Η πρόσφατη
επέμβαση της Τουρκίας στον εμφύλιο πόλεμο της Λιβύης έχει εντείνει τη
συμμετοχή αντιπάλων ξένων δυνάμεων στην στρατηγικά πλούσια σε ενέργεια
χώρα τονίζει ινστιτούτο .
Σε ειδική έκθεση του ινστιτούτου για την λιβυκή κρίση αναφέρεται ότι,”οι Ηνωμένες Πολιτείες θα πρέπει να ενισχύσουν τη ναυτική τους παρουσία
στην περιοχή, μέσω της ισχυρής αμυντικής συνεργασίας με την Ελλάδα και να ορίσουν έναν ειδικό απεσταλμένο για την Ανατολική Μεσόγειο, με σκοπό την άμεση εξεύρεση μιας λύσης μέσω διαπραγματεύσεων για την σύγκρουση στη Λιβύη και την αντιμετώπιση σχετικών προβλημάτων ασφάλειας, συμπεριλαμβανομένης της αποσταθεροποίησης της Τουρκίας, και την προβολή εξουσίας της στην περιοχή.
Η Ανατολική Μεσόγειος γίνεται ξανά ένα “καζάνι που βράζει” λόγω του άκρατου ανταγωνισμού για ασφάλεια και ενέργεια και μοιάζει πολύ με όσα συμβαίνουν στην Θάλασσα της Νότιας Κίνας.
Πράγματι, είναι ίσως κατάλληλη ώρα για «δραστικές πράξεις» στην περιοχή, όπως εκφράστηκε για πρώτη φορά για το θέμα της Λιβύης υπό τον Πρόεδρο Ομπάμα.
Τώρα είναι η ώρα για τις Ηνωμένες Πολιτείες να αναλάβουν επιτέλους έναν πολύ αναγκαίο και πολύ καθυστερημένο ηγετικό ρόλο για τον τερματισμό ή τον μετριασμό της σφοδρής αντιπαράθεσης στη Λιβύη”, καταλήγει μεταξύ άλλων το ίδιο.
Η Άγκυρα συμμετέχει ενεργά στην Λιβύη από τον Νοέμβριο του 2019, όταν συμφώνησε να παράσχει στρατιωτική υποστήριξη στην κυβέρνηση Εθνικής Συμφωνίας (GNA) με έδρα την Τρίπολη, επηρεασμένη έντονα από τη Μουσουλμανική Αδελφότητα και άλλα ισλαμιστικά στοιχεία, εναντίον του (LNA) που υποστηρίζεται από τα ΗΑΕ, την Αίγυπτο, τη Ρωσία, τη Γαλλία και άλλους.
Σε αντάλλαγμα της συμφωνίας, η Άγκυρα εξασφάλισε ένα διμερές σύμφωνο σε μια απέλπιδα προσπάθεια να νομιμοποιήσει παράνομα τις τεράστιες υπεράκτιες εδαφικές της αξιώσεις στην ολοένα και πιο πλούσια σε ενέργεια Ανατολική Μεσόγειο.
Η νέα παρουσία της Τουρκίας στη Λιβύη όμως, ενθαρρύνει και τις δύο πλευρές της σύγκρουσης να αναβαθμίσουν την πολεμική σύγκρουση, να αναζητήσουν μεγαλύτερη ξένη βοήθεια και να προχωρήσουν σε διαπραγματεύσεις, παρά το εμπάργκο όπλων των Ηνωμένων Εθνών, και παρά το ότι ο κορονοϊός σαρώνει την χώρα.
Η κίνηση αυτή θα προκαλέσει περαιτέρω εντάσεις στην περιοχή, όπου η Τουρκία βρίσκεται σε αντιπαραθέσεις για χρόνια με την Ελλάδα, την Κύπρο, την Αίγυπτο και το Ισραήλ για την ιδιοκτησία των φυσικών πόρων, τονίζουν ξένα ΜΜΕ.
Η Τουρκία θα μπορούσε επίσης να αντιμετωπίσει πιθανές κυρώσεις της ΕΕ για τις στρατιωτικές επιχειρήσεις της και την πρόθεση για εξόρυξη υδρογονανθράκων νότια της Κρήτης.
Το πιο σημαντικό όμως είναι ότι έχουμε πολλές χώρες με μεγάλα συμφέροντα να συγκρούονται σε μια τεράστια θαλάσσια περιοχή, και κανείς δεν δείχνει να “κάνει πίσω”, φέρνοντας το σενάριο μιας πιθανής γενικευμένης ανάφλεξης ίσως ακόμα πιο κοντά.
Σε ειδική έκθεση του ινστιτούτου για την λιβυκή κρίση αναφέρεται ότι,”οι Ηνωμένες Πολιτείες θα πρέπει να ενισχύσουν τη ναυτική τους παρουσία
στην περιοχή, μέσω της ισχυρής αμυντικής συνεργασίας με την Ελλάδα και να ορίσουν έναν ειδικό απεσταλμένο για την Ανατολική Μεσόγειο, με σκοπό την άμεση εξεύρεση μιας λύσης μέσω διαπραγματεύσεων για την σύγκρουση στη Λιβύη και την αντιμετώπιση σχετικών προβλημάτων ασφάλειας, συμπεριλαμβανομένης της αποσταθεροποίησης της Τουρκίας, και την προβολή εξουσίας της στην περιοχή.
Η Ανατολική Μεσόγειος γίνεται ξανά ένα “καζάνι που βράζει” λόγω του άκρατου ανταγωνισμού για ασφάλεια και ενέργεια και μοιάζει πολύ με όσα συμβαίνουν στην Θάλασσα της Νότιας Κίνας.
Πράγματι, είναι ίσως κατάλληλη ώρα για «δραστικές πράξεις» στην περιοχή, όπως εκφράστηκε για πρώτη φορά για το θέμα της Λιβύης υπό τον Πρόεδρο Ομπάμα.
Τώρα είναι η ώρα για τις Ηνωμένες Πολιτείες να αναλάβουν επιτέλους έναν πολύ αναγκαίο και πολύ καθυστερημένο ηγετικό ρόλο για τον τερματισμό ή τον μετριασμό της σφοδρής αντιπαράθεσης στη Λιβύη”, καταλήγει μεταξύ άλλων το ίδιο.
Η Άγκυρα συμμετέχει ενεργά στην Λιβύη από τον Νοέμβριο του 2019, όταν συμφώνησε να παράσχει στρατιωτική υποστήριξη στην κυβέρνηση Εθνικής Συμφωνίας (GNA) με έδρα την Τρίπολη, επηρεασμένη έντονα από τη Μουσουλμανική Αδελφότητα και άλλα ισλαμιστικά στοιχεία, εναντίον του (LNA) που υποστηρίζεται από τα ΗΑΕ, την Αίγυπτο, τη Ρωσία, τη Γαλλία και άλλους.
Σε αντάλλαγμα της συμφωνίας, η Άγκυρα εξασφάλισε ένα διμερές σύμφωνο σε μια απέλπιδα προσπάθεια να νομιμοποιήσει παράνομα τις τεράστιες υπεράκτιες εδαφικές της αξιώσεις στην ολοένα και πιο πλούσια σε ενέργεια Ανατολική Μεσόγειο.
Η νέα παρουσία της Τουρκίας στη Λιβύη όμως, ενθαρρύνει και τις δύο πλευρές της σύγκρουσης να αναβαθμίσουν την πολεμική σύγκρουση, να αναζητήσουν μεγαλύτερη ξένη βοήθεια και να προχωρήσουν σε διαπραγματεύσεις, παρά το εμπάργκο όπλων των Ηνωμένων Εθνών, και παρά το ότι ο κορονοϊός σαρώνει την χώρα.
Η κίνηση αυτή θα προκαλέσει περαιτέρω εντάσεις στην περιοχή, όπου η Τουρκία βρίσκεται σε αντιπαραθέσεις για χρόνια με την Ελλάδα, την Κύπρο, την Αίγυπτο και το Ισραήλ για την ιδιοκτησία των φυσικών πόρων, τονίζουν ξένα ΜΜΕ.
Η Τουρκία θα μπορούσε επίσης να αντιμετωπίσει πιθανές κυρώσεις της ΕΕ για τις στρατιωτικές επιχειρήσεις της και την πρόθεση για εξόρυξη υδρογονανθράκων νότια της Κρήτης.
Το πιο σημαντικό όμως είναι ότι έχουμε πολλές χώρες με μεγάλα συμφέροντα να συγκρούονται σε μια τεράστια θαλάσσια περιοχή, και κανείς δεν δείχνει να “κάνει πίσω”, φέρνοντας το σενάριο μιας πιθανής γενικευμένης ανάφλεξης ίσως ακόμα πιο κοντά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου