Μέσα σε λίγες ώρες, γίναμε άπαντοι παντογνώστες πάνω σε… ναυτικά θέματα. Ο ορισμός των διεθνών υδάτων, η δυνατότητα ή μη παρέμβασης των ελληνικών αρχών και υπό ποιες προϋποθέσεις, και φυσικά ο διαμοιρασμός ευθυνών ήρθαν πλέον στην ημερήσια διάταξη.
Είναι τρομερή η ευκολία με την οποία δείχνουμε να διαχειριζόμαστε με άνεση τα σχετικά πρωτόκολλα, να προτείνουμε λύσεις, να στιγματίζουμε ανθρώπους και πρακτικές. Όχι, ότι δεν ήταν αναμενόμενο, σε μια χώρα όπου κατά καιρούς αποκτήσαμε… ταχύτατη εξειδίκευση στην οικονομία, στην εξωτερική πολιτική, μέχρι και την επιδημιολογία. Μόνο που τέτοια ζητήματα δεν προσφέρονται για σοσιαλμιντιακά παιχνίδια και πρόσκαιρη εκτόνωση.
Ειδικά όταν βρισκόμαστε στην αντιπολίτευση δεν καθυστερούμε να κατηγορήσουμε όργανα και θεσμούς.
Μας φταίει το λιμενικό, κι ας λειτούργησε όπως όταν ήμασταν κι εμείς στην εξουσία!
Μας φταίει η Ε.Ε., κι ας ακολουθήσαμε πιστά την πολιτική της ως τότε κυβερνώντες, δίχως να πετύχουμε κάποια βελτίωση στις διεθνείς συνθήκες, ανάλογες με αυτές που ανακοινώθηκαν πρόσφατα.
Παριστάνουμε ότι διαθέτουμε ευαίσθητη συνείδηση αλλά πρακτικά δεν προσφέρουμε κάτι απτό στην αντιμετώπιση του συνολικού ζητήματος. Αποδεχτήκαμε την τραγωδία της Μόριας αλλά καταγγέλλουμε το σημερινό βελτιωμένο καθεστώς παραμονής και απόδοσης ασύλου στους μετανάστες.
Αντιμετωπίζουμε την εθνική ασφάλεια και την αντιμετώπιση των αθρόων με την ελαφρότητα των ανοιχτών ή και ανύπαρκτων συνόρων, και στήνουμε επικοινωνιακές φιέστες ασέβειας προς την ΠτΔ χωρίς καμία αναφορά στα δίκτυα διακίνησης.
Το μεταναστευτικό ουδέποτε προσφέρονταν για προχειρότητες και ευχολόγια. Τα δεδομένα είναι αμείλικτα και απαιτούν σοβαρότητα και αποτελεσματικότητα.
Τα σύνορά μας δεν γίνεται να μη θωρακίζονται όταν η Τουρκία εργαλειοποιεί το μεταναστευτικό κύμα για να ασκήσει πίεση στην Ελλάδα και οι λαθρέμποροι ελπίδας παίζουν καθημερινά στα ζάρια χιλιάδες αθώες ζωές.
H Ε.Ε. δεν γίνεται να μην αναγνωρίζει πλήρως το συνολικό πρόβλημα, όσον αφορά τόσο τη φύλαξη των ευρωπαϊκών συνόρων ώστε να μη θεωρείται ο πιο ευάλωτος στόχος όσων επιθυμούν να μεταναστεύσουν προς τη Δύση, αλλά και σχετικά με το δυσανάλογο βάρος στο οποίο υπόκεινται οι μεσογειακές χώρες υποδοχής.
Καμιά χώρα δεν γίνεται να αδιαφορεί μπροστά στην ταχύτατη διεύρυνση του φαινομένου λόγω φτώχειας, πολέμων και κλιματικής αλλαγής. Είναι απολύτως απαραίτητη η χάραξη μιας κοινής πολιτικής με στόχο την προετοιμασία για την αντιμετώπιση της ακόμη μεγαλύτερης έξαρση εφόσον όλες οι υπόλοιπες παρεμβάσεις δεν περιορίσουν τα αρχικά προβλήματα και τις γενεσιουργούς αιτίες τους. Πόσους και τι είδους οικονομικούς μετανάστες θα χρειαστεί στο μέλλον η ευρωπαϊκή παραγωγική μηχανή; Τι δεξιότητες θα πρέπει να διαθέτουν και πώς να κατανεμηθούν στις διάφορες χώρες; Πώς θα διασφαλιστεί η δυνατότητα αφομοίωσης και πολιτισμικής συνέχειας;
Οι απαντήσεις σε όλα αυτά τα ερωτήματα θα έπρεπε να μας απασχολούν πριν βρεθούμε και πάλι προ εκπλήξεων εντελώς απροετοίμαστοι κι όχι οι “κοκορομαχίες” πάνω στα πτώματα αδικοχαμένων ανθρώπων μέσα στα κύματα της Μεσογείου.
ΠΗΓΗ lastpoint
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου