Του Ν. Λυγερού
Έχει ενδιαφέρον πώς ο Εθνομηδενισμός και ο Ισλαμισμός συνδυάζονται στα Βαλκάνια. Ενώ φαινομενικά πρόκειται για δύο διαφορετικές προσεγγίσεις κατά βάθος συγκλίνουν. Έχουν πρώτα ως κοινό εχθρό τον Χριστιανισμό κι οτιδήποτε έρχεται να τον προσβάλει, είναι καλό γι’ αυτούς. Η άρνηση της ύπαρξης των εθνών, έρχεται επίσης να προσφέρει έδαφος στον ισλαμισμό, αφού έχει μία διεθνιστική προσέγγιση των πραγμάτων. Βλέπουμε σε αυτό το πλαίσιο πως μια σταλινική επίθεση του Χριστιανισμού έχει βοηθήσει την ισχυροποίηση του ισλαμισμού στα Βαλκάνια. Σε αυτό το επίπεδο βρίσκεται και η θεσμική προσέγγιση της Ελλάδας όσον αφορά στα Σκόπια με την υποβάθμιση της Μακεδονίας αλλά και της Θράκης. Και πόσο χαρακτηριστική είναι η ιδεολογική προσέγγιση που προσπαθεί να μειώσει κάθε αίσθημα που αφορά το Έθνος με αποτέλεσμα να υποστηρίζει ένα ακραίο ισλαμισμό που συνδυάζεται με το οθωμανικό στοιχείο μέσω της θεωρίας του παντουρκισμού. Έτσι βλέπουμε επίσημους άθεους να μας μιλούν για τα δικαιώματα άλλων θρησκειών λες και μόνο ο Χριστιανισμός είναι το όπιο του λαού. Μάλλον έχουμε ξεχάσει τις μαρξιστικές τους αναφορές και δεν ξέρουν πια ποιον θεό ν’ ακολουθήσουν για να έχουν συνοχή σκέψης ακόμα και κομματικής.
Η αξιοπρέπεια του γύφτου
Του Ν. Λυγερού
Αφού λέμε ότι στην Ελλάδα δεν υπάρχει ρατσισμός ποιος θα έλεγε με περηφάνια ότι είναι γύφτος για να υπερασπιστεί τα δικαιώματα αυτού του λαού; Δεν είναι τυχαίο που προτιμούμε την έκφραση Τσιγγάνος ή την πιο επίσημη ακόμα Ρομά. Κατηγορούμε με άνεση τους Ναζί που διέπραξαν μια γενοκτονία κατά τους αλλά αποφεύγουμε να μιλάμε για γύφτους. Έχουμε μάλιστα ξεχάσει την ετυμολογία της λέξης και δεν θυμόμαστε πια την κοινή ρίζα που έχει με την Αίγυπτο. Βλέπουμε εσφαλμένα μια τεράστια διαφορά μεταξύ αιγυπτίου και γύφτου. Και χρησιμοποιούμε μόνο τη δεύτερη λέξη για να βρίσουμε κάποιον. Υπάρχει λοιπόν ένα ρατσιστικό υπόβαθρο που πρέπει να ξεπεράσουμε για να παλέψουμε για τα δικαιώματά τους, για την αναγνώριση της γενοκτονίας τους. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει πρώτα να το συνειδητοποιήσουμε και να κάνουμε την υπέρβαση για να δούμε επιτέλους και τον γύφτο ως θύμα μιας γενοκτονίας, αλλιώς πώς θα περάσουμε στο θεσμικό στάδιο. Πρέπει να είμαστε ανθρώπινοι για να καταλάβουμε την αξιοπρέπεια του γύφτου και μετά ας τον ονομάσουμε Τσιγγάνο ή Ρομά, αλλά να μην ξεχνάμε την ουσία.
Η ανεξαρτησία των Βαλκανίων
Του Ν. Λυγερού
Είναι το πρέπον να είναι ανεξάρτητα τα Βαλκάνια και δεν υπάρχει λόγος να δέχονται πιέσεις για να ασκήσουν άλλα κράτη την επιρροή τους στην περιοχή. Με την απελευθέρωση του 1991 από τον κομμουνιστικό ζυγό ενώ πριν είχαν υποστεί τον οθωμανικό, τα Βαλκάνια παλεύουν για να ζήσουν πραγματικά την ανεξαρτησία τους. Αυτές οι δύο βαρβαροκρατίες όχι μόνο καθυστέρησαν την ανάπτυξη τους αλλά τα πήγαν και πίσω στον χρόνο. Και στις δύο περιπτώσεις είτε λόγω ισλαμισμού είτε λόγω αθεϊσμού, ο Χριστιανισμός της περιοχής έχει υποστεί πολλά τραύματα κι έχει ακόμα πολλές πληγές να επουλώσει. Οι συνεχιστές του κομμουνισμού και του οθωμανισμού μέσω ιδεολογίας και θρησκείας συνεχίζουν να ασκούν τεράστιες πιέσεις πάνω σε όλα τα Έθνη της περιοχής. Μόνο οι χώρες που έχουν ενταχθεί στην Ευρωπαϊκή Ένωση όπως η Σλοβενία το 2004, η Βουλγαρία και η Ρουμανία το 2007 και η Κροατία το 2013, έχουν λιγότερη εξωτερική πίεση. Οι μεγαλύτερες πιέσεις που δέχονται, εκμεταλλεύονται το μουσουλμανικό τόξο για να εδραιωθούν πιο βαθιά. Άλλωστε η Τουρκία συνεχίζει να εξετάζει όλη την περιοχή σαν να ήταν ακόμα βιλαγιέτια πάνω στα οποία θέλει να έχει μια απόλυτη επιρροή για να μην έρθει κανείς να χαλάσει τα σχέδια. Είναι μάλιστα ένας από τους λόγους που βλέπει εχθρικά την Ευρωπαϊκή Ένωση διότι αποτελούν οι εντάξεις σε αυτή την υπερδομή, εργαλεία απελευθέρωσης. Αν δεν έχουμε αυτό το ολοκληρωμένο πλαίσιο, δεν μπορούμε να καταλάβουμε το πεδίο των νοτίων Βαλκανίων και ακόμα λιγότερο το πεδίο δράσης των Σκοπίων και το πεδίο μάχης του Κοσσυφοπεδίου. Έτσι μπορούμε να αναλύσουμε αυτές τις καταστάσεις με στρατηγικό ορθολογισμό δίχως να πέφτουμε στις παγίδες της απαράδεκτης κρατικής προπαγάνδας που προσπαθεί μάταια να παρουσιάσει τα πράγματα εκτός βαλκανικού και ευρωπαϊκού πλαισίου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου