτά που ζούμε. Ήρθε η ώρα της ελευθερίας για την Ελλάδα και αυτό εξαρτάται αποκλειστικά από εμάς. Δεν έχουμε λοιπόν να περιμένουμε τίποτα από τους άλλους. Εμείς πρέπει να παλέψουμε χάρη στην ψήφο μας, επειδή πιστεύουμε στη Δημοκρατία και δεν φοβόμαστε τους φανατικούς της βαρβαρότητας και της λήθης της ιστορίας.
Το φαινόμενο Κούντερα
Του Νίκου Λυγερού
Το φαινόμενο Κούντερα είναι να βρίσκεσαι στην κατάσταση που ήταν ο ίδιος στην Τσεχοσλοβακία, όταν τον καταπατούσε η σοβιετική λογοκρισία, και να μην πιστεύεις ότι τη ζεις πρώτον και να θεωρείς ότι είναι υπερβολική μια τέτοια πραγματικότητα. Έχει ενδιαφέρον να αντιληφθούμε ότι πολλοί Έλληνες έχουν υποστεί το φαινόμενο Κούντερα χωρίς καν να το αντιληφθούν, διότι δεν περίμεναν ποτέ να ζήσουν στην Ελλάδα κάτι το ανάλογο. Η μόνη δικαιολογία που έχουν είναι ότι δεν υπάρχει ιστορικό προηγούμενο. Αλλά το πρόβλημα την αντίληψης παραμένει. Πόσα παραδείγματα λογοκρισίας και καταπίεσης χρειάζεται κανείς για να δει ότι ζει κάτι το ανάλογο; Πόσες φορές πρέπει να υποστεί το απαράδεκτο για να πει επιτέλους φτάνει πια; Τώρα ξέρουμε ότι αυτή η κατάσταση ισχύει. Ενώ υπάρχουν ακόμα αθώοι που δεν το βλέπουν και δεν μπορούν να περάσουν στο επόμενο στάδιο της απελευθέρωσης. Ήρθε όμως η ώρα να τελειώσει αυτό το αστείο στην Ελλάδα για να το χαρεί και ο ίδιος ο Κούντερα και να δει ότι το παράδειγμά του ήταν χρήσιμο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου