Του Αντώνη Σπυρόπουλου
Στη ιστορική πορεία του δυτικού πολιτισμού, βρισκόμαστε σήμερα στο σταυροδρόμι ενός πολιτισμικού διχασμού που έχει πυροδοτήσει βαθιές συζητήσεις και συγκρούσεις στο εσωτερικό των δυτικών κοινωνιών. Στο επίκεντρο αυτής της διαίρεσης βρίσκεται η περίπλοκη σχέση του δυτικού ανθρώπου με την ίδια του την ταυτότητα.
Απογυμνωμένη ιδεολογικά η αριστερά μετά την ιστορική ήττα του κομμουνιστικού αφηγήματος, το οποίο εξέθρεψε γενιές και γενιές δυτικών
ανθρώπων, επιστρέφει σήμερα μεταλλαγμένη με ένα νέο μετα-ιστορικό αφήγημα εμπνευσμένο από τα ιδεολογικά σχήματα των μετανεωτερικών ιδεολογημάτων: την απόρριψη οποιασδήποτε σχέσης με την πολιτιστική της κληρονομιά και ταυτότητα. Η Δύση σήμερα ενσωματώνοντας την ιδεολογία της απόρριψης της ίδιας της ταυτότητάς της οδηγείται στην απόλυτη παρακμή.Καθ’ όλη τη διάρκεια της ιστορίας, τα ανθρώπινα όντα προσπάθησαν να κατανοήσουν τη θέση τους στον κόσμο και να ικανοποιήσουν την ανάγκη του συνανήκειν. Η ταυτότητα, μια ταπετσαρία που υφαίνεται από πολιτιστικά, κοινωνικά και ιστορικά νήματα, αποτελεί τον πυρήνα αυτής της αναζήτησης. Ο δυτικός άνθρωπος, γεννημένος σε μια πολιτιστική κληρονομιά πλούσια σε επιτεύγματα αλλά και βεβαρυμένη με το στίγμα της αποικιοκρατίας, αντιμετωπίζει την πρόκληση να συμφιλιώσει την ατομικότητά του με τη συλλογική ταυτότητα του πολιτισμού του. Και συμβαίνει αυτό επειδή η κατάρρευση της κομουνιστικής ουτοπίας και η απομάγευση των δυτικών κοινωνιών από τη θεολογική παράδοση και πίστη εγκατέλειψε το δυτικό άνθρωπο σε ένα μονοπολικό υλιστικό σύστημα διακυβέρνησης και πολιτικής: την παγκοσμιοποίηση.
Στον απόηχο των βαθιών κοινωνικών αλλαγών που επιφέρει η παγκοσμιοποίηση, οι ραγδαίες τεχνολογικές εξελίξεις και η επιφαινόμενη ποικιλομορφία, ο δυτικός άνθρωπος συναντά την ίδια του την παραφωνία. Το βάρος της ιστορίας, ένδοξης και αμφιλεγόμενης, βαραίνει πάνω του, δημιουργώντας ένταση μεταξύ των ατομικών του καταναλωτικών αξιών και των κληρονομημένων πολιτιστικών αξιών του. Αυτή η ασυμφωνία αναγκάζει τα πλέον περιθωριοποιημένα άτομα να αποστασιοποιηθούν από τις πολιτισμικές τους ρίζες.
Η απόρριψη της πολιτιστικής κληρονομιάς του δυτικού ανθρώπου εκδηλώνεται σήμερα με διάφορες μορφές, που κυμαίνονται από μια οριστική διάρρηξη με κάθε στοιχείο του δυτικού πολιτισμού (κίνημα woke) έως την έσχατη μορφή της την απόρριψη της ίδιας της βιολογικής φύσης του ανθρώπου ως δείγμα κυριαρχίας και επιβολής του φύλου απέναντι στον ίδιο Τον Άνθρωπο (κίνημα ΛΟΑΤΚΙ+).
Η απολυταρχική αποσύνδεση από τις δυτικές πολιτισμικές ρίζες κινδυνεύει να διαβρώσει το ίδιο το θεμέλιο πάνω στο οποίο οικοδομήθηκε ο πολιτισμός μας. Η απόρριψη κοινών αφηγήσεων, αξιών και παραδόσεων μπορεί να οδηγήσει σε μια αίσθηση πολιτιστικής έλλειψης ριζών, κατακερματισμού και, εν τέλει, σε παρακμή της συλλογικής ταυτότητας.
Όταν τα άτομα απορρίπτουν οποιαδήποτε σχέση με την πολιτισμική τους ταυτότητα, εκτυλίσσεται μια διαδικασία απεμπλοκής. Αυτή η απόρριψη προέρχεται ή βρίσκει έδαφος σε περιθωριοποιημένες κοινωνικές ομάδες (queer).
Πως όμως το περιθώριο συναντάται σήμερα με το αφήγημα της παγκοσμιοποίησης και γίνεται πολιτική ορθότητα; Η πλέον εκφυλισμένη αγοραία μορφή της παγκοσμιοποίησης και της ιδεολογίας του κέρδους, που το προηγούμενο διάστημα αποθέωσε την ατομικότητα σε βάρος των συλλογικοτήτων, οδηγώντας στη δημογραφική και πολιτισμική παρακμή τη Δύση, προωθεί σήμερα το αφήγημα του μετανθρωπισμού.
Απόρριψη της ιστορικότητας και της πολιτισμικής ταυτότητας και παράλληλα ευγονική φύλου και μετανθρωπισμός είναι τα στοιχεία που προσπαθεί να οικοδομήσει το νέο ιδεολογικό άλλοθι της κυριαρχίας του κέρδους.
Στην Αμερική σήμερα υπάρχουν 5 κλινικές αλλαγής φύλου σε ανήλικα παιδιά και εφήβους. Ξεκινά μια γενιά πειραματόζωων μπολιασμένων με δεκάδες τόνους ορμονών και «θεραπείες» αλλαγής φύλου. Τα φαινόμενα και τα κρούσματα δυσφορίας φύλου πολλαπλασιάζονται καθώς το ίδιο το εκπαιδευτικό σύστημα έρχεται να επιβεβαιώσει και να ενισχύσει τις ρευστές ταυτότητες ως πρόοδο και εξέλιξη. Ψυχολόγοι, ακαδημαϊκοί, κοινωνιολόγοι, ακτιβιστές και νομοθέτες σχηματίζουν το προστατευτικό πλέγμα για τη μεταπήδηση στο μετανθρωπισμό. Δίπλα τους ΜΚΟ, οικονομικά συμφέροντα, τα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης και ΜΜΕ επιβάλλουν την νέα πολιτική ορθότητα. Πλέον το να νιώθεις οικειότητα με το φύλο σου, την ταυτότητά σου, την εθνική σου προέλευση μεταβάλλεται σε οπισθοδρόμηση, λευκή κυριαρχία, τρανσφοβισμό, ομοφοβία.
Στόχος είναι η δίωξή σου, η απομόνωση και περιθωριοποίησή σου.
Δεν είναι τυχαίο πως τα «κινήματα» αυτά ΔΕΝ υποστήριξαν ούτε πρόκειται να υποστηρίξουν τα φεμινιστικά και δημοκρατικά δικαιώματα των εξεγερμένων γυναικών του Ιράν για αποτίναξη της τυραννίας της μαντήλας, καθώς στη Δύση θα υπερασπίζουν το «δικαίωμα» της καταπιεσμένης από το μουσουλμανικό φαλλοκρατισμό μουσουλμάνας να φορά τη μαντίλα στις δυτικές κοινωνίες. Δεν καταδίκασαν την εισβολή των Ρώσων και τις σφαγές στον άμαχο πληθυσμό της Ουκρανίας. Δεν καταδικάζουν τις σφαγές μαύρων αφρικανικών καθεστωτών σε ομοεθνείς τους μαύρους. Άλλωστε ιδεώδη δεν είναι η δημοκρατία, η ισονομία οι ίσες ευκαιρίες ή άλλες αξίες που γέννησε ο δυτικός πολιτισμός διότι ακριβώς όλα αυτά είναι ψεύδη και νοσηρά κατασκευάσματα της λευκής κυριαρχίας.
Στόχος είναι η κατάργηση των συνόρων, η ελεύθερη κίνηση μεταναστών αλλά μόνο προς τη Δύση, όχι προς την Κίνα, ή προς τις πλούσιες Αραβικές χώρες – πειραματόζωα της μεγάλης επιθυμίας για κέρδος, ανοιχτά σύνορα και πληθυσμιακή υποκατάσταση. Αυτό άλλωστε δεν πρεσβεύει ο Σόρος, τα μεγάλα χρηματιστηριακά funds, ο Έλον Μασκ και ο Μπέζος; Το μεγάλο εμπόδιο στη παγκοσμιοποίηση είναι πλέον ο δυτικός γηρασμένος άνθρωπος. Άλλωστε ολοκληρωτικά και στρατιωτικά καθεστώτα τα καταφέρνουν καλύτερα οικονομικά (βλ. Κίνα κ.λπ.).
ΠΗΓΗ ardin-rixi
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου