Από το vimasaronikou
Ήδη από την εποχή της εισβολής της ΕΣΣΔ στο Αφγανιστάν, οι ΗΠΑ χρηματοδότησαν και εξόπλισαν τους Ταλιμπάν εναντίον της.
Οι οποίοι Ταλιμπάν στη συνέχεια αυτονομήθηκαν και στράφηκαν κατά και των ΗΠΑ (επίθεση της 11/9/2001).
Την στρατηγική αυτή, μόχλευσης δηλ. θρησκευτικών και φυλετικών αντιθέσεων, εφάρμοσαν και κατά του Άσαντ με την ίδια εξελικτική κατάληξη: απελευθερώθηκε νέο θηρίο θρησκόληπτης τρομοκρατίας.
Στην περίπτωση αυτή μάλιστα, παρεμβαίνουν και περιφερειακές δυνάμεις -Τουρκία, Σ. Αραβία, Κατάρ, πρωτίστως- με διαφοροποιημένους και αποκλίνοντες στόχους και στρατηγικές, περιπλέκοντας τις καταστάσεις αλλά και διευκολύνοντας το «Ισλαμικό Κράτος.». Στο ευρύτερο πλαίσιο λοιπόν της «αραβικής άνοιξης» κατά των εθνικιστικών -όμως κοσμικών, αντίθετων στα θεοκρατικά- δικτατορικών-όπως όλα-καθεστώτων αραβικών χωρών, στην Συρία -μετά το Ιράκ, την Τυνησία, την Αίγυπτο, την Λιβύη-προέκυψε η πλήρης διαστροφή της ιδεολογικού τύπου προπαγανδιστικής σύγκρουσης και από «δημοκρατία-δικτατορία», έγινε σουνιτισμός-σιιτισμός. Που μετά τις βόμβες στο Παρίσι απλώθηκε και έγινε «πόλεμος πολιτισμών». Είναι έτσι;
1.Γιατί δεν έχει υπάρξει μέχρι σήμερα στρατιωτική επέμβαση επί του πεδίου, π.χ. του ΝΑΤΟ ή άλλου δυτικού συνασπισμού, όπως έγινε με τον Σαντάμ Χουσεΐν, ώστε να εξολοθρεύσει το «Ι.Κ.»;
2.Γιατί το «Ι.Κ.» έχει αφήσει στο απυρόβλητο το Ισραήλ;
3.Γιατί επιτρέπεται σε συμμάχους των ΗΠΑ, όπως η Τουρκία, η Σ. Αραβία και το Κατάρ, να συναλλάσσονται μαζί του;
Η απάντηση πιθανώς είναι πως έτσι εξυπηρετούνται τα συμφέροντα του άξονα ΗΠΑ-Ισραήλ, μαζί τους και της Σ. Αραβίας. Τα οποία στη Μ. Ανατολή είναι αρκετά ευδιάκριτα: καταπολέμηση του στρατηγικά εχθρικού τους Ιράν, στρατηγικού συμμάχου του ομόδοξου και κοσμικού Άσαντ και υφαρπαγή των πετρελαιοπηγών από τα καθεστώτα που ανατρέπονται. Αλλά υπάρχοντας και τα συμφέροντα της επεκτατικής Τουρκίας, που ενδιαφέρεται εμφατικά να μη δημιουργηθεί κράτος του Κουρδιστάν, προέκυψε η ευκαιρία δημιουργίας του «Ισλαμικού Κράτους» το οποίο κυρίως η Τουρκία ευνόησε και ευνοεί.
Αυτό το «Ι.Κ.» αποβλέπει διακηρυκτικά στην εξόντωση και καθυπόταξη των λογής-λογής «απίστων». Σήμερα, εδραιούμενο στρατιωτικά και οικονομικά, απλώνει τις πολεμικές επιχειρήσεις του με τη μαζική τρομοκρατία, εντός των ευρωπαϊκών χωρών. Σε ένα περιβάλλον οικονομικής, πολιτειακής, κοινωνικής και αξιακής παρακμής, που ακολούθησε την κατάρρευση του διπολισμού και την επέλαση της «παγκοσμιοποίησης». Δηλαδή την ανεξέλεγκτη διακίνηση κεφαλαίων, εμπορευμάτων και ανθρώπων. Με τις θεωρίες εξάλειψης των συνόρων, σε στεριά και θάλασσα (που λέει και ο Τσίπρας), ώστε να εξαλειφθούν κάθε είδους έλεγχοι και εμπόδια στην κερδοσκοπική αδηφαγία. Αφήνοντας έτσι τα περιθώρια στο έγκλημα, κάθε έγκλημα, να εξαπλώνεται. Με μεγαλύτερο έγκλημα από όλα, τον ακόρεστο επεκτατισμό του χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου. Στην εποχή άρνησης της παραγωγής και αποθέωσης των υπηρεσιών, κάθε είδους ακόμη και του εγκλήματος, που τώρα πιά έχει «εξευγενιστεί», ως «αλληλεγγύη», «διαφορετικότητα», «ανοχή».
Αλλά αποστερούμενη κεφαλαίων και παραγωγικής βάσης η Δύση, στρέφει στην απελπισία τις κοινωνίες της και τη νεολαία στην απόγνωση. Τα πιο καθυστερημένα τμήματα μοντέρνων δουλοπαροίκων, στον ισλαμοφασισμό, άλλα σε κάθε παραβατικότητα. Φανερώνοντας την ευτέλεια των υστερόβουλων ιδεοληψιών του «πολυπολιτισμού» και της «ανοχής», ξεσκίζοντας αιματηρά την αναισθησία της καλοπέρασης και την αφασία της απολιτικής.
Είναι λοιπόν παράγωγα της βαθύτατης κατάπτωσης των δυτικών οικονομιών και κοινωνιών, αυτά που συμβαίνουν και ζούμε. Ανθρώπινα υβρίδια τρελαίνονται και αυταναφλέγονται. Τηλεχειρίζονται από τις δυνάμεις εκείνες, δυτικές, δυτικότροπες και αραβικές, που δεν αφήνουν τις ηγεμονικές και δεσπόζουσες θέσεις τους, παρότι σαπισμένες, αποκρουστικά παρασιτικές. Και επιχειρούν αενάως την παλιά τους τέχνη: να αρπάζουν τις περιουσίες, τις δημιουργίες, ακόμη και τις ζωές των άλλων. Με την εξαθλίωση των κοινωνιών, με την χειραγώγηση των λαών, για την διάλυση των κρατών και για την ληστεία του πλούτου τους.
Έπαθλό τους σήμερα ίσως αποβλέπουν να είναι η (ορθόδοξη χριστιανική…) Ρωσία, γι’ αυτό ίσως και αυτή, πρώτη φορά στην ιστορία της, εκστρατεύει στην κοιλάδα του Ευφράτη. Εξάλλου και η Ωλμπράιτ κάπου στο ’90 είχε πει πως «είναι άδικο μία χώρα να κατέχει τόσα πλούτη, (όπως η Ρωσία)…», ξεχνώντας φυσικά τις ΗΠΑ.
Η Ελλάδα μας σε αυτή την κοσμοχαλασιά, ποιά στρατηγική διάσωσης και επιβίωσής της έχει; Και μαζί της σύμπας ο ελληνισμός;
Νίκος Καραβαζάκης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου