Εάν παρατηρηθεί με προσοχή η γενικότερη στρατηγική της Τουρκίας, γεμάτη προκλήσεις, όξυνση, εντάσεις θα καταλήξει σε ένα συμπέρασμα χρησιμοποιεί παλιές μεθόδους προκλήσεων αλλά οι στόχοι είναι νέοι.
Η Τουρκία παίζει ένα έξυπνο παιχνίδι τακτικής και στρατηγικής που πρέπει να αναλυθεί προσεκτικά.
Τα βασικά της όπλα σε αυτή την νέα στρατηγική δεν είναι ο Πόλεμος, χρησιμοποιεί τα ερευνητικά σκάφη ή τα πολεμικά πλοία ως μέσο πίεσης αλλά ούτε σχεδιάζει, ούτε επιθυμεί πόλεμο με την Ελλάδα που ακόμη και εάν θεωρητικά συνέβαινε θα κρατούσε λίγες ώρες.
Δεν είναι ο στόχος ο πόλεμος αλλά να σύρει την Ελλάδα σε διαπραγματεύσεις με στόχο να παγιδεύσει την Ελλάδα, ποντάροντας ότι θα κερδίσει κάτι από το σημείο μηδέν στο οποίο βρίσκεται.
Οι κινήσεις που έχει πραγματοποιήσει έως τώρα χωρίζονται σε στρατηγικές και τακτικές.
-Είναι στρατηγική κίνηση η ανακήρυξη ΑΟΖ μεταξύ Τουρκίας και Λιβύης γιατί ξαφνικά η Τουρκία που δεν έχει κανένα θαλάσσιο διάδρομο βρίσκεται με μια μεγάλη θαλάσσια ζώνη και ας μην μπορεί να την χρησιμοποιήσει.
-Είναι τακτική κίνηση η υπόθεση της Αγίας Σοφίας.
Ο Erdogan ο Τούρκος Πρόεδρος μπορεί να πρόσθεσε ένα ακόμη τζαμί στα 2.998 τζαμιά της Κωνσταντινούπολης με την συμβολικότητα που έχει ο ναός της Αγίας Σοφίας, μπορεί να ήθελε να ικανοποιήσει τους ισλαμιστές την κομματική του βάση και να ανατρέψει την φθίνουσα πολιτική του πορεία λόγω οικονομίας και κορωνοιού αλλά με μεγάλη ευκολία μπορεί να το ξανακάνει μουσείο.
-Είναι στρατηγική κίνηση η ανάπτυξη θέσεων που χρήζουν τεράστιας προσοχής από την ελληνική κυβέρνηση.
Οι θέσεις που αναπτύχθηκαν από την τουρκική πρεσβεία στην Ουάσιγκτον για το Καστελόριζο χρήζει μεγάλης προσοχής.
Οι τούρκοι αναγνωρίζουν την ελληνικότητα του Καστελόριζου αλλά δεν αναγνωρίζουν την δυνατότητα ΑΟΖ Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης.
-Είναι στρατηγική κίνηση οι κόκκινες γραμμές που ανέπτυξε ο Fuat Oktay ο αντιπρόεδρος της τουρκικής κυβέρνησης.
Οι κόκκινες γραμμές αφορούν την Γαλάζια Πατρίδα, τον αφοπλισμό των νησιών, τον διαμοιρασμό του φυσικού πλούτου, την Κύπρο και την συμφωνία Τουρκίας με Λιβύη.
-Είναι τακτικισμός να χρησιμοποιεί ως μέσο πίεσης πότε το Oruc Reis, πότε το Barbaros τα δύο ερευνητικά πλοία για φυσικό αέριο και πετρέλαιο και ταυτόχρονα να ενεργοποιεί μέρος του Τουρκικού Πολεμικού Ναυτικού.
Ποιος ο στόχος;
Η Τουρκία έχει δείξει τις προθέσεις και τις στοχεύσεις της.
Αισθάνεται αποκλεισμένη στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο.
Η Κύπρος ανακήρυξε ΑΟΖ, ξεκίνησε τις έρευνες, εξορύσσει φυσικό αέριο αλλά πόλεμος με την Τουρκία δεν υπήρξε.
Ο βασικός στόχος της Τουρκίας είναι συνεκμετάλλευση στο Αιγαίο και Ανατολική Μεσόγειο.
Η Ελλάδα έχει αναφέρει λανθασμένα ότι θα προσφύγει στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης αλλά ο κίνδυνος είναι η Ελλάδα να μην ικανοποιηθεί πλήρως και να βρεθεί χαμένη έναντι της Τουρκίας.
Η Τουρκία και ένα να κερδίσει από τις δεκάδες επιδιώξεις θα είναι επιτυχία άρα το ρίσκο βρίσκεται στην ελληνική πλευρά.
Η Τουρκία θέλει να αποκτήσει πρόσβαση στο Αιγαίο και στα κοιτάσματα φυσικού αερίου και πετρελαίου που μπορεί να υπάρξουν.
Η Τουρκία θέτει τα εξής θέματα:
-Ότι το ελληνικό Καστελόριζο δεν μπορεί να έχει ΑΟΖ ευρισκόμενο 340 ναυτικά μίλα μακριά από την ηπειρωτική Ελλάδα ενώ απέχει 1 ναυτικό μίλι από την Τουρκία.
-Θέτει θέμα αφοπλισμού των νησιών του Αιγαίου δήθεν επικαλούμενη τις διεθνείς συνθήκες και ειδικά της Λωζάνης την οποία ωστόσο εσχάτως δεν αναγνωρίζει.
-Θέτει θέμα Γαλάζιας Πατρίδας, που είναι η εθνικιστική ιδέα της Τουρκίας όπου το μισό Αιγαίο περνάει στον έλεγχο της Τουρκίας
-Θέτει θέμα Κύπρου και θέτει θέμα ΑΟΖ Τουρκίας με Λιβύη.
Ποιος ο κίνδυνος για την Ελλάδα;
Σε μια υπόθεση εργασίας η Ελλάδα εισέρχεται σε διάλογο με την Τουρκία με καλές προθέσεις.
Η Ελλάδα θα ζητήσει να αναγνωρίσει η Τουρκία το υφιστάμενο status quo στο Αιγαίο ότι δηλαδή τα νησιά έχουν υφαλοκρηπίδα και χωρικά ύδατα.
Η Ελλάδα θα μπορούσε να επεκτείνει και τα χωρικά της ύδατα στα 12 από 6 ναυτικά μίλια εξέλιξη που θα οδηγήσει την Ελλάδα να ελέγχει το 63% με 64% του θαλάσσιου πλούτου του Ανατολικού Αιγαίου.
Τι θα δώσει η Ελλάδα;
Συνεκμετάλλευση των θαλάσσιων πόρων π.χ. μέσω μιας κοινής εταιρίας Ελλάδος και Τουρκίας που θα εκμεταλλεύεται το Αιγαίο.
Η Ελλάδα θα μπορούσε να δεχθεί ένα τέτοιο σχέδιο;
Ένα τέτοιο σχέδιο, είναι σχέδιο ή εσχάτη Προδοσία;
Μπορεί η ΝΔ να δεχθεί μια τέτοια επιλογή για το Αιγαίο, όταν καμία χώρα στον κόσμο δεν θα δεχόταν συνεκμετάλλευση του Ανατολικού Αιγαίου;
Ακόμη και εάν όλα αυτά ήταν ρεαλιστικά, μπορεί η Ελλάδα να εμπιστευτεί την Τουρκία όταν επί 10ετίες έχει επιδείξει προσβλητική συμπεριφορά;
Η Τουρκία θα εγκατέλειπε οριστικά και αμετάκλητα την Γαλάζια Πατρίδα και θα απέσυρε τις κόκκινες γραμμές όπως αφοπλισμός των νησιών του Ανατολικού Αιγαίου και εν τέλει θα ήταν διατεθειμένη για λύση στο Κυπριακό;
Για την Ελλάδα ο κίνδυνος να χάσει περισσότερα από αυτά που δυνητικά θα κερδίσει είναι μεγάλος γιατί αυτά που δυνητικά θα κερδίσει η Ελλάδα ήδη ανήκουν στην Ελλάδα.
Ο διάλογος Τουρκίας και Ελλάδος δυστυχώς θα οδηγήσει σε κάποιας μορφής παραχωρήσεις από την Ελλάδα, φαινομενικά η Ελλάδα θα είναι κερδισμένη αλλά πρακτικά η Τουρκία θα είναι ο μεγάλος νικητής
Αναζητώντας ΑΟΖ έως την Γαλάζια Πατρίδα και από τον αφοπλισμό των νησιών του Αιγαίου έως τα χωρικά ύδατα η Τουρκία παραβιάζει κάθε λογική και κάθε διεθνή Συνθήκη.
www.bankingnews.gr
ΠΗΓΗ infognomonpolitics
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου