Όταν η δημοσιογραφική πένα έχει διάθεση, τότε σε λίγες μόλις γραμμές μπορεί να καταγραφεί όλη η ουσία του προβλήματος που βιώνει σήμερα η Ελλάδα και η Ευρωζώνη. Το δημοσίευμα του κορυφαίου αμερικανικού επιχειρηματικού περιοδικού «Business Week» δεν θα μπορούσε να βρει πιο γλαφυρό τρόπο να περιγράψει την τραγική πραγματικότητα, αποκαλύπτοντας ταυτυόχρονα και την πεποίθηση των αμερικανικών κύκλων εξουσίας, ότι η «γερμανική συνταγή» οδηγεί στην καταστροφή, όχι μόνο την Ελλάδα, ποιος νοιάζεται σε τελική ανάλυση για το 2% του ΑΕΠ της Ευρωζώνης; «Μάλλιασε η γλώσσα μας» να τα λέμε και να τα γράφουμε τόσους μήνες…
Το άρθρο καταπιάνεται με την οικονομική θεωρία, λέγοντας ότι από την οικονομική κρίση του 1929 συνεχίζεται η ίδια συζήτηση. «Όταν κάποιος ξοδεύει, αυτό γίνεται το εισόδημα κάποιου άλλου», αναφέρει. Σε εποχές κρίσης όμως, όταν μειώνεται η καταναλωτική δαπάνη, μειώνεται και το εισόδημα, άρα, πλήττονται όλοι και αυτός που ξόδευε περισσότερα από τις πραγματικές του δυνατότητες και αυτός που εισέπραττε και επωφελούνταν αναπτύσσοντας τη δική του οικονομία. Η απόπειρα να μαζευτεί σήμερα η κατάσταση στην Ευρώπη μέσω σκληρής λιτότητας αποτυγχάνει. Η δραματική πτώση της ζήτησης έχει εξαφανίσει και τα φορολογικά έσοδα, οπότε πάλι είναι αδύνατο να εξισορροπήσει το σύστημα. Τόσο απλό.
Για να μπορέσουν να ισορροπήσουν τα εμπορικά ισοζύγια, οι Γερμανοί θα πρέπει να συμβιβαστούν να εισάγουν περισσότερο και να εξάγουν λιγότερο, τουλάχιστον στις χώρες της Ευρωζώνης. «Εάν περιμένουμε από τους Έλληνες να συμπεριφερθούν όπως οι Γερμανοί, τότε θα πρέπει να συμβεί και το αντίθετο», δηλαδή να ξοδεύουν περισσότερο… να χαλαρώνουν στη Μύκονο (αναπαραγωγή του φοβερού στερεοτύπου όπου θέλει όλους του Έλληνες αραχτούς…).
Το άρθρο του περιοδικού καταλήγει αναφέροντας όσα αναφέρει ο επικεφαλής οικονομολόγος της βρετανικών συμφερόντων τράπεζας HSBC, ο οποίος πιστεύει ότι η μοναδική λύση για δανειστές και δανειζόμενους είναι το να εστιάσουν στο πως θα οδηγηθούμε σε υγιή ανάπτυξη. Όμως φοβάται ότι αυτό δεν θα συμβεί παρά μόνον όταν βρεθούμε στο «παρά πέντε» της διάλυσης του κοινού ευρωπαϊκού νομίσματος, ώστε μόνο με «δραματικές κινήσεις» αυτό θα μπορεί να σωθεί. Για να καταλήξει ότι τόσο η αμερικανική FED όσο και η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα περιμένουν ακριβώς αυτό. Διαφορετικά, δεν υπάρχει περίπτωση να αντιληφθούν οι πολιτικοί την αντιπαραγωγική λειτουργία της λιτότητας από ένα σημείο και πέρα…
ΠΗΓΗ defence-point
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου