Του Νίκου Λυγερού
Το κυπριακό παράδειγμα για την ΑΟΖ είναι όλο και πιο εντυπωσιακό, ακόμα και για τους μη ειδικούς. Διότι μπορεί χρόνια να ακούν ειδικούς να ανακοινώνουν τεράστια αποθέματα και τεράστιες απολαβές για την Κυπριακή Δημοκρατία, αλλά έλεγαν πάντα ότι δεν βλέπουν χειροπιαστά αποτελέσματα. Βέβαια είχε ανακοινωθεί εδώ και καιρό ότι η Κύπρος θα έπαιρνε 550 εκατομμύρια για 25 με 30 χρόνια χάρη στο κοίτασμα Αφροδίτη. Τώρα όμως που έκλεισε η συμφωνία με την Αίγυπτο για την πώληση του φυσικού αερίου, για να μετατραπεί στη συνέχεια σε υγροποιημένο φυσικό αέριο στον τερματικό σταθμό της Αιγύπτου, κανένας δεν λέει τίποτα. Ας σκεφτούμε πόσες κριτικές είχε δεχθεί ο Τάσσος Παπαδόπουλος όταν ήταν Πρόεδρος της Κύπρου λόγω της προώθησης της κυπριακής ΑΟΖ, της ανακήρυξής της και της οριοθέτησής της, μπορούμε ν’ αντιληφθούμε πόσο δικαιώθηκε. Κι όσοι δεν πίστευαν στα οφέλη της κυπριακής ΑΟΖ, πρέπει τώρα να αποδεχθούν πόσο λανθασμένες ήταν οι εκτιμήσεις τους. Σε κάθε περίπτωση για το θέμα της ΑΟΖ, η Κύπρος αποτελεί ένα τρανταχτό παράδειγμα για την Ελλάδα όπου έχουμε ακόμα ανθρώπους που αναρωτιούνται πόσο χρήσιμη θα μας είναι η ελληνική ΑΟΖ. Τώρα όσοι αμφισβητούν την ΑΟΖ είναι απλώς άτομα που δεν μπορούν όχι μόνο να αντιληφθούν το μέλλον, αλλά και τη σύγχρονη πραγματικότητα. Η Κύπρος συνεχίζει τις επιτυχίες της χάρη στην εθνική της στρατηγική.
Η εθνική στρατηγική μετά το τέλος
Του Νίκου Λυγερού
Τώρα που όλοι είδαν το τέλος της κυβέρνησης με τις εκλογές στο αυτοδιοικητικό και ευρωπαϊκό επίπεδο και αναμένουν την ήττα της στο εθνικό επίπεδο, αναρωτιούνται τι μπορεί να γίνει μετά την πτώση αυτού του καθεστώτος και τα πράγματα είναι απλά. Διότι δεν πρέπει μόνο να ασχοληθούμε με την ακύρωση του Προσυμφώνου των Πρεσπών, πρέπει να ανατραπούν πολλά απαράδεκτα μέτρα που καθυστερούν την Ελλάδα σε πάρα πολλά επίπεδα. Αυτό σημαίνει ότι είναι απαραίτητη η εθνική στρατηγική, διότι δεν μπορούμε να βασιστούμε σε αυθαίρετες τακτικές που δεν έχουν βάθος χρόνου. Σε αυτό το πλαίσιο εντάσσονται όλα τα εθνικά μας θέματα όπως είναι η Μακεδονία, η Βόρεια Ήπειρος, η Θράκη, το Αιγαίο και το Κυπριακό, δίχως βέβαια να ξεχάσουμε τη θέση μας εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η οποία θα αναβαθμιστεί λόγω της ελληνικής ΑΟΖ, που πρέπει να ανακηρύξουμε επιτέλους και να οριοθετήσουμε με όλα τα κράτη που θέλουν να λειτουργήσουν μαζί μας, ειδικά στις περιοχές όπου έχουμε στρατηγικά αποθέματα υδρογονανθράκων, όπως στο Ιόνιο και Νότια της Κρήτης, αλλά και στην περιοχή που έρχεται σε επαφή με την ΑΟΖ της Κύπρου. Διότι με τις συμμαχίες που ετοιμάζουμε τόσο με την Εxxon Μobil όσο με την Τotal την Repsol και άλλες μελλοντικά πετρελαϊκές εταιρείες η Ελλάδα θα αλλάξει κύκλο.
Το έργο της απελευθέρωσης
Του Νίκου Λυγερού
Δεν πρέπει μόνο να απελευθερωθούμε από μια μορφή σκλαβιάς, πρέπει να πάμε και μπροστά. Αν δούμε την αναλογία που υπάρχει με τις χώρες που απελευθερώθηκαν με την πτώση του κομμουνισμού στην Ανατολική Ευρώπη και σε ποια οικονομική κατάσταση ήταν, πρέπει να πάρουμε μαθήματα αντοχής και αποκατάστασης. Βέβαια το καλό είναι ότι εμείς δεν ζήσαμε δεκαετίες αυταρχικού συστήματος και πιο γρήγορα αντισταθήκαμε σε αυτό το εκφυλισμένο σύστημα. Αλλά πόσοι συμβιβάστηκαν με αυτό και δεν είπαν τίποτα για την αντίσταση του ελληνικού λαού, άλλωστε συμμετείχαν και σε επεισόδια εναντίον του ειδικά για τον νέο Μακεδονικό Αγώνα. Είναι λοιπόν απαραίτητο να περάσουμε από μια διαδικασία διόρθωσης κατά αναλογία με αυτή που έχουμε με τις γενοκτονίες. Η Ελλάδα όσο παράξενο και αδιανόητο κι αν φαίνεται πρέπει να περάσει από αυτή τη διαδικασία για να απελευθερωθεί από όσα μέτρα έχουν παρθεί εναντίον της από ένα σύστημα που ακολούθησε κατά γράμμα, λες και δεν ήξερε να κάνει τίποτα άλλο. Το πρόβλημα είναι ότι λειτούργησε με τον ίδιο τρόπο, ενώ η ιστορία μάς είχε ήδη μάθει ότι δεν μπορεί να είναι αποτελεσματικό αυτό το σύστημα για μια κοινωνία και ειδικά για ένα λαό της ελευθερίας. Έτσι έχουμε ακόμα πολύ έργο για ν' απελευθερωθούμε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου