«Μητσοτάκης… γιοκ», είπε ο Τούρκος πρόεδρος, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, δίνοντας το σύνθημα στους προπαγανδιστικούς και τους υπόλοιπους μηχανισμούς του τουρκικού κατεστημένου να πάρουν την ανθελληνική σκυτάλη, αυξάνοντας την ένταση των προκλήσεων και την πίεση μέσω του μεταναστευτικού σε πρώτη φάση. Η ακραία αυτή προσωπική επίθεση από αρχηγό κράτους είναι πραγματικά πρωτοφανής αποκαλύπτοντας τουλάχιστον έναν υπέρμετρο εκνευρισμό αν όχι οργή. Ομως για ποιο λόγο είναι τόσο εκνευρισμένος ο Τούρκος πρόεδρος; Φταίει η επίσκεψη του Ελληνα πρωθυπουργού, Κυριάκου Μητσοτάκη, στον Λευκό Οίκο, η ομιλία του στο Κογκρέσο ή η διαφαινόμενη απόρριψη από τους Αμερικανούς νομοθέτες του τουρκικού αιτήματος για την αγορά 40 υπερσύγχρονων F-16 και την αναβάθμιση 80 F-16;
Σίγουρα οι εξελίξεις αυτές ειδικά τη στιγμή που η Πολεμική Αεροπορία ετοιμάζεται να κάνει το άλμα στο μέλλον με το stealth F-35, φέρνουν σε δύσκολη θέση την Αγκυρα, κυρίως εάν η προσέγγιση τους έχει ορίζοντα δεκαετίας και ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν γνωρίζει πολύ καλά ότι δεν διαθέτει τόσο πολιτικό χρόνο. Ακόμα και στην περίπτωση, που το αμερικανικό Κογκρέσο «άναβε» κάποια στιγμή το πράσινο φως για την αναβάθμιση των 80 τουρκικών F-16 στη διαμόρφωση Viper η διαδικασία αυτή θα ολοκληρωνόταν πολύ μετά το 2030.
Ο Ερντογάν και η Αλεξανδρούπολη
Είναι χαρακτηριστικό πως για το αντίστοιχο 11ετές πρόγραμμα των 83 F-16 της Πολεμικής Αεροπορίας η απόφαση κατακύρωσης υπογράφηκε από το υπουργείο Εθνικής Αμυνας τον Απρίλιο του 2018 ενώ καταληκτική χρονιά της υλοποίησης της αναβάθμισης είναι το 2028. Την απάντηση λοιπόν στο ερώτημα ποιο πραγματικά είναι το πιο φλέγον θέμα, που προβληματίζει άμεσα τους Τούρκους, φρόντισαν να τη δώσουν οι ίδιοι με την πρόσφατη υπερπτήση ζεύγους F-16 σε απόσταση μόλις 2,5 ναυτικών μιλίων από την Αλεξανδρούπολη. Μια καλά μελετημένη κίνηση με αποδέκτες τόσο την Αθήνα όσο πολύ περισσότερο την Ουάσιγκτον θέλοντας να καταδείξουν ότι το ελληνικό λιμάνι αποτελεί εύκολο στόχο για τα τουρκικά μαχητικά αεροσκάφη.
Η Αγκυρα δεν μπορεί να συμβιβαστεί με την πραγματικότητα ότι η Αλεξανδρούπολη, 40 χιλιόμετρα από τα ελληνοτουρκικά σύνορα, όχι απλά εξελίσσεται, αλλά είναι ήδη αυτή την ώρα η πιο στρατηγική περιοχή για τις ΗΠΑ και για τη Δύση συνολικά στη νοτιοανατολική Ευρώπη. Η στρατιωτική και ενεργειακή αναβάθμιση του ελληνικού λιμανιού στη Θράκη, κυριολεκτικά μια ανάσα από την τουρκική επικράτεια, είναι εντυπωσιακή ειδικά μετά τον πόλεμο στην Ουκρανία. Ουσιαστικά, μέσω της Αλεξανδρούπολης η Τουρκία παρακάμπτεται από τον στρατιωτικό και ενεργειακό χάρτη των Αμερικανών για την Ευρώπη με την παρουσία αμερικανικής βάσης στο συγκεκριμένο σημείο να είναι ένας ακόμα μεγάλος πονοκέφαλος για τα επεκτατικά σχέδια των γειτόνων.
Από τη μία πλευρά, το λιμάνι της Αλεξανδρούπολης αποτελεί τον ασφαλή εναλλακτικό δρόμο, αντί των Στενών Βοσπόρου-Δαρδανελίων, των ΗΠΑ για τη μεταφορά στρατευμάτων και οπλικών συστημάτων σε Βουλγαρία και Ρουμανία και Ουκρανία εξασφαλίζοντας ακτοπλοϊκή, αεροπορική και σιδηροδρομική διασύνδεση για την υποστήριξη των συμμαχικών σχεδιασμών στην ανατολική βαλκανική. Από την άλλη, η κατασκευή του πλωτού τερματικού σταθμού υγροποιημένου φυσικού αερίου στην Αλεξανδρούπολη καθιστά την ελληνική πόλη ενεργειακή πύλη της νοτιοανατολικής Ευρώπης συμβάλλοντας στην ευρωπαϊκή απεξάρτηση από το ρωσικό φυσικό αέριο μέσω του αμερικανικού LNG.
Οι δύο αυτοί άξονες με αιχμή την αμερικανική βάση, στο πλαίσιο του πρωτοκόλλου ελληνοαμερικανικής στρατιωτικής συνεργασίας, που υπογράφηκε τον περασμένο Οκτώβριο σηματοδοτώντας το υψηλότατο επίπεδο της στρατηγικής εταιρικής σχέσης των δύο χωρών στον αμυντικό τομέα, αποτελούν μία συνθήκη, που δεν μπορούν να αποδεχτούν οι Τούρκοι. Μάλιστα, φτάνουν στο σημείο να διακινούν διάφορες θεωρίες, προσδίδοντας επιθετική διάσταση στην αμερικανική παρουσία στην Αλεξανδρούπολη. Μία από αυτές, που αναπαράγεται όλο και πιο συχνά τελευταία από απόστρατους ανώτατους αξιωματικούς-σχολιαστές στα μεγάλα τουρκικά τηλεοπτικά δίκτυα υποστηρίζει πως ο πραγματικός λόγος πίσω από την επιλογή της Ουάσιγκτον να δημιουργήσει βάση λίγα μόλις χιλιόμετρα από τα σύνορα είναι αν όχι να επιτεθεί στην Τουρκία να αναχαιτίσει σίγουρα τη διείσδυση τουρκικών στρατευμάτων στη Θράκη σε περίπτωση ελληνοτουρκικής σύρραξης. Για το λόγο αυτό, τμήμα της τουρκικής στρατιωτικής ελίτ δεν διστάζει να αναφέρεται δημοσίως σε σχέδια για παράκαμψη της Αλεξανδρούπολης εάν απαιτηθεί και για εισβολή των τουρκικών αρμάτων μάχης στη χώρα μας από το έδαφος της Βουλγαρίας.
Ολα αυτά τα σενάρια, που προφανώς δεν συνάδουν με το συμμαχικό πλαίσιο του ΝΑΤΟ, αναδεικνύουν τον τρόπο σκέψης του τουρκικού στρατιωτικού κατεστημένου, που επί Ερντογάν έχει αποκαλύψει τα πιο επιθετικά χαρακτηριστικά του. Χωρίς να διστάζει σχεδιάζει και εκτελεί κατ΄ εντολή του παράνομες αποστολές μαχητικών αεροσκαφών πάνω από την ηπειρωτική Ελλάδα στοχοποιώντας ξεκάθαρα την Αλεξανδρούπολη, την πιο σημαντική περιοχή για τα αμερικανικά συμφέροντα στη νοτιοανατολική πτέρυγα της Συμμαχίας. Η νευρική και προκλητική αυτή αντίδραση υποδηλώνει την οργή των Τούρκων για την αναβάθμιση των ελληνοαμερικανικών σχέσεων, καθώς θεωρείται ότι η Ουάσιγκτον εγκαταλείπει την Αγκυρα επιλέγοντας την Ελλάδα ως τον αξιόπιστο σύμμαχο της στην ευρύτερη περιοχή.
Την εξέλιξη αυτή συμβολίζει ο στρατηγικός ρόλος, που αποδίδουν στην Αλεξανδρούπολη οι Αμερικανοί. Φυσικά, ο εκνευρισμός του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν πολλαπλασιάζεται διαπιστώνοντας ότι το αμερικανικό εμπάργκο όπλων, που όπως φαίνεται, δύσκολα θα ξεκλειδώσει για τα F-16, αλλά και η είσοδος της Πολεμικής Αεροπορίας στο F-35, εκ των πραγμάτων, αλλάζουν τις ισορροπίες ισχύος τα επόμενα χρόνια με την ορατή προοπτική πλήρους ακύρωσης των επεκτατικών σχεδίων του να δημιουργεί ένα ασφυκτικό χρονικό «παράθυρο», στη διάρκεια του οποίου ενδεχομένως θα θελήσει να επιχειρήσει την υλοποίησή τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου