Σάββας Ιακωβίδης
Σε έναν πολυπολικό κόσμο, που αλλάζει δραματικά και ισχυροί δρώντες επιδιώκουν να έχουν λόγο και ρόλο στο άναρχο διεθνές σύστημα, η Ευρώπη δεν δικαιούται να είναι ο θλιβερός ουραγός και ο πειθήνιος υπηρέτης της αμερικανικής αλαζονείας. Στη συνεχιζόμενη σύγκρουση ΗΠΑ-Ρωσίας, έπρεπε να ήταν ο αξιόπιστος, σοβαρός και ισχυρός διαμεσολαβητής για την ειρήνη, την ασφάλεια και τη σταθερότητα και όχι το τραγικό θύμα, που πληρώνει τα σπασμένα της αντιπαράθεσής τους
Για ποιαν Ευρωπαϊκή Ένωση ψηφίζουμε σήμερα; Για ποιαν εξωτερική πολιτική και πολιτική άμυνας; Για ποιαν οικονομική και κοινωνική προοπτική; Για ποια μεταναστευτική πολιτική; Οι νόμιμοι πολίτες της Κυπριακής Δημοκρατίας, όπως και οι πολίτες των άλλων 26 κρατών-μελών της Ένωσης, οδεύουμε σήμερα στις κάλπες. Κατά τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου ακούσαμε πολλά από υποψηφίους, για το όραμά τους για την Ευρώπη. Αλλά, σε ποιαν Ευρώπη αναφέρονται; Στη Γαλλο-γερμανική; Στη Γερμανική ή ισλαμική Ευρώπη; Στην ΕΕ της υποτέλειας στις ΗΠΑ; Τα τελευταία χρόνια η Ένωση αντιμετωπίζει σοβαρή οικονομική και κοινωνική κρίση. Και, το χειρότερο, που επιβεβαιώνει την ανυπαρξία πολιτικής της, είναι ο συνεχιζόμενος πόλεμος στην Ουκρανία.
Αυτός ο πόλεμος διεξάγεται μεταξύ Ην. Πολιτειών και Ρωσίας, αλλά… Η Ουάσιγκτον, με τη συνεπικουρία της ύπουλης Βρετανίας, αποφάσισε και οι Βρυξέλλες υπέκυψαν ώστε αυτός ο τυχοδιωκτικός πόλεμος να γίνει ευρωπαϊκός. Τα κράτη-μέλη, ακόμα και η μικρή Κύπρος, συνεργούν σε πακέτα κυρώσεων κατά της εισβολικής Ρωσίας με δύο αμερικανικούς στόχους. Πρώτον, να γονατίσουν οικονομικά και να απομονώσουν τον Πούτιν και, δεύτερον, να δώσουν τη νίκη στην Ουκρανία. Απέτυχαν παταγωδώς. Οι κυρώσεις κατά της Μόσχας δεν την γονάτισαν αλλά υπονόμευσαν οικονομικά τα κράτη-μέλη της ΕΕ! Η ρωσική οικονομία όχι μόνο δεν επλήγη, όπως οπτασιάζονταν οι Αμερικανοί, οι Βρετανοί και πολλοί Ευρωπαίοι, αλλά αναπτύσσεται και αντέχει.
Όσον αφορά την ήττα του ρωσικού στρατού, οι Ευρωπαίοι ούτε στα όνειρά τους δεν την βλέπουν. Ηττάται, μάλλον, η Ευρώπη! Ήδη Αμερικανοί ειδικοί αναλυτές όπως και Ευρωπαίοι παραδέχονται το ολέθριο των κυρώσεων και ότι η Ουκρανία, όση στρατιωτική και οικονομική βοήθεια και να εισπράξει από τη Δύση, δεν θα μπορέσει να εκδιώξει τους Ρώσους εισβολείς. Το κακό αγκάθι στην επίτευξη λύσης και τερματισμού του πολέμου είναι οι Βρετανοί. Η Ρωσία έχει ανεξάντλητους πόρους, που της επιτρέπουν να συνεχίσει τον πόλεμο επ’ άπειρον. Η Δύση δεν μπορεί να ενισχύει την Ουκρανία στο διηνεκές, οι στρατιώτες της οποίας σκοτώνονται για τα συμφέροντα των ΗΠΑ, της Βρετανίας και των πολεμικών βιομηχανιών τους.
Υπάρχει και ένα τρίτο, ολέθριο δεδομένο, που οι ΗΠΑ και η ΕΕ θα πληρώσουν ακριβά: Πέτυχαν να στρέψουν και να ρίξουν τη Ρωσία στις αγκάλες της Κίνας, της Βόρειας Κορέας και του Ιράν, για να μην αναφερθούμε στις ήδη στενότατες ρωσο-τουρκικές σχέσεις. Η ενίσχυση των BRICS είναι ο νέος εφιάλτης των ΗΠΑ. Ποιο είναι το μέλλον της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που παραπαίει οικονομικά, έχει αποδυναμωθεί στρατιωτικά, αντιμετωπίζει σοβαρά κοινωνικά προβλήματα και ενεπλάκη σε έναν πόλεμο, που δεν είναι δικός της; Μόλις τον περ. Απρίλη (25/4/2024), ο Γάλλος Πρόεδρος, Μακρόν, σε βαρυσήμαντη ομιλία του στο Πανεπιστήμιο της Σορβόννης (η πρώτη, στο ίδιο Πανεπιστήμιο, έγινε στις 26/9/2017), έκρουσε τον κώδωνα του κινδύνου για το μέλλον της Ευρώπης.
Η Γηραιά Ήπειρος βρίσκεται στο μέσο δύο σκληρών πολέμων, στην Ουκρανία και στη Γάζα, και με τον επικρεμάμενο κίνδυνο της ανόδου της ακροδεξιάς, που μπορεί να ανατρέψει τον συσχετισμό δυνάμεων στο Ευρωκοινοβούλιο. Σε μήνυμά του προς τους Γάλλους και τους Ευρωπαίους πολίτες, ο Μακρόν υποστήριξε ότι «η Ευρώπη είναι θνησιγενής. Εξαρτάται αποκλειστικά από τις επιλογές μας αλλά αυτές πρέπει να γίνουν τώρα, διότι κατά την επόμενη δεκαετία υπάρχει τεράστιος κίνδυνος να αποδυναμωθούμε ή ακόμη και να υποβιβαστούμε». Ο Γάλλος Πρόεδρος μίλησε για μια Ευρώπη «σε κατάσταση περικύκλωσης» απέναντι στις μεγάλες περιφερειακές δυνάμεις και εξέφρασε την άποψη ότι, οι αξίες της ευρωπαϊκής «φιλελεύθερης δημοκρατίας» «επικρίνονται όλο και περισσότερο» και «αμφισβητούνται». Κάνοντας ειδική αναφορά στις έννοιες «κυριαρχία και σύνορα» τόνισε: «Δεν υπάρχει κυριαρχία χωρίς την προστασία και την αναγνώριση των εξωτερικών συνόρων».
Στην ομιλία του, προ επταετίας, ο Γάλλος Πρόεδρος είχε διερωτηθεί πώς θα μοιάζει η Ευρώπη του 2024, σημειώνοντας ότι «η Ευρωπαϊκή Ένωση του 2024 θα οικοδομηθεί γύρω από δύο πυλώνες, αρχικά τις αξίες της δημοκρατίας και το κράτος δικαίου». Όπως είχε επισημάνει «είναι αδιαπραγμάτευτες, δεν είναι ''α λα καρτ''. Δεν μπορεί να υπάρξει Ευρώπη δύο ταχυτήτων με βάση τις αξίες […]. Ο δεύτερος πυλώνας είναι η ενιαία αγορά, η οποία αποτελεί την καλύτερη εγγύηση της ισχύος, της ευημερίας και της ελκυστικότητάς μας». Τι απέγιναν όλα αυτά και άλλες εισηγήσεις του Μακρόν; Ο Γαλλογερμανικός άξονας, στον οποίο πιστεύει, σημειώνει σκαμπανεβάσματα. Αντί της ενσωμάτωσης και του κοινού ευρωπαϊκού ιδεώδους, ενισχύεται περισσότερο η κρατοκεντρική συσσωμάτωση και πρώτα η υπεράσπιση εθνικών συμφερόντων. Η στρατηγική αυτονομία της ΕΕ, στην οποία επένδυσε ο Μακρόν, παρέμεινε στις προθέσεις. Η ενίσχυση της ευρωπαϊκής άμυνας στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ και η απόκτηση αντιπυραυλικής άμυνας δεν υλοποιούνται. Όσο για τη σύσταση ευρωπαϊκού στρατού μακριά από αμερικανικές εξαρτήσεις, δεν συζητείται καν.
Η ραγδαία άνοδος του εθνικισμού και της ακροδεξιάς, απότοκος των οικονομικών πολιτικών κρατών-μελών, η πανδημία και οι πόλεμοι στην Ουκρανία και στη Γάζα ανέδειξαν την πολιτική και αμυντική υποτέλεια της ΕΕ στους γεωπολιτικούς τυχοδιωκτισμούς των ΗΠΑ – και της Βρετανίας. Οι σημερινές εκλογές στην Ένωση διεξάγονται σε ένα περιβάλλον έντονης λαϊκής δυσαρέσκειας, οικονομικής δυσπραγίας, ανεργίας, ανόδου των τιμών, ανησυχιών για την ασφάλεια, τη σταθερότητα και τη δημοκρατία, την επέλαση του ισλαμοφασισμού, της δημογραφικής καχεξίας της ΕΕ. Τα νέα μέλη του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου θα μπορέσουν να συμβάλουν για το κτίσιμο μιας νέας, δυναμικής Ευρώπης των λαών και των πολιτών και όχι της υποτέλειας στην παραπαίουσα αμερικανική δεσποτεία;
Αυτά προϋποθέτουν ότι τα κράτη-μέλη θα ενεργούν ευρωπαϊκά και όχι κρατοκεντρικά. Όσο η ΕΕ δεν επιτυγχάνει μια κοινή εξωτερική πολιτική και μια κοινή πολιτική άμυνας, όσο θα είναι αργή, αδύναμη και αναποτελεσματική σε τοπικές, περιφερειακές ή διεθνείς κρίσεις, θα είναι χωρίς ισχυρό και πειστικό αποτύπωμα στη διεθνή σκηνή. Σε έναν πολυπολικό κόσμο, που αλλάζει δραματικά και ισχυροί δρώντες επιδιώκουν να έχουν λόγο και ρόλο στο άναρχο διεθνές σύστημα, η Ευρώπη δεν δικαιούται να είναι ο θλιβερός ουραγός και ο πειθήνιος υπηρέτης της αμερικανικής αλαζονείας. Στη συνεχιζόμενη σύγκρουση ΗΠΑ-Ρωσίας, έπρεπε να ήταν ο αξιόπιστος, σοβαρός και ισχυρός διαμεσολαβητής για την ειρήνη, την ασφάλεια και τη σταθερότητα και όχι το τραγικό θύμα, που πληρώνει τα σπασμένα της αντιπαράθεσής τους. Απαιτείται μια επανάσταση μυαλών και θέλησης για ένα καινούργιο ευρωπαϊκό ξεκίνημα. Διαφορετικά, η πρόβλεψη του Μακρόν θα επαληθευτεί δραματικά…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου