του Παντελή Σαββίδη
Η γερμανίδα ΥΠΕΞ δήλωσε, χθές, πως ο πόλεμος στην Ουκρανία μπορεί να διαρκέσει μεγάλο χρονικό διάστημα.
Αυτό θα έχει επιπτώσεις και στον ουκρανικό λαό που σκοτώνεται για να υπερασπίσει την πατρίδα του, και καλά κάνει που την υπερασπίζεται, και στους λαούς της Ευρώπης οι οποίοι ενεπλάκησαν σε μια πολεμική σύρραξη χωρίς τέλος.
Γιατί δεν έχει τέλος η σύρραξη;
Διότι οι μεν Ουκρανοί θέλουν να ανακτήσουν τα χαμένα (της Κριμαίας συμπεριλαμβανομένης), οι δε Ρώσοι, μπορεί να έχουν σταματήσει, και ίσως να μην μπορούν, να επεκτείνουν τις πολεμικές επιχειρήσεις τους, δεν είναι, όμως διατεθειμένοι να παραχωρήσουν τίποτε απο τις περιοχές που κατέλαβαν.
Στην ουσία οι Ρώσοι θέλουν να κρατήσουν τρείς περιοχές: Την Κριμαία, το Ντονέσκ και το Λουγκάνσκ. Στην πλήρη τους μορφή. Αλλά θέλουν, επίσης, να διατηρήσουν έναν διάδρομο ελέγχου απο το Ντονέσκ στην Κριμαία.
Αν δει κανείς τις περιοχές αυτές στον χάρτη, είναι ό,τι έχουν καταλάβει.
Απο αυτόν τον στόχο δεν θα κάνουν πίσω.
Αλλά αυτήν την γραμμή δεν την δέχονται οι Ουκρανοί.
Άρα πεδίο ειρηνικής συνεννόησης δεν υπάρχει. Δεν φαίνεται να υπάρχει διαπραγματευτική βάση.
Επομένως, όπως έχουν τα πράγματα, λύση στον πόλεμο θα σημαίνει είτε στρατιωτική εκδίωξη της Ρωσίας, είτε παγίωση του μετώπου απο ρωσικής πλευράς. Αλλά τα κέρδη της Ρωσίας αποκλείεται να αναγνωρισθούν όχι, μόνο, απο την Ουκρανία αλλά ούτε απο την Δύση.
Συνεπώς τα προβλήματα που έχουν αναδυθεί απο την ρωσική απομόνωση ως αποτέλεσμα των κυρώσεων, δεν θα εκλείψουν.
Θα ζούμε απο δω και πέρα με σοβαρά προβλήματα ενέργειας εκτός και αν βρεθούν άλλες εναλλακτικές πηγές προμήθειας. Μια απο αυτές θα μπορούσε να είναι και τα αποθέματα της Ανατολικής Μεσογείου.
Μπορούν οι Ρώσοι να χάσουν και να εκδιωχθούν απο την Ουκρανία;
Το ερώτημα είναι στρατιωτικής φύσεως και η απάντησή του πρέπει να δοθεί απο στρατιωτικούς.
Οι δυτικοί, εξ αυτών, λένε πως παρουσιάσθηκε μια κόπωση της Ρωσίας σε ό,τι αφορά την προέλασή της και πως έφτασε στο μέγιστο των συμβατικών δυνατοτήτων της. Και προσθέτουν πως αν οι Ουκρανοί εφοδιασθούν με προχωρημένης τεχνολογίας στρατωτικό εξοπλισμό θα μπορούσαν να επιφέρουν καίριο χτύπημα στη Ρωσία.
Χτύπημα μπορεί να επιφέρουν, η εκδίωξή της απο την Ουκρανία αμφισβητείται. Οπότε το μέτωπο της αντιπαράθεσης, μάλλον, θα παγιωθεί. Αλλά η παγίωσή του δεν σημαίνει πως οι συνέπειες της εισβολής για τους πολίτες θα εκλείψουν. Οι συνέπειες θα συνεχίσουν να υφίστανται.
Σχετικά με το γιατί του πολέμου, οι ΗΠΑ αξιοποίησαν τεχνηέντως, τη ρωσική επιθυμία να ελέγξει την Ουκρανία για στρατηγικούς λόγους όπως ισχυρίζεται η Μόσχα.
Σε τι θα ωφελούσε τις ΗΠΑ μια τέτοια εκμετάλλευση; Σε μια παγκόσμια ανακατάταξη. Φαίνεται πως στις ΗΠΑ εκτίμησαν πως ο κόσμος, πριν τον ουκρανικό πόλεμο, δεν τους εξυπηρετούσε και έπρεπε να τον αναδιαμορφώσουν. Η αναδιαμόρφωση περνούσε μέσα απο την απομόνωση της Ρωσίας. Το γιατί πρέπει να το αναζητήσουμε σε μια αμερικανική ανάλυση.
Η εισβολή, ανεξαρτήτως του ποσοστού της κατοχής, εξυπηρετούσε τις ΗΠΑ για τον σκοπό αυτό. Οι ΗΠΑ, όπως και η Ρωσία, στην αρχή πίστευαν πως η ρωσική εισβολή θα ήταν ένας περίπατος. Αποδείχθηκε πως δεν είναι. Και όταν οι αμερικανοί είδαν τις ρωσικές συμβατικές δυνατότητες αποφάσισαν, παράλληλα με την επίτευξη του πρωταρχικού στόχου τους, να φθείρουν την Ρωσία. Το είπε ο υπουργός άμυνας των ΗΠΑ.
Που θέλω να καταλήξω; Ο πόλεμος στην Ουκρανία είναι ο καταλύτης για την παγκόσμια ανακατάταξη. Θα στοιχηθούν οι χώρες πίσω απο τις υπερδυνάμεις και θα διαμορφωθούν οι μεταξύ τους ισορροπίες. Και αυτό θα τραβήξει χρονια.
Γι αυτό ας μην περιμένουμε κάτι να λήξει για να επανέλθουμε στα προηγούμενα επίπεδα ευημερίας. Πρέπει να τα ξεχάσουμε και να αναζητήσουμε νέες λύσεις.
Σε αυτόν τον νέο κόσμο, η ηγέτιδα δύναμη της Ε.Ε. η Γερμανία, δυσκολεύεται να προσαρμοστεί με αποτέλεσμα να υφίσταται μια ανεπιθύμητη και δύσκολα διαχειρίσμη οικονομική πίεση.
Αποτέλεσμα αυτών των αδιεξόδων είναι να επαναφέρεται το ελληνικό πρόβλημα. Την δυσκολία, δηλαδή, διαχείρισης απο πλευράς Ελλάδας του χρέους της και της οικονομίας της.
Η συνταγή που ακολουθούν μέχρι τώρα οι κυβερνήσεις είναι απολύτως λανθασμένη. Η οικονομία δεν μπορεί να ανορθωθεί με εστίαση, μόνο, στο λεκανοπέδιο. Πρέπει να αξιοποιηθεί το σύνολο του ελληνικού χώρου. Αλλά αυτό προϋποθέτει αλλαγή πολιτικής. Ο πληθυσμός της πρωτεύουσας να περιοριστεί στο μισό και ο υπόλοιπος να διαχυθεί στην ελληνική περιφέρεια για παραγωγικές δραστηριότητες που θα προγραμματισθούν και θα υποστηριχθούν.
Η άλλη επιλογή που παρουσιάζεται είναι η αξιοποίηση των ενεργειακών αποθεμάτων της χώρας. Φαίνεται δύσκολο λόγω των αντιδράσεων της Τουρκίας αλλά το ζήτημα πρέπει να τεθεί στην Ε.Ε. και τις ΗΠΑ.
Δεν υπάρχουν περιθώρια για μοίρασμα έτοιμου χρήματος. Ούτε για ολιγωρία. Το κράτος πρέπει να προγραμματίσει μια νέα πολιτική. Διαφορετικά η μοίρα μας είναι αρνητικά προδιαγεγραμμένη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου