Σχολιάζει ο ΜΙΧΑΗΛ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Ένα δημοσίευμα του ιστοχώρου “Tactical Report”, έρχεται να συντηρήσει το θέμα, αναφέροντας μάλιστα ότι συνιστά “επικαιροποίηση” της υπόθεσης πώλησης των Mirage 2000-9 στην Ελλάδα,
μετά την απόφαση προμήθειας και την υπογραφή σχετικού συμβολαίου με τη γαλλική Dassault Aviation, μια υπόθεση με την οποία για ευνόητους λόγους ασχολήθηκαν προσωπικά οι τελευταίοι πρωθυπουργοί της Γαλλίας.Ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης, φέρεται να έθεσε το θέμα πολύ πρόσφατα, μόλις προ δεκαημέρου, στον σεΐχη Μοχάμεντ μπιν Ζαγιέντ αλ Ναγιάν με τον οποίο είχε τηλεφωνική επικοινωνία. Δυστυχώς, το πολύ ενδιαφέρον δημοσίευμα δεν είναι προσβάσιμο στο σύνολό του, καθώς αποτελεί συνδρομητική υπηρεσία στην οποία δεν κατορθώσαμε να αποκτήσουμε πρόσβαση.
Εμπεριέχει όμως και μια πολύ ενδιαφέρουσα παράμετρο, άγνωστη σε εμάς μέχρι σήμερα, εάν βέβαια ισχύει. Η ηγεσία των ΗΑΕ φέρεται να έχει θέσει κάποιους όρους στην ελληνική, αν και όπως αναφέρεται, η Ελλάδα θεωρείται ως βασικός υποψήφιος για να αποκτήσει ορισμένα από τα Mirage 2000-9.
Κατά συνέπεια, το δημοσίευμα δε συνιστά απλά επιβεβαίωση ότι το ελληνικό ενδιαφέρον είναι υπαρκτό και εκδηλωμένο επίσημα, αλλά και ότι το θέμα αυτό δεν είναι τωρινό… Το εισαγωγικό τμήμα του άρθρου που έχουμε πρόσβαση, δεν αναφέρεται στον αριθμό των αεροσκαφών, την απόκτηση των οποίων έχει αιτηθεί η ελληνική πλευρά.
Όσον αφορά τους όρους, θα είχε ενδιαφέρον να πληροφορηθούμε ποιοι είναι αυτοί και σε τι αφορούν. Στην Τουρκία, με την οποία γίνεται προσπάθεια εξομάλυνσης των σχέσεων με τα ΗΑΕ; Κάποια επιχειρηματική – επενδυτική πρωτοβουλία των Εμιρατινών στην Ελλάδα; Κάτι άλλο με γεωπολιτική διάσταση, όπως π.χ. η ελληνική πολιτική σε κάποιο ζήτημα;
Ας δούμε όμως το θέμα αυτό πιο συστηματικά. Εάν ισχύει το φερόμενο ως εκπεφρασμένο επισήμως ελληνικό ενδιαφέρον, όσοι έχουν προωθήσει το θέμα, του σημερινού πρωθυπουργού συμπεριλαμβανομένου, είναι κατά την υποκειμενικη μας άποψη άξιοι συγχαρητηρίων. Έχουμε κατ’ επανάληψη εξηγήσει τους λόγους γιατί μια τέτοια προσθήκη στο ελληνικό οπλοστάσιο θα συνιστούσε θεαματική αύξηση της ελληνικής αεροπορικής ισχύος και μάλιστα σε χρόνο ρεκόρ, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την αποτρεπτική αξιοπιστία της χώρας.
Ο δεύτερος λόγος που καθιστά μια τέτοια δυνητική προμήθεια εξαιρετικά σημαντική είναι ο οικονομικός! Μπορεί να συνεπάγεται κόστος κάποιων εκατοντάδων εκατομμυρίων η απόκτησή τους, όμως σε βάθος χρόνου η επένδυση θα κάνει πλήρη απόσβεση, αυστηρά με οικονομικούς όρους. Και μάλιστα, όχι μέσω της ενίσχυσης της προσπάθειας να αποδείξει η Ελλάδα στην Τουρκία για το μάταιο κάθε προσπάθειας να επιχειρήσει το απονενοημένο, που έχει σαφές αλλά δύσκολο να προσδιοριστεί οικονομικό αντίκτυπο…
Τα πράγματα είναι απλά. Τα F-16 Block 50 που θα αναβαθμιστούν (πρώτα ο Θεός…) σε F-16M, σε συνδυασμό με τα γαλλικά Mirage 2000-5, θα αποτελέσουν έναν ισχυρό στόλο προηγμένων μαχητικών που θα κάνει τη “βρώμικη δουλειά” στο Αιγαίο, με τους πιο οικονομικούς όρους. Όπως έχουμε κατ’ επανάληψη τονίσει, δεν είναι λογικό να σηκώνεις πανάκριβα αεροσκάφη όπως τα Rafale που ήδη διαθέτουμε και τα F-35 που φαίνεται πως θα ενταχθούν προς το τέλος της δεκαετίας, για να κυνηγάς Τούρκους στο Αιγαίο.
Τα Rafale έχουν υπερδιπλάσιο κόστος ώρας πτήσης από τα Mirage 2000-5 και τα F-35 υπερτριπλάσιο αυτού των F-16 μέχρι στιγμής. Και μόνο από τη διαθεσιμότητα αεροσκαφών για την επιτυχή διεκπεραίωση όλων των αποστολών από έναν βασικό κορμό αμερικανικής και γαλλικής προέλευσης μαχητικών, η οικονομία σε βάθος χρόνου είναι αυταπόδεικτη.
Επίσης, η μη υπερβολική καταπόνηση των πανάκριβων Rafale και F-35, σημαίνει “μεταχρονολόγηση” της προβλεπόμενης -και πανάκριβης- διαδικασίας συντήρησης και γενικότερα της υποστήριξης των αεροσκαφών. Οι δύο αυτοί τύποι πρέπει να είναι “τα πετράδια στο στέμμα” της Πολεμικής Αεροπορίας.
Πρέπει να χρησιμοποιούνται κυρίως σε ρόλο… “επίδειξης σημαίας” σε ΝΑΤΟϊκό επίπεδο και για την εκπαίδευση των Ελλήνων Ιπταμένων. Μαζί με τις “made in Greece” προηγμένες αεροπορικές τακτικές που θα εκπονηθούν από τους αρμόδιους στην Πολεμική Αεροπορία, θα οδηγήσουν σε θεαματική περαιτέρω αναβάθμιση της ελληνικής αεροπορικής φήμης, συνεισφέροντας τελικά τα μέγιστα και στην αποτροπή απέναντι σε κάθε ενδιαφερόμενο.
Η δεύτερη εξίσου μεγάλης σημασίας παράμετρος είναι ότι με την προσθήκη μιας Μοίρας αεροσκαφών Mirage 2000-9 των ΗΑΕ που με τη διαφορά του συστήματος αυτοπροστασίας (ιταλικό έναντι γαλλικού των δικών μας) και κάποιων λεπτομερειών είναι πανομοιότυπα με τα Mirage 2000-5Mk2 της Πολεμικής Αεροπορίας, θα εξισορροπηθεί καλύτερα ο “αμερικανικός” και ο “γαλλικός” αεροπορικός στόλος της.
Το τι σημαίνει αυτό το κατανοεί και αδαής περί τα αμυντικά. Εάν για οποιονδήποτε λόγο υπάρξει καθήλωση του πρώτου που είναι πιο ευάριθμος, θα έχει ενισχυθεί σημαντικά η ικανότητα του δεύτερου να ανταποκριθεί. Παράδειγμα αποτελεί η ίδια η Τουρκία. Η μονοσήμαντη εξάρτηση από τα αμερικανικά F-16 οδήγησε σε πολύ μεγάλα επιχειρησιακά προβλήματα.
Επίσης, η Τουρκία έχει μηδενική δυνατότητα “άσκησης επιρροής” στις ΗΠΑ για την ανατροπή της απόφασης. Με την έμμεση δηλαδή απειλή μαζικής επένδυσης στη λύση υπάρχοντος εναλλακτικού προμηθευτή, καθώς για να εντάξει εκ του μηδενός σήμερα νέο αεροσκάφος στο οπλοστάσιό της θα πρέπει να δαπανήσει πολύ χρόνο και χρήμα. Αυτή είναι η απάντηση στην ορθή παρατήρηση περί οικονομιών κλίμακος σε περίπτωση που μια αεροπορία στηρίζεται σε έναν μοναδικό προμηθευτή…
Προφανώς το κόστος μια δυνητικής προμήθειας δεν μπορεί παρά να είναι καθοριστικό. Όμως και μόνο το εγγονός ότι η διαχείριση της υπόθεσης γίνεται στο επίπεδο του πρωθυπουργού, όπως αποκαλύπτει το δημοσίευμα – αφορμή του παρόντος σχολίου, αναδεικνύει τη δυνατότητα “γεωπολιτικής μόχλευσης”, την οποία έχει αποδείξει στην πράξη η παρούσα κυβέρνηση. ιδού λοιπόν πεδίον δόξης λαμπρόν…
Το αν θα ικανοποιηθούν οι Εμιρατινοί σε όσα ζητούν για να συναινέσουν στην ολοκλήρωση μιας συμφωνίας, σχετίζεται και με τις προτεραιότητες της ελληνικής κυβέρνησης. Εάν αντιλαμβάνεται τις θετικές επιπτώσεις μιας τέτοιας συμφωνίας για την αποτρεπτική αξιοπιστία απέναντι στην Τουρκία. Διαθέσιμοι πάντα θα ήταν η εκάστοτε ηγεσία του Κλάδου.
Προφανώς θεωρείται δεδομένο εδώ, ότι η πολιτική ηγεσία έχει θέσει το θέμα στη στρατιωτική ως θεωρητικό ενδεχόμενο, προτού προχωρήσει. Εμείς δημοσιογράφοι είμαστε και γράφουμε το μακρύ μας και το κοντό μας, χωρίς να σημαίνει ασφαλώς πως ό,τι γράφεται δημοσιογραφικά με τη μορφή κριτικής ή προτροπής, στερείται βάσης. Διότι μόνο θεωρητικά ισχύει, για όλους τους εμπλεκόμενους, το ότι σε οποιαδήποτε εξοπλιστική απόφαση μοναδικό κριτήριο είναι η αμυντική επάρκεια και ισχύ της χώρας. Ας όψεται η ανθρώπινη φύση…
Σε κάθε περίπτωση, υπεύθυνοι για το αεροπορικό σκέλος της άμυνας της χώρας είναι οι Έλληνες πτέραρχοι που έχουν αποδείξει διαχρονικά ότι… την ξέρουν τη δουλειά. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι και τα ΗΑΕ και το Κατάρ έχουν “ελληνικό αποτύπωμα” στις αεροπορικές τους δυνάμεις. Έχουμε λόγους να πιστεύουμε ότι έχουν ερωτηθεί και έχουν εξηγήσει στην πολιτική ηγεσία όλες τις παραμέτρους του προβλήματος, καλύτερα από όσο μπορεί το κάθε DP…
ΠΗΓΗ defence-point
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου