Η ανακάλυψη του κοιτάσματος Zohr αλλάζει τη μεσογειακή σκακιέρα λόγω του μεγέθους του, αφού πρόκειται για υπεργιγαντιαίο. Δεν αναβαθμίζει μόνο την Αίγυπτο, αλλά της προσφέρει και αυτάρκεια. Έτσι η σημασία αυτού του γεωπολιτικού παίκτη αποκτά νέες διαστάσεις και ισχυροποιεί την τριμερή στην οποία συμμετέχουμε με την Κύπρο, η οποία έχει αποκτήσει αξία μετά την πιστοποίηση της εμπορευσιμότητας του κοιτάσματος Αφροδίτη. Έχουμε λοιπόν δύο χώρες που μας στηρίζουν έμπρακτα με την πολιτική τους βούληση, αλλά και με τα στρατηγικά αποθέματα, αφού έχουν τον ίδιο στόχο. Το ίδιο ισχύει και για την άλλη τριμερή με το Ισραήλ που διαθέτει δύο σημαντικά κοιτάσματα τον Leviathan και το Tamar.
Επίσης με αυτή τη χώρα υπάρχει πλαίσιο συνεργασίας για δύο σημαντικότατα προγράμματα που θεωρούνται κοινού ενδιαφέροντος από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή που θα τα χρηματοδοτήσει σε μεγάλο βαθμό: Το Interconnector EuroAsia και τον East Med αγωγό που έρχονται και τα δύο να ενισχύσουν την ενεργειακή ασφάλεια της Ευρωπαϊκής Ένωσης λόγω δυνατότητας απεξάρτησης. Όλα αυτά τα στοιχεία έρχονται να δέσουν και με τα 20 θαλάσσια οικόπεδα που διαθέτουμε και βρίσκονται ουσιαστικά και στο πέρασμα των μελλοντικών αγωγών. Η αξία τους είναι της τάξης των 1,7 Τρισεκατομμυρίων Ευρώ. Στο Ιόνιο, τα κοιτάσματα Πύρρος και Αχιλλέας, Νότια της Κρήτης το κοίτασμα Μίνωας παραδείγματος χάρη είναι πρακτικοί στόχοι που αποτελούν την αιχμή του δόρατος για τη συνέχεια. Γι’ αυτόν τον λόγο πρέπει άμεσα και αμέσως να προχωρήσουμε την τριμερή για την οριοθέτηση των ΑΟΖ μας στην περιοχή, στη διαδικασία του διαγωνισμού για το δεύτερο θαλάσσιο οικόπεδο, στην πυκνότερη σεισμική έρευνα στο θαλάσσιο οικόπεδο 14, στην επέκταση στη Λεκάνη Ηροδότου, στην τροποποίηση του Νόμου περί Υδρογονανθράκων για να ενσωματωθούν τα νέα δεδομένα. Στη συνέχεια είναι απαραίτητο να εξεταστούν και οι δυνατότητες των αποθεμάτων σε υδρίτες μεθανίου, αφού έχουμε τα μεγαλύτερα αποθέματα της Ευρωπαϊκής Ένωσης στη Μεσόγειο.
Η μεγάλη εικόνα στην Ανατολή
Του Ν.Λυγερού
Αυτήν την περίοδο μιλούμε πολύ για τη δράση των Κούρδων ως αμυντικό πεδίο μάχης για τα γεγονότα της Ανατολής και δεν ξαφνιάζει κανένα. Ενώ αν το σκεφτούμε ορθολογικά υπάρχει ένα πρόβλημα λόγω θρησκείας ακόμη κι αν η διαφορά μεταξύ του συμβατικού και του ακραίου είναι ξεκάθαρη. Στην πραγματικότητα δεν υπολογίζουμε ποτέ τον αρμενικό παράγοντα, ο οποίος δεν είχε εξαφανιστεί εξ ολοκλήρου μετά τα γεγονότα της γενοκτονίας από το 1894 έως το 1923. Έτσι οι επιζώντες και ειδικά οι γυναίκες που ήταν το μεγαλύτερο ποσοστό είχαν σχέσεις και με Κούρδους, έτσι υπάρχουν απόγονοι που έχουν ρίζες και κουρδικές και αρμένικες. Και αυτούς τους ανθρώπους τους βλέπουμε ν’ ακολουθούν τα ίδια στρατηγικά σχήματα που είχαν παλαιότερα οι Αρμένιοι πολεμιστές. Αν λοιπόν συνεχίσουμε αυτή τη γνώση με τα δεδομένα που έχουμε από τα τωρινά γεγονότα, μπορούμε όχι μόνο να παρακολουθήσουμε μια ορθολογική συνέχεια αλλά επίσης να εξετάσουμε στοιχεία του μέλλοντος. Με άλλα λόγια δεν πρέπει να εγκλωβίζουμε το αρμενικό στοιχείο μόνο και μόνο στην κρατική λογική της τωρινής Αρμενίας, αλλιώς δεν μπορούμε να καταλάβουμε τι γίνεται και τι πρόκειται να γίνει στο μέλλον. Η εξέταση ενός χάρτη του Βασιλείου τη Μικρής Αρμενίας από το 1199 έως 1357, αρκεί για να δούμε τα νοητικά στρατηγικά σχήματα της περιοχής. Διότι ακόμα και τα ονόματα των πόλεων είναι χαρακτηριστικά και ενδεικτικά της παρουσίας των Αρμενίων εδώ και πολλούς αιώνες. Έτσι η μεγάλη εικόνα στην Ανατολή διαμορφώνεται και από την ευρύτερη γνώση της Αρμενικότητας κι όχι μόνο της Αρμενίας ως κράτος. Επιπλέον η αποκλειστική αναφορά στους Κούρδους είναι ένας τρόπος να καλυφθεί μια πραγματικότητα που ενοχλεί ως ύπαρξη και μόνο.
Του Ν.Λυγερού
Αυτήν την περίοδο μιλούμε πολύ για τη δράση των Κούρδων ως αμυντικό πεδίο μάχης για τα γεγονότα της Ανατολής και δεν ξαφνιάζει κανένα. Ενώ αν το σκεφτούμε ορθολογικά υπάρχει ένα πρόβλημα λόγω θρησκείας ακόμη κι αν η διαφορά μεταξύ του συμβατικού και του ακραίου είναι ξεκάθαρη. Στην πραγματικότητα δεν υπολογίζουμε ποτέ τον αρμενικό παράγοντα, ο οποίος δεν είχε εξαφανιστεί εξ ολοκλήρου μετά τα γεγονότα της γενοκτονίας από το 1894 έως το 1923. Έτσι οι επιζώντες και ειδικά οι γυναίκες που ήταν το μεγαλύτερο ποσοστό είχαν σχέσεις και με Κούρδους, έτσι υπάρχουν απόγονοι που έχουν ρίζες και κουρδικές και αρμένικες. Και αυτούς τους ανθρώπους τους βλέπουμε ν’ ακολουθούν τα ίδια στρατηγικά σχήματα που είχαν παλαιότερα οι Αρμένιοι πολεμιστές. Αν λοιπόν συνεχίσουμε αυτή τη γνώση με τα δεδομένα που έχουμε από τα τωρινά γεγονότα, μπορούμε όχι μόνο να παρακολουθήσουμε μια ορθολογική συνέχεια αλλά επίσης να εξετάσουμε στοιχεία του μέλλοντος. Με άλλα λόγια δεν πρέπει να εγκλωβίζουμε το αρμενικό στοιχείο μόνο και μόνο στην κρατική λογική της τωρινής Αρμενίας, αλλιώς δεν μπορούμε να καταλάβουμε τι γίνεται και τι πρόκειται να γίνει στο μέλλον. Η εξέταση ενός χάρτη του Βασιλείου τη Μικρής Αρμενίας από το 1199 έως 1357, αρκεί για να δούμε τα νοητικά στρατηγικά σχήματα της περιοχής. Διότι ακόμα και τα ονόματα των πόλεων είναι χαρακτηριστικά και ενδεικτικά της παρουσίας των Αρμενίων εδώ και πολλούς αιώνες. Έτσι η μεγάλη εικόνα στην Ανατολή διαμορφώνεται και από την ευρύτερη γνώση της Αρμενικότητας κι όχι μόνο της Αρμενίας ως κράτος. Επιπλέον η αποκλειστική αναφορά στους Κούρδους είναι ένας τρόπος να καλυφθεί μια πραγματικότητα που ενοχλεί ως ύπαρξη και μόνο.
Συνέντευξη του Ν. Λυγερού
στο Pάδιο Πάφος 93.7fm
με τον Π. Ευριπίδου,
22/09//2015
22/09//2015
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου