Του Στέργιου Δ. Θεοφανίδη
Από το defence-point
Τα επιχειρήματα που επιβάλλουν την παράταση της ωφέλιμης ζωής αυτών των μαχητικών, είναι δεκάδες και δεν έχει κανένα νόημα να επανέλθουμε. Το πιο σημαντικό ίσως, είναι ότι ο στόλος των F-16 είναι μία μοναδική ευκαιρία για την Πολεμική Αεροπορία να δημιουργήσει επιτέλους, μία ομοιογενή, αξιόμαχη και ποσοτικά επαρκή δύναμη μαχητικών, στις τάξεις της.
Για πρώτη φορά στην ιστορία της έχει στη διάθεσή της 153 μαχητικά του ίδιου τύπου, αλλά διαφορετικών εκδόσεων, που μπορούν με χαμηλό κόστος να ομογενοποιηθούν και να καταστούν αξιόμαχα για άλλα 15 έως 20 χρόνια. Εδώ και τέσσερα χρόνια η ελληνική Πολιτεία αρνείται να υλοποιήσει ένα τέτοιο, συνολικό πρόγραμμα… Είναι πολλοί αυτοί που πιστεύουν και υποστηρίζουν ότι η Πολεμική Αεροπορία, πρέπει να πάει στην “επόμενη ημέρα” με το Rafale και το F-35.
Κι ενώ δεν μπορεί κανείς να διαφωνήσει με την άποψη αυτή, δεν μπορεί παράλληλα να παραγνωρίσει το γεγονός ότι κάτι τέτοιο είναι δυνατό μόνο μέσα από την πλήρη εκμετάλλευση του στόλου των F-16 σε εκσυγχρονισμένες εκδόσεις. Αυτό λένε τα διαθέσιμα οικονομοτεχνικά στοιχεία. Ας τα δούμε…
Για τον ίδιο ακριβώς λόγο ΔΕΝ μπορεί να βασιστεί σε 24 μόλις Mirage 2000-5Mk.2, ισάριθμα Rafale F3R, 83 F-16V και – στο μέλλον – σε μία μόλις (ενισχυμένη ή μη) Μοίρα F-35A. Έχει απόλυτη ανάγκη αυτά τα 153 F-16. Αξιόμαχα, όχι όπως είναι σήμερα… Και με υψηλές διαθεσιμότητες. Τουλάχιστον 70%. Ποσοστό που εξ όσων γνωρίζουμε είναι πολύ δύσκολο να επιτευχθεί στο διηνεκές. Όχι μόνο από την Πολεμική Αεροπορία αλλά και πολλές άλλες προηγμένες αεροπορίες του ΝΑΤΟ.
Ποσοστό διαθεσιμότητας 70% (υπό ιδανικές συνθήκες επαναλαμβάνουμε…) σημαίνει ότι από τα 153 αυτά F-16, θα είναι καθημερινά διαθέσιμα για εκπαιδεύσεις και επιχειρήσεις τα 105 ή 106 και μάλιστα υπό την προϋπόθεση ότι θα είναι εκσυγχρονισμένα. Δεν θα “φοράνε” δηλαδή συστήματα 30 και 35 ετών… Στην πραγματικότητα δηλαδή, ακόμη και αν θεωρήσουμε ότι η Ελλάδα αποφασίσει ΤΩΡΑ την προμήθεια 20 ή 24 μαχητικών F-35A, το άθροισμα μαζί με τη δύναμη των γαλλικών μαχητικών θα δώσει 70 περίπου μονάδες. Με διαθεσιμότητα σε ποσοστό 70%, το νούμερο αυτό θα περιοριστεί σε 44 ή 45 μαχητικά, καθημερινά αξιοποιήσιμα στη γραμμή πτήσεων.
Κόστος και χρόνος – Άγνωστες λέξεις για το ελληνικό πολιτικό σύστημα
Ακόμη και αν λοιπόν η Ελλάδα αποφασίσει άμεσα την αγορά 20 ή 24 μαχητικών F-35A, στο τέλος της τρέχουσας δεκαετίας θα έχει διαθέσιμα καθημερινά για επιχειρήσεις, περί τα 150 μαχητικά. Εφόσον βέβαια αναβαθμιστούν και τα Block 30 και Block 50 σε Block 50M. Γιατί αν δεν αναβαθμιστούν, δεν θα διαθέτει ούτε 100, ακόμα και αν επιτύχει διαθεσιμότητες της τάξης του 70%…
Ο χρόνος πιέζει επομένως. Η αναβάθμιση των 70 συνολικά Block 30 και Block 50 θα έπρεπε να “τρέχει” παράλληλα με αυτή των νεότερων εκδόσεων σε Viper. Ταυτόχρονα… Γιατί πέρα από από τους αριθμούς, τις διαθεσιμότητες και το χρόνο, πρέπει να αντιμετωπιστεί και ο παράγοντας “κόστος”. Τα στοιχεία λένε ότι η Πολωνία θα καταβάλει 4,6 δισεκατομμύρια δολάρια για 32 F-35A. Τα πρώτα από αυτά θα παραδοθούν στην Αεροπορία της Πολωνίας το 2026 και η πρώτη Μοίρα θα κηρυχθεί επιχειρησιακή (IOC) το 2028!
Δηλαδή οκτώ ολόκληρα χρόνια από την υπογραφή της διακρατικής συμφωνίας προμήθειάς τους (Φεβρουάριος του 2020). Με βάση αυτό το δεδομένο, αν η Ελλάδα υπογράψει εντός του ερχόμενου εξαμήνου την προμήθεια 20 μαχητικών F-35A έναντι τριών δισεκατομμυρίων δολαρίων, θα κηρύξει επιχειρησιακή τη Μοίρα που θα τα αξιοποιήσει, μεταξύ 2030 και 2031! Σε οκτώ χρόνια δηλαδή θα φορέσει ελληνικά εθνόσημα το F-35A, σε περίπτωση που παραγγελθεί ΤΩΡΑ!
Το ίδιο φυσικά ισχύει και για την οικονομικά εύρωστη Ελβετία. Αυτό αποκαλύπτει η πρόσφατη διεθνής ειδησεογραφία. Η Ελβετία λοιπόν για ελάχιστα μεγαλύτερο αριθμό αεροσκαφών (36 μονάδες) σε σχέση με την Πολωνία, θα κληθεί να καταβάλλει 6,352 δισεκατομμύρια δολάρια. Από αυτά τα 4,029 δισεκατομμύρια αντιπροσωπεύουν την αξία των 36 αεροσκαφών. Άλλα 2,028 δισεκατομμύρια θα δαπανηθούν για σκοπούς υποστήριξης, περιλαμβάνοντας εξοπλισμό επίγειας εξυπηρέτησης, ανταλλακτικά, βιβλιογραφία, εκπαίδευση τεχνικών και συντήρηση από τους κατασκευαστές (αεροσκάφους και συστημάτων) κατά την αρχική περίοδο της ένταξης σε υπηρεσία.
Επίσης, 112 εκατομμύρια δολάρια θα δαπανηθούν για πυρομαχικά (;), 90 για την προμήθεια συστημάτων εκπαίδευσης ιπταμένων και σχεδίασης αποστολών και 82 ακόμη για την κάλυψη τεχνικών ρίσκων. Τέλος, διατίθεται και το ποσό των 5,2 εκατομμυρίων δολαρίων για το ενδεχόμενο πληθωριστικών αναπροσαρμογών. Σύμφωνα με το δημοσίευμα που επικαλούμαστε, η σχετική LOA έχει ήδη υπογραφεί από τις αρμόδιες Αρχές και τους εμπλεκόμενους φορείς στις ΗΠΑ. Απομένει η έγκριση της δανειοδότησης του προγράμματος από το ελβετικό κοινοβούλιο και η υπογραφή της LOA και από την ελβετική πλευρά για την ενεργοποίησή του.
Η Ελβετία πέρα από το ότι έχει τη δυνατότητα χρηματοδότησης του προγράμματος F-35, μπορεί να περιμένει μέχρι το 2030–2031 για την ένταξή του σε υπηρεσία, βασιζόμενη στα 30 F/A-18C/D Hornet που αγόρασε (και συναρμολόγησε εγχώρια!) στη δεκαετία του ‘90. Η Ελλάδα ΑΝΤΙΘΕΤΩΣ, ούτε την οικονομική δυνατότητα να αγοράσει 36 έως 40 F-35A (δύο Μοίρες) έχει, ούτε φυσικά μπορεί να περιμένει να κηρύξει μία μόλις Μοίρα επιχειρησιακή το μακρινό 2030 ή 2031…
Κατά συνέπεια, ναι μεν έχει λογική η αγορά μίας Μοίρας F-35A σε πρώτη φάση και μέχρι τα δημοσιονομικά να το επιτρέψουν και δεύτερης, αλλά παράλληλα ΕΠΙΒΑΛΛΕΤΑΙ η άμεση αναβάθμιση και όλων των παλιών F-16 Block 30 και Block 50, για τους λόγους που προαναφέρθηκαν.
Κάθε μέρα που περνά χωρίς να γίνεται τίποτα προς αυτή την κατεύθυνση, είναι πολύτιμος χρόνος που χάνεται με καταστροφικές συνέπειες για τη μαχητική ισχύ της Πολεμικής Αεροπορίας και των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων συνολικά, αλλά και για την τσέπη του βαρύτατα φορολογούμενου Έλληνα πολίτη. Το κόστος της συνολικής αναβάθμισης των παλιών εκδόσεων του F-16 (κάτω από ένα δις δολάρια) που έχει επανειλημμένα εξηγηθεί και αναλυθεί από το DP, ΔΕΝ μπορεί να αποτελεί δικαιολογία για την απίστευτη χρονοτριβή τεσσάρων ετών…
ΠΗΓΗ defence-point
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου