Του Ν. Λυγερού
Αν ο στόχος της Τουρκίας ήταν μόνο η καταστροφή της Σμύρνης, γιατί να ζητήσει την αποστρατικοποίηση της θρακικής περιοχής; Αν το όλο θέμα ήταν μόνο και μόνο η κατάκτηση της Ανατολής, γιατί τόσο μεγάλη επιμονή για τη διατήρηση της Κωνσταντινούπολης; Στην πραγματικότητα η στρατηγική ανάλυση των δεδομένων της περιοχής σε επίπεδο στρατηγικής και της εποχής σε επίπεδο Χρονοστρατηγικής, δείχνει ότι η Θράκη είναι πολύ πιο σημαντική λόγω της θέσης της και του συμβολισμού της για τον Ελληνισμό. Για έντεκα αιώνες το Βυζάντιο κυριαρχούσε στην περιοχή και για την Τουρκία αυτό αποτελεί μια φοβία. Διότι ξέρει ότι το πνεύμα του Βυζαντίου δεν έχει σβήσει κι ότι η επιστροφή του θα ήταν το πιο σοβαρό πλήγμα που θα μπορούσε να υποστεί, διότι τα σύμβολα δεν πεθαίνουν και επηρεάζουν την ιστορία. Όμως το 1922 όλοι είχαν τα μάτια τους στη Σμύρνη και την Άγκυρα. Ενώ η Άγκυρα είναι ανούσια για τον Ελληνισμό και η Σμύρνη δεν μπορεί να σταθεί από μόνη δίχως την υποστήριξη της Θράκης. Έχοντας αυτά τα δεδομένα στο μυαλό μας μπορούμε να διαβάσουμε με έναν διαφορετικό τρόπο την ιπτάμενη προκήρυξη του Στυλ. Γονατά που στάλθηκε στους Αθηναίους στις 11 Σεπτεμβρίου 1922 μέσω αεροπλάνου. Διότι βλέπουμε ότι εκτός από τις θεσμικές αλλαγές των δύο πρώτων σημείων και την ενίσχυση του συμμαχικού πλαισίου με τις Μεγάλες Δυνάμεις στο τρίτο, το τέταρτο σημείο αφορά ξεκάθαρα τη Θράκη χωρίς καμία άλλη αναφορά: "Άμεσος ενίσχυσις του Θρακικού μετώπου." Αυτό το σημείο αποδεικνύει ότι και εκείνη την εποχή υπήρχαν μερικοί άνθρωποι που έβλεπαν την ουσία του προβλήματος και δεν στεκόταν στην επιφάνεια. Όμως το πρόβλημα ήταν πιο βαθύ και υπήρχε ήδη από τη Συνθήκη Σεβρών αφού η Κωνσταντινούπολη δεν ενσωματώθηκε στην απελευθέρωση της Θράκης. Το ενδιαφέρον της υπόθεσης είναι ότι παρόλο που υπάρχουν μερικοί άνθρωποι που βλέπουν τα δεδομένα, η γενική αντίληψη είναι διαφορετική, διότι αγνοεί τα περισσότερα στοιχεία του παρελθόντος. Η αλλαγή πρέπει να γίνει με την ενσωμάτωση της στρατηγικής στην ιστορία. Ο αφοπλισμός της Θράκης είναι πρώτα από όλα θέμα νοητικό. Η απελευθέρωση αρχίζει με το μυαλό και αυτό ακολουθεί ως νοητικό σχήμα η Έξυπνη Ιστορία.
Στρατηγικά Σχήματα Πόντου
Του Ν. Λυγερού
Του Ν. Λυγερού
Η ανάλυση των δεδομένων του Πόντου αμέσως μετά τη γενοκτονία δεν γίνεται με στρατηγικό τρόπο και πάντα καταλήγουν μερικοί ότι επρόκειτο για μια χαμένη υπόθεση από την αρχή. Στην πραγματικότητα ο Πόντος μπορεί δομικά να είναι ανθεκτικός με μια στρατηγική προετοιμασία. Ακόμα κι εκείνη την εποχή και μάλιστα πριν την αρχή της γενοκτονίας των Ποντίων υπήρχαν μαχητές που διεκδικούσαν επί του πρακτέου τον Πόντο ως εθνικό θέμα. Ακόμα και αν ο Βενιζέλος δεν τον συμπεριέλαβε στις ελληνικές διεκδικήσεις, διότι δεν πίστευε ότι μπορεί να προστατευτεί από μόνος του. Λειτουργούσε διπλωματικά με τις Μεγάλες Δυνάμεις. Ακόμα και ο Μητροπολίτης Χρύσανθος προσπάθησε να τον πείσει τον Απρίλιο του 1919 για να γίνει ο Πόντος ανεξάρτητο κράτος. Έχει ενδιαφέρον ότι ο Πρόεδρος των ΗΠΑ ο Wilson απάντησε σε αυτήν την πρόταση με τον εξής τρόπο: "Είναι θαυμάσια όσα μου λέτε. Ο Πόντος πρέπει να γίνει ανεξάρτητος. Μίαν ψήφον έχω εις την Συνδιάσκεψη, αλλά θα την διαθέσω υπέρ του λαού σας." Ο Wilson πάντα σεβόταν τους λαούς, ακόμα κι όταν είχαν υποστεί γενοκτονία, τους έδινε το έδαφός τους. Το απέδειξε μάλιστα στη συνέχεια. Το πρόβλημα ήρθε από αλλού, λόγω της Συνθήκης Κάρς το 1921, αφού η Σοβιετική Ένωση συνεργάστηκε με την Τουρκία. Όμως πριν, εμφανίστηκε το στρατηγικό μείγμα που μπορεί να υποστηριχθεί ακόμα και τώρα. Σιγά σιγά όλοι συμφώνησαν να ενσωματωθεί ο Πόντος στο αρμενικό πλαίσιο για να απελευθερωθεί και να προστατευτεί στη συνέχεια. Διότι μπορεί η επιλογή των εκλογών να έγιναν πριν την απελευθέρωση της Κωνσταντινούπολης μπορεί να ήταν μη αναστρέψιμο λάθος για την εποχή και να οδήγησε σε μια καταστροφή ακόμα πιο μεγάλη, η Δυτική Αρμενία συνεχίζει τον αγώνα ακόμα και τώρα. Η γνώση του παρελθόντος προετοιμάζει το μέλλον. Εκείνη την εποχή η ελληνική εξουσία παράτησε τον Πόντο, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι είναι δομικά χαμένος. Δεν ήταν ότι η Ελλάδα δεν είχε στρατηγική, απλώς τότε είχε δύο που ήταν και οι δύο λανθασμένες η μία του Βασιλιά, η άλλη του Βενιζέλου και φάνηκε ότι ήταν και οι δύο άσχετοι. Διότι δεν ήταν ικανοί να δουν πέραν από τα συμφέροντα τους. Όμως ο Ελληνισμός είναι εδώ ακόμα και μετά. Η ιστορία του Πόντου δεν τελείωσε και η Δυτική Αρμενία δείχνει το μέλλον ακόμα και σε πρακτικό επίπεδο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου