Του Ν. Λυγερού
Όσο απίστευτο κι αν φαίνεται, οι λαοί που έχουν υποστεί γενοκτονία, έχουν μέλλον. Διότι δεν είναι μόνο θύματα της γενοκτονίας αλλά και επιζώντες. Αυτοί οι λαοί μπορεί να έχουν στιγματιστεί από τη συστηματική καταστροφή, αλλά δεν έχουν πεθάνει. Και αυτό σημαίνει ότι έχουν δει τον θάνατο από κοντά, αλλά ότι δεν έχει έρθει η ώρα τους. Για τους γενοκτονημένους λαούς χάρη στον Lemkin υπάρχει πρώτα η καταδίκη των γενοκτόνων, υπάρχει όμως και η διαδικασία διόρθωσης που δεν σταματά στο επίπεδο της αναγνώρισης αφού συνεχίζει με την ποινικοποίηση της άρνησης, με την αποκατάσταση των περιουσιών αλλά και την επιστροφή εδαφών. Τίποτα δεν είναι χαμένο όσο παλεύεις για αυτό. Οι λαοί που έχουν υποστεί γενοκτονία δεν έχουν το δικαίωμα στη συνέχεια ν' αυτοκτονήσουν με τα δικά τους λάθη, διότι ανήκουν στους αθώους της Ανθρωπότητας. Το καλύτερο που μπορεί να τους συμβεί είναι να γίνουν στην συνέχεια Δίκαιοι, για να προστατεύουν και τους άλλους λαούς από την βαρβαρότητα.
Το 2019 η γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου γίνεται πια αιωνόβια γενοκτονία, πράγμα που σημαίνει ότι τα κατάφερε ν' αγγίξει την πρώτη μονάδα της Χρονοστρατηγικής, παρ' όλο που οι γενοκτόνοι το είχαν σίγουρο ότι δεν θα υπάρχει κανένας για να συνεχίσει τον αγώνα αυτού του λαού. Κι όμως η αιωνόβια γενοκτονία αποδεικνύει ότι οι Αθώοι και οι Δίκαιοι ενός λαού μπορούν να νικήσουν με το φως τους την πιο βάρβαρη νύχτα.
Μήνυμα για τους πληγωμένους λαούς
Του Ν. Λυγερού
Αν ένας λαός έχει πληγωθεί και δέχεται ακόμα και τώρα επιθέσεις από ένα καθεστώς που αμφισβητεί την ακεραιότητα του τότε πρέπει ν’ αντισταθεί με όλες τις δυνάμεις του, διότι το οφείλει στους νεκρούς και στους αγέννητους. Και δεν μπορεί απλώς να αποδεχθεί το απαράδεκτο δίχως να δώσει μάχη ή ακόμα και πόλεμο. Βέβαια κάθε απώλεια ενός ανθρώπου που μάχεται για τα δικαιώματα των δικών του είναι και μια πληγή. Η Ανθρωπότητα είναι και τα Ηνωμένα Έθνη και δεν θέλει να χάσει κανένα. Έτσι όταν ένα Έθνος δέχεται μια επίθεση πρέπει ν’ αμυνθεί ακόμα και με πόλεμο, για να μη χαθούν οι αθώοι επειδή δεν προστατεύτηκαν από τους Δίκαιους. Αυτός ο αγώνας ανήκει σε έναν μεγαλύτερο που ανήκει στα Δικαιώματα της Ανθρωπότητας, αφού σε αυτό το νέο πλαίσιο σκέψης, το Έθνος που κινδυνεύει δεν είναι τίποτα λιγότερο από ένα κομμάτι της Ανθρωπότητας που κανείς δεν μπορεί να το αφήσει να καταστραφεί λόγω απραξίας. Αν στο ελεύθερο Έθνος είσαι ικανός να βλέπεις αυτό το αόρατο κομμάτι της Ανθρωπότητας, τότε ξέρεις ποιο είναι το καθήκον σου. Και με αυτό το βλέμμα πρέπει να δεις και την αντίσταση του ουκρανικού λαού ενάντια στη βαρβαρότητα. Διότι είναι η ίδια η Ανθρωπότητα που πολεμά ενάντια στη βαρβαρότητα κι όχι μόνο ένας απομονωμένος λαός. Το ίδιο ισχύει και για τους Έλληνες του Πόντου που πρέπει να λειτουργήσουν ως αντιπρόσωποι της Ανθρωπότητας μέσω της αιωνόβιας γενοκτονίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου